مردم‌خواهیِ سیاسی

به گزارش صدای حوزه، علی کردانی طی یادداشتی به بررسی عملکرد و گفتمان انقلابی ها در ارتباط با عموم مردم پرداخته است که به شرح زیر است؛

با نزدیک شدنِ به ایام انتخابات۱۴۰۰، تنور گفت‌وگوهای سیاسی، تحلیل‌ها و ترغیب‌ها داغ و داغ‌تر می‌شود.

اینکه دغدغه‌مندانِ کشور، به خصوص جوانان انقلابی، تحلیل‌ها و آرمان‌های خود را راهی سرزمین مجازی می‌کنند و سعی در برافراشته کردن پرچم جبهه انقلاب دارند؛ کاری پسندید و قابل تقدیر است.

اما مهم‌تر از آن، غفلتی است که معمولاً از دغدغه‌مندان و علاقه‌مندان انقلاب سر می‌زند؛ و آن نکشاندن تحلیل‌ها و آرمان‌‌خواهی‌ها به زمین مردم است.

اغلب دیده شده؛ که ما حزب‌‌اللهی‌ها و انقلابی‌ها، توپ نیمه‌نهایی جامِ انتخابات را در زمین خود پاس‌کاری می‌کنیم؛ مدافع میانی به مدافع راستی، و راستی به چپی می‌دهد؛ همین‌گونه که مطالب سیاسی، به ویژه مطالب و تحلیل‌های کوتاه و جذاب را که هر کدام می‌تواند نقش مهمی در «اقناع و ترغیب مردم» در رای به جبهه انقلاب و ترغیب آنان به مشارکت بالا در انتخابات داشته باشد؛ صرفاً برای کانال‌های خودی می‌فرستیم؛ و توپی را که باید در تمام زمین گردش نماید و در نهایت تورِ دروازه حریف را نوازش کند، در زمین خودی سرگردان است.

کاری که کانال‌های انقلابی و انقلابی‌ها، در ارسال مطالب در بینِ خود انجام می‌دهند، چیزی شبیه حفظ توپ در نیمه خودی است؛ انگار که بازی را بُردیم و فقط در حفظ نتیجه هستیم؛ اگر هم «یک بر صفر» جلو باشیم؛ تک گل نمی‌تواند برای جبهه خودی حاشیه امنی ایجاد کند.

تا دیر نشده پاس‌کارهای بیش از اندازه در کانال‌ها و نیمه خود را رها کرده و «توپِ زیبای گفتمان انقلاب» را در تمام زمین گردش دهیم.

پی‌نوشت: در تحلیل‌ها و زیبایی‌هاییِ گفتمانی، مردم را شریک بدانیم؛ و مطالب سیاسیِ جذاب را محدود به کانال‌های مذهبی ندانیم؛ چرا که میدان‌هایِ مختلفِ مردمی نیازمند تحلیل‌های نو هستند؛ از این رو مردم نجیب سرزمینمان را با خوراک‌های به ظاهر اشتها‌آورِ بیگانگان تنها نگذاریم.