به گزارش صدای حوزه، علی بیگدلی، کارشناس مسائل بین‌الملل در رابطه با حمله روسیه به اوکراین نوشت: از آغاز دهه‌ی دوم فروپاشی اتحاد شوروی روسیه تحت فشار دو جریان از طرف غرب قرار گرفت؛ یکی گسترش اتحادیه‌ی اروپا و دیگری گسترش ناتو. روسیه نسبت به این مسئله اعتراض کرد اما غرب توجهی نکرد.
حالا که مسئله‌ی عضویت اوکراین در ناتو مطرح شده، روسیه به دلیل اینکه نوعی تسلط سنتی و دیرینه در اوکراین داشته حساسیت نشان داده است.
در سال ۲۰۱۴ در پی انقلاب مخملی در اوکراین حکومت طرفدار روسیه کنار رفت و دولت طرفدار غرب حاکم شد. بلافاصله روسها با این توجیه که ساکنین شبه‌جزیره‌ی کریمه روس‌تبارند این منطقه را از طریق رفراندوم ضمیمه‌ی خاکشان کردند.
در سال ۲۰۱۴ کنفرانسی با حضور فرانسه، آلمان، روسیه و مقامات اوکراین تشکیل و به جمهوری‌های دونتسک و لوهانسک که اکثریت مردم آنها روس هستند، خودمختاری داخلی داده شد اما دولت اوکراین به آن توجه نکرد و چه بسا رفتارهای غیرانسانی با ساکنین این مناطق داشت، در نتیجه مردم این مناطق بارها از روسیه درخواست داشتند تا به آن بپیوندند.
نیروهای روسیه در حمایت از دونتسک و لوهانسک وارد اوکراین شده‌اند اما هنوز جنگ به سرزمین اوکراین نرسیده است.
آمریکامعتقد است اگر در بحران اوکراین در برابر روسیه کوتاه بیاید و اوکراین متعهد شود که عضو ناتو نمی‌شود، همین تصور را چینی‌ها در قبال تایوان خواهند داشت؛ لذا شرایط به لحاظ سیاسی حساس است اما بعید به نظر می‌رسد جنگی تمام‌عیار رخ دهد و غرب حمایت نظامی از اوکراین داشته باشد زیرا اوکراین عضو ناتو نیست.
از طرفی پوتین هم اعلام کرده اگر کشورهای خارجی دخالت کنند دست به اقدامی می‌زند که اروپا تا به حال ندیده! گرچه فعلاً پوتین در حال نمایش قدرت است و غرب هم کاری جز صدور بیانیه و تحریم نمی‌تواند بکند. اعمال تحریم برای غرب کار مشکلی است زیرا اروپای غربی به انرژی روسیه نیاز دارد و روسیه هم در مقابل نیازهای دیگری دارد که این قضیه را دچار پیچیدگی چندبعدی کرده است.
این بحران جز از طریق مذاکره حل نمی‌شود. ضمن اینکه غرب خودش را گرفتار عضویت اوکراین در ناتو نمی‌کند و تنها راه اوکراین این است که تعهد دهد عضو ناتو نمی‌شود.
