به گزارش سرویس فرهنگ و جامعه صدای حوزه در سال‌های اخیر افزایش‌های فرمت‌های متنوع سرگرمی در رسانه ملی، به عنوان حلقه وصل بین مردم و حاکمیت عمل کرده است. اتخاذ این سیاست توسط صدا و سیما، در شرایطی که ضعف مدیریت دولت تدبیر و امید، فاصله بین حاکمیت و جامعه را روز به روز دچار شکاف‌های عمیق‌تری می‌کند، یک استراتژی معقول و به موقع بود.
سیاستی که شاید بدون توجه به برد عمیق آن در کاستن فاصله اعتماد به دستگاه‌ها حاکمیتی اتخاذ شده بود اما تاثیر خوبی در این موضوع داشته است.
تغییر استراتژی به موقع صداوسیما
فارغ از ضعف‌های برنامه‌سازی در تلویزیون، و با فاصله گرفتن از مباحث فلسفی، برنامه‌های پرطرفداری همچون: عصر جدید، خندوانه، دورهمی، کودک شو، سریال‌های پایتخت، نون خ، بچه مهندس، گاندو، خانه امن، برنامه حالا خورشید، مسابقه مافیا و … در یک موج رسانهای، به خوبی جایگاه متزلزل صداوسیما را در سبد مصرفی مخاطبان ترمیم کرد و ارتقاء بخشید.
این مسأله، ناخودآگاه و به صورت زنجیره‌ای از ارتباطات، باعث افزایش اعتماد عمومی به صداوسیما و به تبع آن دستگاه‌های حاکمیتی شده است. موضوعی که ارزش آن در کوران مشکلات اقتصادی بسیار ذی قیمت و جبرانی در برابر اقدامات تخریبی دولت و دستگاه‌های اجرایی است.
فرصت طلایی ماه رمضان
با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، پرمخاطب‌ترین روزهای تلویزیون آغاز شد. این ماه به عنوان پیک مخاطب خصوصا بعد از افطار از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این اهمیت وقتی حساس‌تر می‌شود که امسال، ماه مبارک در ماه منتهی به انتخابات قرار دارد. نقش صداوسیما به عنوان حلقه وصل مردم و حاکمیت در فرصت ماه رمضانِ قبل از انتخابات، استثنایی ست.
هرچند ویژه‌برنامه‌های قبل از افطار تلویزیون مخاطبان زیادی را با خود همراه می‌کند، اما سریال‌های ویژه این ماه جذابیت بیشتری برای مخاطبان رسانه ملی دارد؛ سریال‌هایی که امسال، از حداقل جذابیت‌ها برخوردار بوده است. سریال‌های «احضار»، «یاور»، « بچه مهندس ۴» و «رعد و برق» هر کدام به نوعی از استانداردهای لازم پایین‌تر ظاهر شدند. ضعف کارگردانی و فیلمنامه، بازی‌های ضغیف، دیالوگ‌ها دفرمه و شعاری از علت‌های اصلی ضعف این سریال‌ها است.
اشتباه صداوسیما در نمایش سریال‌های ضعیف
در شرایطی که روند رو به رشد صداوسیما در موضوع افزایش اعتماد عمومی به حاکمیت، بارقه‌های امید را در مردم افزایش داده است، سکت و توقف آن، یک سیاست نامعقول و اشتباه بود. تغییر سیاستی که شاید نه از روی عمد که از روی کم توجهی به این موضوع حیاتی در ماه آخر منتهی به انتخابات است. شایدهم از روی اعتماد بی‌جا به سازندگان با تجربه‌ای که امسال و در این شرایط حساس نزدیک به انتخابات، کارنامه بسیار ضعیفی از خود به یادگار گذاشتند.
