به گزارش خبرنگار صدای حوزه، وحید مهاجر طی یادداشتی به دو گونه مهم اتلاف بین المال پرداخته است که از نظر می گذرانیم:
یک مدیر پنج میلیون تومان رشوه می گیرد و همه نهادهای نظارتی با قدرت و قوت تمام، مقابله و مجازات می کنند ولی یک مدیر دیگر از سرِ ناشی گری دویست میلیارد تومان به بیت المال ضرر می زند و آب از آب تکان نمی خورد،اشکال کار کجاست؟
یک خیابان معمولی ده کیلومتری که هر کیلومترش با محاسبه حداقلی، یک میلیارد تومان هزینه بر می داد، بعد از شش ماه توسط شرکت گاز یا شرکت آب و فاضلاب تخریب می شود و دوباره همان ده میلیاردی که تخریب شده با پنج میلیارد دیگر ترمیم می شود و این پانزده میلیارد تومنی که از جیب همین مردم طفلکی کم شد، چرا به اندازه رشوه پنج میلیون تومنی، پیگیری و توبیخ ندارد؟!
چقدر بخاطر تصویب طرح غیرکارشناسی و تخصیص بودجه برای آن دادگاه تشکیل شده است؟
چند دادگاه را شاهد بودیم که علت انعقادش توجیهات غیرقابل دفاعِ مدیریتی باشد؟ در حاشیه شهرها به وفور می شود کارخانه های تعطیل دولتی را دید که بی مطالعه تصویب شده و چند ده یا صد میلیارد تومانی هم تخصیص داده شده و الآن رها شده اند به حال خودشان. هنوز هم در بورس سهام پتروشیمی هایی خرید و فروش می شود که سالهاست جز زمین خالی چیزی برای عرضه ندارند! (البته مبالغ بانکی و ساختمان هایی دارند که از محل آنها کسب درآمد می کنند و لذا سود ده هم محسوب می شوند!)
اینها مثال های دم دستی است و اگر کلان تر نگاه کنیم، به فاجعه هایی برخورد می کنیم که آه از نهاد یک ایرانی مسلمان بلند می کند!
نمونه بارز همین مثال های دم دستی برای اهالی قم، ساختمان بزرگ اداره کل جهادکشاورزی قم است که نبش مسیر ورودی شهرک مهدیه در بلوار الغدیر قرار دارد که بزرگ ترین ساختمان اداری استان است و اختصاص به جهادکشاورزی یک استانِ کویری دارد! حال شما بگویید کدام دادگاه آمده و پرسیده که توجیه اختصاص بزرگترین ساختمان اداری استان به جهادکشاورزی چیست؟ یا فاجعه مونوریل که با اختصاص صدها میلیاردی رها شده و نیمه کاره مانده و در پایان سازه های فرسوده‌ی بدشکلی که نصیبِ مردم شهر قم و همچنین شهر کرمانشاه شده است.
درد این است که ما برای میل بیت المال پرقانونیم و برای حیف بیت المال بی قانون و ارزیابی مدیران با نداشتن سابقه میل بیت المال هاست در حالیکه حیف بیت المال هم باید یکی از شاخص های نظارتی باشد که نیست و سیستم اداری ما در واقع و در عمل می تواند مدیری را که دهها طرح و بودجه را حیف کرده، بازهم نشان درجه یک مدیریتی بدهد!
به رییس دفتر رییس جمهور پیشنهاد می کنم که این نوشته را تبدیل به تابلو کرده و به همه رده های مدیریتی ارسال و دستور نصب در ورودی ادارت دهد که امام صادق علیه السلام فرمودند: تفاوتی برای من ندارد که کار را به خائن بسپارم یا به ناشی. (الحیات.ج۵ حدیث۴۴۰)
