به گزارش خبرنگار صدای حوزه روزهای گذشته و با انتشار خبر امضای توافق‌نامه راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین، فضای رسانه‌ای ایران و جهان را تحت تاثیر قرار داده است.
این سند بالادستی که ایران و چین به عنوان یک نقشه راه برای تحقق همکاری های جامع راهبردی بین دو کشور بر روی آن توافق کرده اند، روز شنبه هفتم فروردین ماه به امضای وزیران امور خارجه دو کشور رسید و به اعتقاد بسیاری از تحلیل گران امضای این سند آغازگر فصل نوینی در روابط تهران و پکن خواهد بود.
عصبانیت امریکا و ضد انقلاب
همزمان با عصبانیت امریکا، رژیم صهیونیستی و سران غربی، رسانه‌های ضد انقلاب به پمپاژ سنگین خبری علیه جمهوری اسلامی و این قراداد مهم پرداختند؛ در نتیجه فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی مملو از پیام‌های منفی علیه این موضوع شد؛ با سرعت گرفتن روند «ترکمچای سازی» از این قراداد توسط ضد انقلاب، کاربران عادی نیز تحت تاثیر این فضای سنگین رسانه‌ای، پیکان انتقاد را به سوی نظام گرفتند.
شبکه تلویزیونی من و تو دیروز با انتشار یک ویدیو که نشان از دو تجمع اعتراضی چند نفره به این قرارداد مقابل مجلس و استانداری بود نوشت: شعار معترضان: ایران فروشی نیست.
البته بر اساس تصاویر منتشر شده تعداد تجمع‌کنندگان به ۵۰ نفر هم نمی‌رسند اما نکته مهم تاثیر پذیری بخشی از جامعه ایرانی از موج‌سازی رسانه‌های بیگانه است. این مساله، موضوع یادداشت محسن مهدیان شد که به همراه کلیپ من و تو در کانال شخصی خود منتشر کرد. متن یادداشت در ادامه آمده است:
قدرت مسخ رسانه یعنی این
اینکه بدون خواندن یک خط از برجام شما را به رقص در خیابان بکشد و باز بدون خواندن یک خط از قرارداد ۲۵ ساله شما را با مشت گره کرده به خیابان بیاورد.
قدرت مسخ کنندگی یعنی این که همان که هشتگ نه به جمهوری اسلامی میزند، همان بگوید این قرارداد به ضرر جمهوری اسلامی است و شما باورکنید.
مسخ می شوید چنانچه یک لکاته رسانه‌ای مثل من وتو مبلغ دینداری می‌شود و از چین بدون خدا می گوید و ما نگران بی‌اعتنایی قرار داد ۲۵ ساله به خدا می شویم.
وقتی مسخ میشویم کارمان بدانجا می‌کشد که قاطرمسلکانی چون پهلوی‌ها که تا دیروز علیه مردم هشتگ تحریم می‌زدند این‌بار نگران بهم خوردن معیشت مردم با قرارداد ۲۵ ساله شوند و ما ساده‌دلانه مسخ شویم و باور کنیم.
عجیب است این قدرت مسخ کنندگی رسانه و عجیب‌تر اینکه برای مسخ شدن قسم خورده‌ایم که کم نذاریم و هربار پوست موز دیدیم بگوئیم باز باید زمین بخوریم.
