به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، علی بهاری، عضو تحریریه مدادالفضلاء در کانال ایتای نویسندگان حوزوی نوشت:
«ای کاش تا فردا می‌ماندید. فردا شیعیان این منطقه آتش بزرگی درست می‌کنند و از روی ذغال رد می‌شوند تا اندکی از درد و رنج اهل بیت را تجربه کنند!»
جملات بالا را روحانی بزرگ شهر لکنهوی هندوستان به ما گفت؛ وقتی در محرم چند سال پیش مهمان شیعیان پرشور آن خطه بودیم. شوربختانه چند سالی است که رفتارهای عجیب و غریب پای خود را به مراسم‌های عزاداری سالار شهیدان باز کرده و ظاهرا این ماجرا روزافزون است! هر بار که عالمی یا سخنوری تذکری می‌دهد و برای اثبات کژی این رفتارها استدلالی می‌آورد موجی از انکار و اعتراض و هتاکی و تهدید، منتقد دلسوز را سر جایش می‌نشاند. یکی او را مخالف دستگاه اهل بیت می‌خواند و دیگری دشمنان عزاداری حسینی را لعنت می‌کند و ریشه انحرافشان را در ناپاکی غذا و نطفه‌شان! می‌داند.
روحانی دیگری از همان منطقه می‌گفت: «دلیل کم‌تعداد بودن عزاداران هیئت من، پیروی‌ام از منش شهید مطهری است. اینها با مطهری (به خاطر حماسه حسینی) مخالف‌اند و چندی پیش عکسش را وسط خیابان به آتش کشیدند!»
اما درباره این رفتارهای برادران دینی‌مان چند نکته گفتنی است:
سید الشهداء علیه السلام یکی از اهداف اصلی قیام خود را احیای سنت‌ها و احکام دینی می‌داند. بنابراین هرگز نمی‌توان با زیرپا گذاشتن احکام شرعی برای کسی که خود برای احیای این احکام تکه‌تکه شد گریست. گاه گفته می‌شود «شعائر حسینی است. باید محکم باقی بماند و روز به روز توسعه یابد.» قبول! اما نه به قیمت زیر پا گذاشتن فهم روشمند دین و جابجایی حرام و حلال الهی.
در سال‌های اخیر میل به اسلام در میان مردم کشورهای اروپایی زیاد شده است. این را هم آمارهای رسمی تایید می‌کند و هم نگاهی به تغییر بافت جمعیتی برخی از شهرهای قاره سبز. یکی از دوستان اخیرا می‌گفت گاهی موقع پیاده‌روی در بروکسل، آن قدر زن پوشیه‌ای می‌بینم که گمان می‌کنم در نجف ساکنم نه پایتخت بلژیک! از این رو تحقیق درباره اسلام و تشیع زیاد شده و طبعا نخستین و مهمترین منبع تحقیق هم اینترنت است. این سبک عزاداری‌ها موجب می‌شود جستجوگر، موقع تحقیق تنها عکس‌های قمه و زنجیر و تیغ و ذغال و خون و آتش را ببیند و تا ابد گمان حقانیت اسلام را کنار بگذارد. گناه محرومیت «آنها» از تشیع، افراطی‌گری «اینها»ست.
افراط در پرداختن به شیوه‌های گوناگون عزاداری و ابداع سبک‌های مختلف، حاشیه را بر متن غلبه می‌دهد. قرار بود در فلسفه و اهداف قیام حسینی تامل کنیم و از درس‌ها و عبرت‌های عاشورا بگوییم نه از جنس قمه و حجم ذغال و تیزی تیغ!
