• امروز : جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 29 March - 2024
کل اخبار 6233اخبار امروز 0

صدای حوزه امروز

دیدگاه آیت الله فاضل نسبت به ماجرای درمانگاه قم و طلبه ای که فیلم خرید ماشینش منتشر شد و ماجرای چای دبش! اگر فهم درستی از گزاره های دینی ندارید، لااقل ساکت بمانید! گفتگو با امام جماعت مسجد ۲۴ ساعته دهکده المپیک تهران / بهترین منصب در کره زمین امامت مسجد است! پاسخ معاون تبلیغ حوزه به دغدغه های مبلغان فضای مجازی؛ لزوم افزایش حمایت از مبلغین و خروج از پراکنده کاری ها دهمین جشنواره هنر آسمانی حوزه علمیه با محوریت تبلیغ نوین، هوش مصنوعی! پیام تقدیر و تشکر انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم انتخابات چقدر ارتباط به اسلام و امام زمان (عج) دارد؟! امام محله‌ای که مسجد محوری در امور را به معنای واقعی دنبال می‌کند/ تشکیل گروههای سرود ویژه نوجوانان در مسیر جریان سازی جنس محتوای نامه های پیامبر(ص) به سران کشورها: تبلیغ با چاشنی عزت و تهدید! لزوم جدیت در مقابله مدبرانه با پدیده کشف حجاب گزارش کار مدیر حوزه های علمیه در جمع طلاب یزد؛ طرح جامع تبلیغ خدمت مقام معظم رهبری ارسال شده است سه هزار معلم طلبه بدون قائل شدن امتیازی خاص، جذب مدارس شدند/ برنامه درسی مدارس وابسته به حوزه فرقی با سایر مدارس ندارد زنگ هایی که در حوزه همیشه دیر به صدا در می آیند! امتداد اجتماعی روحانیت و جیغ های بنفش اصحاب مدرنیته!

3
به بهانه اهدای جایزه بهترین فیلمبرداری وبهترین بازیگر زن در جشن حافظ بیست و یکم؛

“تومان” دنباله سینمای تارانتینو؛ پرمدعا، شلوغ‌کن، متظاهرانه و فاقد عمق و حس

  • کد خبر : 32014
  • 04 آذر 1400 - 10:08
“تومان” دنباله سینمای تارانتینو؛ پرمدعا، شلوغ‌کن، متظاهرانه و فاقد عمق و حس
تومان مخاطب را در انتظاری واهی و بیهوده نگه می‌دارد و او را دست خالی از سالن سینما به بیرون بدرقه می‌کند. حال آنکه شخصیت‌ها و ماجرای فیلم ظرفیت خلق یک فیلم خوش‌ساخت را داشته‌اند که جملگی از دست رفته است.

به گزارش صدای حوزه، “تومان” فیلم موردعلاقه اغلب منتقدان سینمای ایران است. همه مرعوب و محصور ریتم پر آب و تاب و پر تحرک فیلم شده‌اند، با آن ساختار بازیگوشانه و دیالوگ‌های شبه فلسفی‌اش. دیالوگ‌ها را از زبان شخصیت‌هایی می‌شنویم که چه از نظر طبقاتی/ اجتماعی و چه تصویر فردی‌ای که فیلم از آن‌ها بدست می‌دهد، بی‌ربط و ناهمخوان است. جملات فیلمساز را که به زور الصاق شده، از زبان شخصیت‌ها می‌شنویم.

تومان سومین فیلم مرتضی فرشباف است. فیلمساز جوانی که در فیلم دوم خود “بهمن”، با ریتمی ملال‌آور و ساکن می‌کوشید تصویری از سرما و یأس درونی شخصیت زن فیلم بنمایاند. تومان، اما در ظاهر نقطه مقابل بهمن است؛ و حال و هوای متفاوتی دارد، اما هر دو فیلم در عمل به یک شیوه عمل می‌کنند. هر دو مخاطب را نادیده می‌گیرند و بر مدار خود عمل می‌کنند.

حال آنکه ما در سینما چیزی را مفروض نمی‌گیریم. واقعیت باید در فیلم بازسازی شود. کنش شخصیت باید منطقی و و قانع‌کننده و در بستر درام فیلم باشد. رابطه شخصیت‌ها باید معین و معنادار باشد؛ و این همه در تومان غایب و مخدوش است. نمی‌فهمیم چرا نامزد قهرمان فیلم به او علاقه‌مند شده و نمی‌فهمیم چرا قهرمان فیلم به این راحتی او را کتک می‌زند و از خود می‌راند. نمی‌فهمیم چرا برادر یونس بلافاصله بعد از مرگ او تصمیم به ازدواج می‌گیرد، درحالیکه رابطه به ظاهر صمیمانه و دوستانه‌ای با هم دارند؛ و سوال‌های بسیاری از این دست.

تومان

زمانی هیچکاک می‌گفت فیلم‌ها دو دسته‌اند؛ یا سرگرم‌کننده‌اند یا کسل‌کننده. تقسیم‌بندی به نظر ساده، اما درست و دقیق است. در سینما و به طور کلی هنر، سرگرمی شرط لازم است. مخاطب باید با قهرمان و داستان فیلم همراه شده و در جهان داستان غرق شود. باید متوجه گذر زمان نشود. اگر فیلمسازی اندیشه‌ای دارد و می‌خواهد چیزی را به مخاطب منتقل کند این بهای سنگینی دارد و آن سرگرمی است. اول باید سرگرم کند و بعد احیاناً ایده یا اندیشه‌ای را به اشتراک بگذارد.

تومان از ظرفیت جغرافیای بومی خود نیز به درستی استفاده نمی‌کند. بندر ترکمن و مسابقات اسب‌دوانی بیشتر وجهه نمایشی و توریستی پیدا کرده تا دراماتیک. پیوند اقلیم و فضای حاکم بر داستان و سرنوشت و سرشت شخصیت‌های فیلم کمرنگ و محو است. این آدم‌ها می‌توانند در تهران و به همین شکل روایت شوند. ربطی به آن جغرافیا و آن فضا ندارند.

مرتضی فرشباف در تومان قصد داشته فیلمی جاه‌طلبانه بسازد، اما به بیراهه می‌رود. باید بیشتر به درام فیلم توجه می‌کرد و فیلمنامه را دقیق‌تر و کامل‌تر می‌نوشت. نه اینکه بخواهد همه چیز را با تصاویر متنوع جبران و همه ضعف‌های خود را پشت ظاهر پر زرق و برق‌اش پنهان کند. تومان مخاطب را در انتظاری واهی و بیهوده نگه می‌دارد و او را دست خالی از سالن سینما به بیرون بدرقه می‌کند. حال آنکه شخصیت‌ها و ماجرای فیلم ظرفیت خلق یک فیلم خوش‌ساخت را داشته‌اند که جملگی از دست رفته است.

در نهایت، تومان دنباله سینمای تارانتینو است. الکن، پرمدعا، شلوغ‌کن، متظاهرانه، فاقد عمق و حس، و در یک کلام پوچ. نه از انسان خبری هست، نه ماجرای چفت و بست داری وجود دارد. همه چیز در خدمت منویات فیلمسازِ فیلمبازِ ماست. تومان قلابی است و بیهوده بر طبل توخالی می‌کوبد.

لینک کوتاه : https://v-o-h.ir/?p=32014
  • منبع : خبرگزاری دانشجو

مطالب مرتبط

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.