به گزارش خبرنگار صدای حوزه، طی سال های اخیر و با رشد روز افزون سرگرمی های دیجیتال دیگر کمتر خانواده ای به سراغ دنیای شگفت انگیز قصه ها می رود، با این حال هنوز هم افراد دغدغه مندی هستند که نیاز به آگاهی و آشنایی بچه ها با داستان ها را اولویت اصلی تربیت کودک می دانند.
در گذشته کودکان ما به جای موبایل و تبلت با قصه گویی مادربزرگ ها یا کتاب داستان هایی که والدین برایشان می خواندند بزرگ می شدند، قصه هایی که قهرمانان آنها ملموس تر و دوست داشتنی تر بودند، اگر هم قصه ها مذهبی می شد که دیگر هم قهرمان ها واقعی می شدند و هم باورهای دینی بچه ها از این طریق تقویت می شد.
در واقع سرگرمی ها در گذشته تنها بعد تفریحی نداشت بلکه در لا به لای آن ها موضوعات تربیتی کودکان و نوجوانان نهفته بود
اما طی سال های اخیر و با رشد روز افزون سرگرمی های دیجیتال دیگر کمتر خانواده ای به سراغ دنیای شگفت انگیز قصه ها می رود، با این حال هنوز هم افراد دغدغه مندی هستند که نیاز به آگاهی و آشنایی بچه ها با داستان ها را اولویت اصلی تربیت کودک می دانند.
فاطمه سادات حسینی یکی از همین افراد است که به عنوان یک مادر، به دنبال کمک به مادران جامعه در راستای تربیت دینی بچه ها آن هم با روش هایی شاد و نوین است. او از ابتدای روزهای قرنطینه تاکنون تلاش داشته تا با استفاده از توانمندی های خود دنیای جدیدی را به روی بچه ها باز کند و بر خلاف سلبریتی های اینستاگرامی از این فضا در جهت بهبود کیفیت زندگی خانواده ها به ویژه کودکان و نوجوان بهره ببرد.
به همین جهت با وی به گفت و گو نشستیم در برایمان از صفحه مجازی اش و فعالیت هایی که در آن انجام می دهد بیشتر بگوید، آنچه در ادامه می خوانید مشروح گفت و گو با این مادر قصه گو است.
لطفاً خودتان را به طور کامل معرفی کنید و بگویید ایده راه اندازی یک صفحه مجازی برای تربیت دینی کودکان از کجا شکل گرفت؟
حسینی: فاطمه سادات حسینی متولد سال ۶۲ و مهندس کامپیوتر هستم، البته تحصیلات حوزوی هم دارم و با افتخار مادر یک دختر ۸ ساله و یک پسر ۱۱ ساله هستم.
ایده راه اندازی صفحه مجازی من با عنوان «فاطمه سادات» همزمان با شیوع ویروس کرونا بود، من مدیر یکی از مهدهای کودک هستم و از قبل هم در راستای آموزش مفاهیم دینی با روش های نوین دنیا به کودکان فعالیت داشتم، اما پس از کرونا و اعمال قرنطینه همه چیز تغییر کرد.
من در همان ایام شروع کرونا به همراه خانواده در سفر مشهد بودم، به دلیل طولانی شدن سفر به دنبال این بودم تا شرایطی را فراهم کنم که بچه هایم سرگرم شوند، به همین جهت از انتشارات آستان قدس رضوی چند کتاب مذهبی برای بچه ها خریدم.
شب موقع خواب تصمیم گرفتم یکی از کتاب ها را برای بچه ها بخوانم که ناگهان جرقه ای در ذهنم زده شد تا موقع خواندن داستان صدایم را ضبط کنم و آن را در صفحه شخصی ام قرار دهم تا بچه های دوستانم هم آن را گوش دهند.
آن موقع صفحه من حدود ۳۰۰ دنبال‌کننده داشت و فعالیتم در حد استوری های گاه و بی گاه بود، بعد از این کار چند نفر از دوستانم به من پیشنهاد دادند تا با فرا رسیدن ماه رمضان هم این کار را انجام دهم و از همین جا بود که پویش «یک آیه یک قصه از معصوم» شکل گرفت تا بچه ها کنار والدین خود به سبک کودکانه تدبّر در قرآن داشته باشند.
فقط داستان گویی داشتید؟
حسینی: نه، من صرفاً به داستان گویی از روی کتاب اکتفا نمی کنم، باتوجه به این که نقاشی بلد بودم شروع به نقاشی از شخصیت های داستان کردم تا حین قصه گفتن این نقاشی ها را حرکت دهم، همه چیز برای من خلاقیت در لحظه بود اما به لطف امام رضا و اهل بیت این کار نشر پیدا کرد.
یک روز صبح بیدار شدم و دیدم تعداد فالوورها افزایش پیدا کرده و چندین صفحه در حال تبلیغ پیج من هستند، به نوعی کار خودش جلو می رفت.
