مَدرسهای بیاستاد؛ مدرسه یا خوابگاه؟ شهیدانه خوی؛ نمونه ای از گروه های کوچک مردمی در عرصه جهاد فرهنگی روایت نگاری از یک نماز بهاری آقای سروش محلاتی! تحریک گسل قم ـ نجف؛ به چه قیمت و هدفی؟! دیدگاه آیت الله فاضل نسبت به ماجرای درمانگاه قم و طلبه ای که فیلم خرید ماشینش منتشر شد و ماجرای چای دبش! اگر فهم درستی از گزاره های دینی ندارید، لااقل ساکت بمانید! گفتگو با امام جماعت مسجد ۲۴ ساعته دهکده المپیک تهران / بهترین منصب در کره زمین امامت مسجد است! پاسخ معاون تبلیغ حوزه به دغدغه های مبلغان فضای مجازی؛ لزوم افزایش حمایت از مبلغین و خروج از پراکنده کاری ها دهمین جشنواره هنر آسمانی حوزه علمیه با محوریت تبلیغ نوین، هوش مصنوعی! پیام تقدیر و تشکر انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم انتخابات چقدر ارتباط به اسلام و امام زمان (عج) دارد؟! امام محلهای که مسجد محوری در امور را به معنای واقعی دنبال میکند/ تشکیل گروههای سرود ویژه نوجوانان در مسیر جریان سازی جنس محتوای نامه های پیامبر(ص) به سران کشورها: تبلیغ با چاشنی عزت و تهدید! لزوم جدیت در مقابله مدبرانه با پدیده کشف حجاب
تقسیم طب به سنتی و مدرن به نحوی که یکی دیگری را به اسم خرافی و غیرعلمی بودن و دیگری به اسم صهیونیستی و ماسونی بودن رد کند، فقط کار کسانی است که یا از سواد طبی ناقص برخوردارند و یا نگران کسادی درآمدهای میلیاردی مطب و داروهای گیاهی یا شیمیایی خود هستند
طب اسلامی، طب سنتی و سایر روشهای طبی مرسوم در دنیا دارای روشها و ادعاهایی هستند که طبیعی است باید به عرصههای علمی عرضه و اثبات شوند. در این بین تجربهی بسیاری از مردم کشورمان نیز درباره بهرهگیری از طب سنتی یا اسلامی بسیار مثبت بودهاست، اما از چند سال پیش افرادی داعیهدار تبلیغ و معرفی طب اسلامی شدند که روش و سبک رفتاری آنان لطمات جبرانناپذیری را درپی داشتهاست.
جریان اصلی و مدرن پزشکی نه تنها لزوما مغایرتی با طبهای مکمل ندارد، بلکه میتوان با استناد به تاریخ، تاثیر پذیری آن از برخی از طبهای دوران گذشته از جمله طب ایرانی، و نقش طب ایرانی در تکوین و رشد جریان اصلی و مدرن پزشکی را مشاهده و آشکار کرد.
هر کدوم از این علما سالهای سال زندگی کردند و دستورات اسلام و طب سنتی را مو به مو اجرا میکردند، از دستورات تغذیهای تا حجامت و روزه و...
حوزه علمیه نباید اجازه دهد که این مساله بجای مطرح شدن در دروس خارج و کرسی های آزاداندیشی، به یک دعوای کف خیابانی در فضای مجازی تبدیل شود.علمدار این قصه و راه حل مساله به عملکرد و مدیریت حوزه علمیه بازمیگردد.