«روزنامه جمهوری اسلامی» پاتوق طیف‌های زاوایه‌دار با انقلاب
«مسیح مهاجری» سردبیر و مسئول روزنامه جمهوری اسلامی از سال ۱۳۶۸ یک روحانی و از مجروحان انفجار ۷ تیر ۶۰ است. وی روزنامه «جمهوری اسلامی» را که متعلق به بیت‌المال و حزب جمهوری اسلامی است، سال‌هاست در خدمت طیف‌های زاویه‌دار با نظام و انقلاب قرار داده است. و در دوران وقوع فتنه به سختی در صدد دفاع از این جریان در قالب حمایت آشکار از اظهارات هاشمی رفسنجانی و تأیید غیرمستقیم اغلب سخنان میرحسین موسوی بود، اخیرا در سرمقاله‌ای با استقبال از اینکه آیت‌الله رئیسی، ملاقات انتخاباتی با جمعی از اعضای خبرگان را نپذیرفته، آن را امتناع شایسته می‌خواند و می‌نویسد:
امتناع آقای رئیسی از حضور در جلسه جمعی از اعضاء مجلس خبرگان رهبری که طبق آنچه در خبرها آمده درصدد بودند از ایشان برای داوطلب شدن در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ دعوت نمایند، حرکت شایسته‌ای است.
مخالفت با دولت روحانی و نظامی
«مسیح مهاجری» سردبیر این روزنامه که سال‌ها به عنوان مشاور رئیس جمهور با دولت «هاشمی رفسنجانی» و «محمد خاتمی» همکاری داشته است، در ادامه می‌نویسد:
شرایط کشور اکنون به‌گونه‌ایست که استمرار حضور افراد معمم در رأس قوه مجریه به صلاح نیست. در حال حاضر، مسئولیت‌های حساسی همچون تأمین نان و آب و امنیت و اطلاعات کشور که مستقیماً با زندگی روزمره مردم سروکار دارند برعهده افراد معمم است. حتی اگر کسانی معتقد باشند که روحانیت باید چنین مسئولیت‌هائی را برعهده داشته باشد، خوبست بپذیرند برای مدتی این مسئولیت‌ها به افراد غیرروحانی واگذار شوند تا آنها نیز ظرفیت‌ها و توانائی‌های خود را نشان بدهند.
این حامی ریاست‌جمهوری هاشمی رفسنجانی و روحانی، ادامه می‌دهد:
کنار رفتن روحانیون از صحنه انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ به معنای واگذار کردن آن به نظامیان نیست. نظامیان نیز تخصص دیگری دارند که تناسبی با مدیریت سیاسی – اجرایی کشور ندارد. همین حالا که مجلس یازدهم بیش از ۴۰ عضو نظامی دارد و مدیریت آن نیز برعهده یک نظامی است، می‌بینیم که نه‌تنها توفیقی در پیشبرد اهداف نظام متناسب با نیاز کشور ندارد، بلکه در مواردی با برخوردهای تهدیدآمیز، شاکله قانونگذاری را از مسیر طبیعی خارج کرده است.
ترس مریدان هاشمی از دولت حزب‌الهی و پرانرژی
افراطیون مدعی اصلاحات – و محافل رسانه‌ای دنباله‌رو آنها – بیش از هر چیز، از اینکه دولت، با مدیریتی حزب‌اللهی و پرانرژی نو شود و بساط مدیریت تنبل و اشرافیت‌زده و غربگرا را برچیند، نگران هستند و به همین دلیل هم سعی می‌کنند هرکدام از نامزدها را به بهانه‌ای آماج ترور شخصیت قرار دهند یا نسخه مصلحت نبودن نامزدی‌شان را بپیچند.
«مسیح مهاجری» که در هر چهار دولت اصلاح طلبان از سال ۶۸ تا ۸۴ به عنوان مشاور رئیس جمهور فعالیت می‌کرد در دفعات دیگری نیز نام خود را در کنار چهره‌های غیر موجه‌تر آن جناح قرار داد. همچون زمانی که «مهاجری» در سال ۷۶ در کنار «عبدالله نوری» و «عطاء الله مهاجرانی»، در راستای باقی ماندن هاشمی بر مسند قدرت، جانفشانی‌ها کردند و خواهان تغییر قانون اساسی شدند تا «هاشمی مادام العمر» رئیس‌جمهور شود.
آقای مسیح مهاجری باید پاسخ دهد که چرا این حرف‌ها را به هنگام ۸ سال ریاست‌جمهوری هاشمی، ۸ سال ریاست‌جمهوری خاتمی و ۸ سال ریاست‌جمهوری روحانی نزده بلکه اتفاقا در اغلب این دوره‌ها، تبلیغاتچی و توجیه‌گر سوءمدیریت‌های دولت سازندگی و تدبیر و امید بوده است؟ به یک معنای دیگر، امثال وی هم‌اکنون به خاطر سوءمدیریت فاحشی که به کشور و مردم تحمیل کرده‌اند، عذرخواهی کنند و نه اینکه تعیین تکلیف بکنند که چه کسانی نامزد نشوند (تا لابد دولت ناکارآمد مورد حمایت آنها تمدید شود)!