استقبال چطور بود و چقدر زمان برد تا خانواده ها با شما آشنا شوند؟
حسینی: زمانی که کار را شروع کردم ۳۰۰ فالوور داشتم اما بعد از دو سه روز تعداد دنبال کننده های صفحهمن به ۱۵۰۰ رسید آن هم بدون اینکه من تبلیغی کرده باشم، البته برخی افراد و روحانیون معروف پیج من را دیده بودند و آن را معرفی کردند، من سعی کردم کارم را اصولی انجام دهم و در همین راستا تفاسیر معتبر شیعه را می خواندم و آن را تبدیل به داستان می کردم و همین باعث اشتیاق خانواده ها شد.
آیا ضعف و خلائی در این زمینه شاهد بودید که به سمت آشنایی بچه ها با مفاهیم دینی رفتید؟ چون از زمانی که تبلت و موبایل بیشتر در دست بچه ها چرخید توجه خانواده ها به بعد آموزشی سرگرمی ها محدود شد و ما کمتر شاهد هستیم که والدین برای بچه هایشان کتاب مذهبی تهیه کنند یا داستان مذهبی بگویند.
حسینی: خیلی ها سال ها در مورد یک موضوع برنامه ریزی می کنند و بعد به دنبال عملیاتی کردن آن می روند اما از آنجایی که کار من دلی بود با هر واکنشی شگفت زده می شدم، مثلاً یک مادری عکس پروفایلش کاملاً بی حجاب بود اما می خواست فرزندش در کلاس های ما شرکت کند.
حتماً خلاء هایی وجود داشته که الان مادرها به من پیام می دهند و می گویند که فرزندشان روزانه چند بار صفحه من را می بیند، یا مادری می گفت من تا شب ها قصه های شما را برای فرزندم پخش نکنم خوابش نمی برد، مادر دیگری برای کودکش به دنبال قصه ضامن آهو بود.
گاهی احساس می کنم خانواده ها تربیت دینی فرزندشان را به من سپرده اند و از آنجایی که هرچه را کودک شان در این صفحه ببیند، امن است با خیال راحت پیج من را برای فرزندشان باز می کنند، البته من ملاحظات خودم را دارم و حتی در قصه های دینی و معارفی هم هر چیزی را نمی گویم.
اگر بچه ها در مورد مفاهیمی مثل بهشت و جهنم یا شیطان سؤال داشته باشند خانواده ها باید چگونه به آن ها پاسخ دهند؟
حسینی: من به شخصه هیچ گاه با بچه ها در خصوص این مفاهیم صحبت نکرده و نمی کنم و بیشتر مواردی را برایشان باز می کنم که ملموس باشد، نکته ای که بارها در کلاس های قرآنم به آن اشاره داشتم این بوده که هر عملی یک عکس العملی دارد و بهشت و جهنم چیزی جز نتیجه اعمال ما نیست.
هر عملی که ما آن را انجام می دهیم یک باطنی دارد، هیچ وقت بچه ها را از عذاب دروغگویی نمی ترسانم بلکه می گویم جنس دروغگویی بد است.
برای بچه های زیر ۷ سال که به هیچ عنوان نباید این موارد را توضیح داد چون برایشان ترس به همراه دارد، اگر هم سوالی کردند باید به نحوی از پاسخ دادن امتناع کنید اما برای بچه های بزرگ تر می توانیم بگوییم شیطان کسی است که ما را گول می زند اما در آخر تصمیم گیرنده خود انسان است، در واقع بزرگترین شیطان خود ما هستیم و همه چیز به ذات خودمان بر می گردد، این دیدگاه علامه طباطبایی در تفسیر المیزان است.
کلاس های مجازی تان شامل چه کلاس هایی می شود؟
من قصد کلاس گذاشتن مجازی نداشتم اما خانواده ها گفتند در کنار کلاس های تدبّر در قرآن کلاس های قرآنی را هم شروع کنم، کار را با یک سانس قصه ها و قرآن رمضانی شروع کردم و خوشبخانه خیلی استقبال شد، انگار به نوعی صفحه را نظرات مادران پیش می برد.
از آنجایی که خودم نقاشی با آبرنگ می کردم این کلاس را هم به مجموعه کلاس های مجازی اضافه کردم و خوشبختانه آنقدر استقبال زیاد بود که بعد از ۶ ماه مربی اضافه کردم و در کنار این کلاس ها، کلاس های زبان با رویکرد دینی را هم در دستور کار قرار دادم.
