به گزارش صدای حوزه، ابراهیم شریفی، پژوهشگر اخلاق و رسانه در یادداشتی به موضوع نسل مانوس با عصر رسانه و آسیب های این مسئله پرداخته است که در ادامه تقدیم می گردد.
نسل رسانه، نسلی غرق در خدمات و محصولات دنیای دیجیتال اند که اخلاق و رفتارشان کاملاً با نسل‌های قبل متفاوت است.
نسلی که از دیدگاه خانم دکتر نصیری پژوهشگر عرصه رسانه: «طبقه‌بندی اطلاعات و سلسله‌مراتب موضوعات معنای سنتی خود را از دست داده‌اند و نمی‌توانند برای بسیاری از آداب و رسوم رفتاری و اجتماعی معنای واقعی پیدا کنند» و بیشترین خصیصه ای که می توان در آنها یافت دو نکته است؛ کمال‌گرایی و کم‌حوصلگی که هر دو از نتایج دیجیتالی شدن مغز برای مردمان خصوصا جوانان این عصر است.
روانشناسان در بررسی های رفتاری این نسل به این رسیده اند که تکنولوژی های دیجیتال در حال تربیت نسلی حواس پرت و دیجیتال‌زده است که توجهش جای تمرکزش را گرفته است.
نکته کلیدی اینجاست که نسلی که در مدل بازاری «توجهت را بده اطلاعات را بگیر» اسیر شده است و نمی‌داند نتیجه داشتن اطلاعات بدون تمرکز می‌تواند ورود به تونل نادانی باشد.
این حواس پرتی ها نمودش در جریان مغلوب شدن افراد در برابر اخبار رسانه ها مشاهده می شود چون رسانه‌ها از طریق مدیریت افکار عمومی، به فریب اذهان مردم می‌پردازند و اخبار را آن گونه که دوست دارند به گوش مخاطبان‌شان می‌رسانند.
به عبارت دیگر رسانه‌ها، ابزار اقناع عمومی را در دست دارند و از آن جایی که همه‌ی مردم به آن دسترسی دارند، می‌توانند مردم را تحریک به خرید محصولی خاص و یا گرفتن یک تصمیم بزرگ کشوری کنند.
لذا در عصر رسانه باید با آگاهی بیشتری قدم برداریم و مسلح به سواد رسانه ای باشیم که راهگشاست.
