به گزارش صدای حوزه، روز گذشته نامه‌ای در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که ادعا می‌شد بر اساس آن اینستاگرام فیلتر می‌شود. این نامه در تاریخ ۲۵ اردیبهشت به شرکت ارتباطات زیرساخت، همراه اول و ایرانسل ارسال شده بود.
بعد از انتشار آن و رسانه‌ای شدن مساله، قوه قضائیه در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که این نامه در همان ساعات اول همان زمان بلااثر شده و معاون دادگستری تهران به خاطر تخلفی که در نوشتن این نامه داشته، تحت تعقیب دادسرای انتظامی قضات گرفت. همین بهانه کافی بود تا رسانه‌های بیگانه به سرعت اهداف سیاسی خود را پیگیری کنند و بر شایعه فیلتر شدن تلگرام بدمند.
اما مساله به همین جا ختم نشد و ساعاتی بعد در اقدامی قابل تامل، علی لاریجانی از نامزدهای مورد حمایت دولت روحانی (احتمالا به عنوان کاندید پوششی) با انتشار ویدئویی که به سختی می‌توان از برنامه‌ریزی نشده بودنش سخن گفت به خاطره گویی پرداخت و مدعی شد در زمان دولت هاشمی رفسنجانی که وزیر ازشاد بوده مانع تصمیم دولت در ممنوعیت ویدئوها شده است.
وی با این جمله که “گاهی یک قاضی ممکن است محدودیت‌هایی را برای زندگی مردم اعمال کند” خود را در جایگاه منجی نشانده و تلویحا اقدامات محدود کننده را به رقبای انتخاباتی نسبت داد.
یک طنز سیاسی
این موضوع برای اهالی سیاست چیزی بیش از یک طنز و بازیگری سیاسی نیست.چرا که:
لاریجانی در حالی مورد علاقه هاشمی و گزینه او برای وزارت ارشاد بوده که آن دوران به فضای بسته سیاسی شهره و زبان‌زد است و همین مساله همسویی هاشمی و لاریجانی به عنوان دو چهره اقتدارگرا را به خوبی نشان می‌دهد.
لاریجانی همچنین ۱۲ سال ریاست مجلس را برعهده داشته که کمترین اقدامی در جهت احقاق حقوق مردم انجام نداده است. وی نه تنها در موارد متعدد مانع شنیده شدن حرف‌های منتقدان و نمایندگان مردم می‌شده که احکام سنگین قوه قضاییه علیه عدالت‌خواهان و منتقدان علی لاریجانی در زمان ریاست برادرش، نشان‌دهنده میزان اعتقاد او به حقوق مردم و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی است.
او در حالی یک شبه به یاد طرح سوالات سخت افتاده و نگران رابطه حاکمیت و مردم و نسبت آن با آزادی شده که تصویر غیرمردمی، اشرافی، هم‌گامی با دولت روحانی و انحصار در مسئولیت‌ها و کارنامه خالی خود را نمی‌تواند به راحتی از حافظه مردم خالی کند.
به نظر می‌رسد راهبردی که تئوریسین‌های آشنا در سال ۹۶ با اسم رمز دیوارکشی در پیاده‌روها اجرا کردند بار دیگر با کلمات جدید در حال بازسازی است. گویا تاریخ برای بار دوم و البته اینبار به صورت کمدی در حال تکرار است.
