به گزارش صدای حوزه، پایبندی در برابر پایبندی موضوعی است که از ابتدا مورد تایید و تاکید طرف‌های برجام بود و بندهای ۲۶، ۳۶ و ۳۷ برجام نیز برای حفاظت از این رکن محوری در برجام گنجانده شد و قطعنامه ۲۲۳۱ هم پشتوانه همین مبنا بود.
گذشت زمان نشان داد که آمریکا از همان ابتدا تمایلی برای اجرای تعهدات برجامی خود نداشته و این عدم تعهد به برجام فقط مختص دولت ترامپ نبوده و نیست، زیرا اوباما ۷ بار آشکارا برجام را نقض کرد.
پایبندی ایران به تعهدات اما؛ این پیام غلط را به آمریکایی‌ها منتقل کرد که تهران بدنبال پایبندی به برجام به هر قیمتی است و نه تنها باعث تنبه آمریکا نشد بلکه کشورهای اروپایی متعهد به جبران خسارت‌های ناشی از خروج آمریکا از برجام را هم دچار توهم کرد.
از اردیبهشت سال ۹۸ با ابلاغ شورای عالی امنیت ملی روند کاهش پایبندی ایران به تعهدات برجامی آغاز شد و با تصویب قانون «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق ملت ایران» تکمیل گردید.
اکنون با اعتراف دولت بایدن به شکست فشار حداکثری، آمریکا رسما راهبرد پایبندی در برابر پایبندی را با تاکید بر اینکه هیچ اقدامی قبل از ورود مجدد ایران به اصل پایبندی انجام نخواهد داد اعلام کرده است.
آژانس تا ماه‌ها پس از خروج آمریکا از برجام با انتشار ۱۵ گزارش رسمی بر پایبندی ایران صحه گذارده و اقدامات کاهش تعهد ایران پس از آن تنها بدلیل در پیش گرفتن اقدامی جبرانی در واکنش به عهدشکنی آمریکا بوده است.
از این رو تنها در صورتی امکان احیای اصل پایبندی در برابر پایبندی وجود دارد که دولت آمریکا به عنوان عضو نقض کننده «اصل پایبندی در برابر پایبندی»، رفتار خود را عملا تغییر داده و با لغو یک‌باره همه تحریم‌ها پایبندی خود را به تعهدات برجامی اثبات کند.
