دوقطبی سازی، ایجاد مشارکت یا تولید نفرت؟

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی صدای حوزه، عمار جوکار طی یادداشتی به موضوع «دوقطبی سازی انتخابات» پرداخت که به شرح زیر میباشد؛

رهبر انقلاب در سال ۹۶ به یکی از کاندیداهای احتمالی که برای ورود به انتخابات از ایشان کسب اجازه کرده بودند، توصیه نمودند وارد انتخابات نشود زیرا موجب «دوقطبی» شدن فضای کشور خواهد شد و این برای کشور مضر است.

اما چرا ایشان دوقطبی را برای کشور مضر می‌دانند؟

دوقطبی، زمانی پدید می‌آید که یک طرف آن حق و طرف دیگر باطل جلوه نماید. این نوع جبهه‌سازی، فضای هیجانی، هواداری رادیکال و تعصبی را بر فضای منطقی حاکم می‌کند و مانع سنجش و تمییز واقعیات در جامعه می‌شود.

در فضای دو‌قطبی، همه چیز سیاه یا سفید نمایانده می‌شود و آن‌چه در میانه‌ی این دو است، در ذیل جریان هیجانیِ ایجاد شده، از نگاه‌ها پنهان می‌گردد.

ممکن است در توجیه فواید دوقطبی‌سازی، به اهمیت «مشارکت بالا» در انتخابات اشاره شود و آن را راه‌کاری برای گرم کردن تنور انتخابات و دستیابی به آمار مشارکت بالا در نظر گرفت چنانکه در چند انتخابات اخیرِ ریاست جمهوری، به کار بردن این روش توسط نامزدهای مختلف، توانسته است حتی افرادی را پای صندوق‌های رای بکشاند، که علی‌رغم امکان رای، تا آن زمان شناسنامه‌ی خود را از مهرهای انتخابات به دور نگه داشته بودند.

اما اساساً باید این سوال را پرسید که هدف از مشارکت بالا چیست و آیا راهبرد دوقطبی‌‌سازی به این مسئله‌ی مهم کمکی می‌کند؟
در پاسخ باید گفت: نتیجه‌ای که مشارکت بالا در انتخابات در بر دارد، وحدت و همبستگی اجتماعی است و برای نظام آبرو و پشتوانه‌ی اجتماعی ایجاد می‌کند. اما دو قطبی سازی، درست در مقابل این وحدت و همبستگی قرار دارد، چرا که اثرات آن در پایان انتخابات تمام نمی‌شود بلکه جریان بازنده، به جهت تعصبی که به طیف خود دارد، پیروزی جریان منتخب را قلباً نمی پذیرد و پس از انتخابات، در بزنگاه‌های مختلف، در جهت اثبات حقانیت خود و نفی جریان منتخب اقدام می‌کند و عملاً به یک دشمن ایدئولوژیک برای جریان منتخب تبدیل خواهد شد.

آسیب های رسانه ای این فضا

همچنین فضای دوقطبی، میدانی را برای دشمنان فراهم می‌کند تا به کمک بسترهای رسانه‌ای و با میدان‌داری افراد نفوذی خود، یک جریان را موافق نظام و جریان دیگر را مخالف آن جلوه دهند و با سوار شدن بر هیجانات اجتماعی، اتفاقی مانند فتنه‌ی ۸۸ و بلکه بدتر از آن را به وجود بیاوردند و از این آب گل‌آلود، ماهیِ «ضربه به جمهوری اسلامی» را صید کنند.

از دیگر آسیب‌های فضای دوقطبی، این است که هر کدام از طرفین آن، خود را تنها منجی برای عبور از مشکلات موجود معرفی می‌کنند و انتظارات هواداران را به صورت غیر واقعی بالا می‌برند. حال آن که پس از فروکش کردن هیجانات انتخابات، جریان پیروز که باید از طریق منطق و با توجه به واقعیت‌های موجود، کشور را اداره کند، آن‌گاه که نتوانست آن چهره‌ی منجی‌گونه خود را محقق کند، حتی در بین هواداران خود نیز منفور می‌شود و از آن‌جا که در فضای دوقطبی، جریان مخالف خود را نیز در اذهان عمومی سیاه‌نمایی کرده است، موجب یاس و ناامیدی مردم می‌‌گردد. دست آخر پس از ناامیدی از طرفین دوقطبی، این تلقی برای مردم ایجاد می‌شود که پاسخ مشکلات را نمی‌توان از درون نظام پیدا کرد.

در فرایند انتخاب ۱۴۰۰، افراد و جریاناتی قصد داشتند با ایجاد دو‌قطبی‌هایی مانند میدان-دیپلماسی، دادگاه-پادگان، فیلترینگ-آزادی و… عرصه را برای پیروزی در انتخابات، به نفع خود مصادره کنند، اما شورای نگهبان با حذف این اشخاص، فضا را بر دوقطبی‌سازان بست و زمینه‌ی انتخاباتی منطقی، به دور از هیجانات کاذب را فراهم گردانید و فصلی جدید را در تاریخ انتخابات رقم زد.

دوقطبی مشارکت حداکثری یا عمل به قانون از دیدگاه مقام معظم رهبری