یک بخش نمایش عروسکی هم داریم، چون از همان ابتدا که قصه ها را برای بچه ها می خواندم چون خودم پشت موبایل بودم نیاز می دیدم با بچه ها گفتگو کنم، به همین خاطر دوتا از عروسک های دخترم را برداشتم و نام یکی را پویا و نام دیگری را پونه گذاشتم و با آنها نمایش عروسکی اجرا کردم و چون تا حدودی تقلید صدا بلد بودم خودم جای دو شخصیت بازی می کردم.در واقع داستان های دینی را وارد زبان کردم، مثلاً اگر قرار است بچه در یک جلسه اعضای خانواده را یاد بگیرند من حدیث کسا را اضافه می کنم تا نسبت ها را از طریق این دعا یاد بگیرند.
واکنش بچه های خودتان به این فعالیت ها چه بود؟
حسینی: بچه ها خیلی دوست داشتند و گاهی می دیدم که ناخودآگاه ۲۰ بار یک طرح درس را با علاقه گوش می دهند، در واقع کل زندگی ما با این کار گره خورده و یک همکاری خانوادگی شکل گرفته تا کارها به اینجا برسد، در این مسیر کمک های همسرم واقعاً تأثیرگذار بود.
مخاطبانی از خارج کشور هم دارید؟
حسینی: مخاطبان من از کشورهای زیادی همچون آمریکا، ایتالیا، انگلیس، فرانسه، نروژ، عراق و… هستند، خیلی از این افراد خودشان مربی هستند و به دنبال ایده گرفتن برای کار هستند، اتفاقاً چند روز پیش خانمی از آمریکا به من پیام داده بود و می گفت در اینجا ایرانی های زیادی هستند که تو را دعا می کنند چون واقعاً در این کشور خلاء اساسی وجود دارد، یا مادری از آلمان پیام داده بود که بچه من مرتب در خانه در مورد صفحه شما صحبت می کند.
من همه اینها را لطف خدا و ائمه می دانم و معتقدم خدا نیرویی به من می دهد تا من مجرای این اتفاقات باشم، گاهی که به مسیر پشت سرم نگاه می کنم با خودم می گویم چطور توانستی این همه کار را در کنار مادری و خانه داری انجام دهی و جز کمک خدا چیزی نمی بینم.
یکی از کارهای جالبی که شما انجام می دهید این است که بنا به هر مناسبت مذهبی یک پویش راه می اندازید، در این پویش ها به دنبال چه چیزی هستید؟
حسینی: بله من برای ولادت امام رضا (ع)، سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س)، عید غدیر، نیمه شعبان و …علاوه بر پویش یک سری جشن های مجازی هم برگزار کردم که خیلی از آنها استقبال شد.
هدف من این است که بچه ها با یک سبک زندگی سالم، آسان و قابل دسترسی از یک قهرمان واقعی آشنا شوند. اینه بچه ها واقعا با یک سبک زندگی سالم، آسان و قابل دسترسی از یک قهرمان واقعی آشنا شوند، این روزها بچه ها به واسطه فضای مجازی قهرمان ها و اسطوره های زیادی دارند، اما مثلاً من در ماه محرم به بچه ها گفته ام که قدرت همیشه این نیست که آدم ها را بکشید و در دنیا پیروز شوید، امام حسین (ع) جان خود را فدا کرد تا حرف های خدا را به ما برساند.
تعبیر من از کار شما نوعی بت شکنی است که اسطوره ها و قهرمان های خیالی و غیرواقعی را از بین می برید تا به جای آن معرفی درستی از اسطوره های واقعی داشته باشید.
حسینی: چه تعبیر جالبی! دقیقا همین طور است، مثلاً من در داستان خیبر به بچه ها گفتم دری که ۷۰ نفر نمی توانستند آن را بلند کنند حضرت علی (ع) بلند کرد، برایم جالب است که خیلی از مادرها می گویند ما هم کنار بچه هایمان می نشینیم و این داستان ها را گوش می دهیم.
البته من بستر خانواده ام هم همین بود، پدرم روحانی است اما ما را کلاس نقاشی می فرستاد وبه دنبال این بود که مهارت های مان را افزایش دهد، ما را تشویق می کرد به اینکه در کلاس های صوت و لحن شرکت کنیم، همه اینها دست به دست هم داد و باعث شد من چنین فعالیت هایی انجام دهم.
حتی من قصه های امامی را از پدرم به یادگار دارم ک شب ها برایم می گفت، یادم نمی آید قصه های خشن گفته باشد، بیشتر قصه ها حول محور معجزات و مهربانی امامان و پیامبران می چرخید.
نکته آخر؟
حسینی: هیأت و روضه و جشن خیلی خوب است اما در صورتی که عمق و اثر داشته باشد، یعنی وقتی من از هیأت بر می گردم بدانم که با فرزندم چگونه رفتار کنم، اما بسیار دیده شده که افراد به جای اثرپذیری بدخلاقی و بدرفتاری داشته اند.
هدف ما نباید صرفاً سفر اربعین و گوش دادن مداحی باشد، بچه ها باید عمق دین را بفهمند.
