آداب طرح نظر جدید در حوزه های علمیه! تجاری سازی، بسته بندی و قسط بندی امر دینی! امام جمعهای که با دخترش پشت تریبون نماز جمعه رفت اما و اگرهای بودجه دولتی حوزه علمیه مَدرسهای بیاستاد؛ مدرسه یا خوابگاه؟ شهیدانه خوی؛ نمونه ای از گروه های کوچک مردمی در عرصه جهاد فرهنگی روایت نگاری از یک نماز بهاری آقای سروش محلاتی! تحریک گسل قم ـ نجف؛ به چه قیمت و هدفی؟! دیدگاه آیت الله فاضل نسبت به ماجرای درمانگاه قم و طلبه ای که فیلم خرید ماشینش منتشر شد و ماجرای چای دبش! اگر فهم درستی از گزاره های دینی ندارید، لااقل ساکت بمانید! گفتگو با امام جماعت مسجد ۲۴ ساعته دهکده المپیک تهران / بهترین منصب در کره زمین امامت مسجد است! پاسخ معاون تبلیغ حوزه به دغدغه های مبلغان فضای مجازی؛ لزوم افزایش حمایت از مبلغین و خروج از پراکنده کاری ها دهمین جشنواره هنر آسمانی حوزه علمیه با محوریت تبلیغ نوین، هوش مصنوعی! پیام تقدیر و تشکر انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم
به نظر می رسد هیچ کسی به اندازه خود روحانیت نمی تواند به روحانیت صدمه بزند.
در مورد افراد نجیب همیشه این گمان وجود دارد که بخاطر نجابتشان، حریف پرده در، بتواند در اقناع افکار عمومی موفقتر عمل کند و اخلاق مداری نقطه ضعف فرد نجیب در ساختار ذاتا تنش زای مناظرات تلقی می شود. اما راه میانه ای هم هست، راهی از جنس صراحت و عدالت و دوری از محافظه کاری های بی ثمر که امیدواریم توسط نامزدهای انقلابی پیموده شود.
رئیسی هر چه باشد، ریشه در عدالت و مایه در ولایت دارد ولی همتی برآمده از کارگزاران دارندگی و برازندگی است.
غیر از دولت بنی صدر که به دلیل بی کفایتی عزل شد و از ایران گریخت و دولت کوتاه شهید رجایی، سایر دولت ها در جمهوری اسلامی دوره دوم نیز توانسته اند رأی اعتماد مردم را جلب کنند. با این حال همیشه رئیس جمهورها و جریان منتسب به آنان تلاش کرده اند تا دوره سوم دولت خود را نیز تشکیل دهند ولی تاکنون موفق نشدند و مورد اقبال عمومی قرار نگرفته اند.
اغلب کاندید های انتخابات ریاست جهموری ١۴٠٠ از لزوم ساخت مسکن صحبت می کنند لکن نمی گویند چطور می خواهند این مسئله را حل کنند؟ آیا می خواهند دوباره برای مردم خوابگاه بسازند و اسم آن را مسکن مهر یا مسکن ملی بگذارند؟ یا می خواهند آپارتمان های ۲۵ متری بسازند؟!
کاری که کانالهای انقلابی و انقلابیها، در ارسال مطالب در بینِ خود انجام میدهند، چیزی شبیه حفظ توپ در نیمه خودی است؛ انگار که بازی را بُردیم و فقط در حفظ نتیجه هستیم؛ اگر هم «یک بر صفر» جلو باشیم؛ تک گل نمیتواند برای جبهه خودی حاشیه امنی ایجاد کند.
به جز برخی مراسمات ختم و ارتحال و یا همین عیادت های انگشت شمار و یا یکی دوباری هم در اجلاسیه خاص، یادمان نمی آید مراجع عظام برای هم و فقط برای دور هم بودن دقایقی با هم باشند.درباره چرایی این نبودن ها می توان دلایلی روی هم چید اما حتی با متد دلیل انباشتی هم قانع کننده نیستند!
دوقطبی، زمانی پدید میآید که یک طرف آن حق و طرف دیگر باطل جلوه نمایاند. این نوع جبههسازی، فضای هیجانی، هواداری رادیکال و تعصبی را بر فضای منطقی حاکم میکند و مانع سنجش و تمییز واقعیات در جامعه میشود.
"شخصی شدن دانش" موجب تضعیف "عقلانیت اجتماعی" و ناتوانی در تدبیر و مدیریت شایسته امور و "قبیله ای شدن سیاست" می شود.
سیاهنمایی، القای بحران های مصنوعی، القای ناکارآمدی، مخدوش کردن فراروایت های نظام و ایجاد بی اعتمادی و شکاف میان مردم و حکومت، تضعیف انسجام اجتماعی، بی اعتبار کردن قانون، به چالش کشیدن اخلاق و...همگی دستاورد فضای رسانه زده و هیجان محور ایام انتخابات است.
غیر از اپوزیسیون همیشه معترض و البته علیزاده ها و داناها و نادان های آنطرف آب و اینطرف آب، بدنه انقلابی نیز دچار یک دوقطبی و تردید و ترس شده بود. موضوع دوقطبی هم مصلحتی بود که از نظر مخالفین نظر شورای نگهبان، به عنوان اولویت مشارکت بر قانون تعبیر میشد.
برخی با تاکید بر ضرورت مشارکت حداکثری در انتخابات پیشروی ابراز میدارند که رد صلاحیت برخی از نامزدهای یک جناح میتواند به مشارکت حداکثری آسیب برساند !
حال که ایشان نتیجه بررسی صلاحیت ها را پذیرفته و البته از علما و مراجع و مردم فرضی هم برای حضورش اعتبارآفرینی کرده، باید دید که تیم رسانه ای ایشان و جریان حامی اصلاحطلبش نیز مساله را قابل هضم خواهند دانست یا اینکه پلن بی و تعویق و تحریم انتخابات را در برابر تز مشارکت حداکثری، رو خواهند کرد؟!