به گزارش صدای حوزه، مصطفی زالی در ارتباط زنده تلفنی با برنامه “سوفیا” به تشریح ماهیت همایش ابن‌سینا که به مناسبت سالروز تولد این دانشمند و حکیم بزرگ ایرانی برگزار شد پرداخت و گفت: دکتر اسماعیلی سخنران اول بودند و موضوع سخن ایشان نیز رساله‌ای از ابن‌سینا بود که به تقسیم‌بندی علوم نزد یونانیان اشاره کرده بود.
زالی با اشاره به سخنران دوم این همایش گفت: دومین نفر آقای تومازو آلپینو بودند که از محققان دانشگاه مونیخ هستند و بهانه سخنرانی ایشان هم، کتابی است که اخیراً منتشر کرده‌اند و به‌نوعی، شرحِ یکپارچه از کتاب “نفس شفا” است و آلپینو تلاش دارد وام‌داری ابن‌سینا به گذشتگان و نوآوریِ او را نشان دهد.
وی در گفتگو با رادیو گفت‌وگو ادامه داد: در ۱۰ سال اخیر شاهد رشد پژوهش‌هایی هستیم که دانشگاه‌ها و محققان غربی حول فلسفه اسلامی صورت داده‌اند که پیش‌تر در چنین سطحی سابقه نداشته است.
به گفته زالی حجم تبلیغات و پژوهش در باب فلسفه اسلامی از سوی قبل تا این میزان وسعت نگرفته بود و اگر هم چنین پژوهش‌هایی صورت می‌گرفت، عمدتاً در دپارتمان‌های دین و مطالعات شرع بوده است.
این عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران با بیان این مطلب افزود: چنین پژوهش‌هایی علاوه بر گسترش، به دپارتمان فلسفه منتقل شده و این نکته‌ای قابل‌توجه است.
زالی در ادامه به بخشی دیگر از کتاب “آلپینو” اشاره کرد و افزود: او معتقد است کتاب “نفس” ابن‌سینا ترکیبی از سنت و نوآوری بوده و سنت برآمده از فلسفه مشا می‌باشد که نفس را امری حال در بدن می‌داند.
وی ادامه داد: این تعریف، متأثر از ارسطو بوده و نفس را به‌عنوان صورتی در بدن می‌داند؛ ولی ارسطو اشاره دارد که بخشی از نفس، دارای استعدادی نیست که بخواهد مفارقت پذیر باشد؛ بنابراین انسان در فلسفه ارسطویی، به “الله” تشابه می‌یابد و سعادت به او – انسان – نسبت داده می‌شود.
