به گزارش صدای حوزه، دو سال پیش بود که با ورود کرونا به کشور، آموزش حضوری به‌صورت کامل کرسی خود را به آموزش مجازی داد و جای کتاب و جزوه را فایل‌های صوتی، و جای استاد و دانشگاه را گوشی و تبلت گرفت. دیگر گریزی از آموزش مجازی نیست و همیشه به‌عنوان یک گزینه احتمالی روی میز خواهد بود؛ اما در دو سال اخیر، این نوع آموزش به‌طور محسوسی کیفیت آموزش و پژوهش را زیرسوال برده است.
حفظ کیفیت آموزشی در زمانی که آموزش عالی کشور فعالیت خود را بر بستر فضای مجازی انجام می‌دهد باید اساس فعالیت دانشگاهها باشد، اما بسیاری از استادان و کارشناسان آموزش عالی می‌گویند آموزش مجازی کیفیت تدریس حضوری را ندارد. آنها بر این باورند کیفیت آموزش در تحصیل دانشجویان اگر به معنای واقعی و براساس استانداردهای لازم انجام شود، شاهد دستاوردهای علمی جالب‌توجهی از سوی نیروی انسانی متخصص خواهیم بود. کیفیتی که بی‌شک از مسیر آموزش حضوری فراهم می‌شود.
حالا دو سال است که دانشجویان از فضای دانشگاه دور مانده‌اند؛ دو سالی که شرایط خاص کرونایی برای آنها ایجاد کرد و باعث شد همگی شرایط زندگی متفاوتی را تجربه کنند. زندگی دانشجویی در سایه کرونا سبب شده دانشجویان به جای حضور در کلاس‌‌های درس و حضور پررنگ در دانشگاهها، خانه‌نشین شوند و بیشتر وقت خود را با تبلت و گوشی بگذرانند.
تاثیرهای ادامه یافتن آموزش مجازی
در این مدت مسئولان دانشگاهها هرکدام به‌نوبه خود تلاش کردند شرایط آموزش مجازی را با ایجاد زیرساخت‌ها فراهم کنند؛ اما همچنان نقاط ضعفی وجود دارد. شرایطی که ادامه آن زنگ هشداری خواهد بود بر بی‌‌انگیزه شدن، افت کیفیت آموزشی و پژوهشی و کاهش ظرفیت‌های علمی و آموزشی دانشجویانی که نیروی محرک برای پیشبرد اهداف علمی و صنعتی کشور هستند. این مشکلات قطعا برای حوزه علم‌وفناوری آسیب‌زا خواهد بود؛ حوزه‌ای که چنان‌که باید به آن پرداخته نشده و در سایه کرونا پنهان مانده است.
از ماه‌‌ها قبل گفته شده بود که انجام واکسیناسیون یکی از شروط آموزش حضوری در دانشگاه‌هاست، اگرچه به‌عنوان شرط کافی محسوب نمی‌‌شود و در کنار واکسیناسیون و بهبود شرایط، رعایت پروتکل‌‌ها نیز باید در دستورکار قرار بگیرد. حالا با انجام واکسیناسیون عمومی دانشجویان و استادان و البته کاهش تعداد مبتلایان به کرونا، به نظر می‌رسد دیگر دلیلی برای ادامه آموزش به‌صورت مجازی وجود نداشته باشد.
