به گزارش صدای حوزه، گروه‌ها و رسانه‌های فمینیستی و حقوق بشر و برخی متخصصین زنان و پزشکان حق عقیم‌سازی را حق زنان برای تصمیم‌گیری در مورد جلوگیری از بارداری و حق آن‌ها بر بدن می‌دانند؛ توجیه این قشر برای عقیم‌سازی جلوگیری از افزایش بارداری‌های ناخواسته و تنظیم خانواده دائمی و قطعی است!
این درحالی است که عقیم‌سازی در بسیاری موارد با از دست دادن فرزند، ازدواج مجدد یا تمایل مجدد به فرزندآوری با پشیمانی همراه است اما عمدتاً برگشت‌پذیر نیست؛ در کشوری که بحران جمعیت دارد سلب امکان باروری در سنین باروری مگر در مواقع ضرورت جانی منطقی نیست؛ علاوه بر این، دسترسی به سایر روش‌های پیشگیری از بارداری از جمله روش‌های طولانی‌مدت در جامعه لزوم عقیم‌سازی دائم را زیر سؤال می‌برد.
با وجود کثرت سایر روش‌های جلوگیری از بارداری و آمار بالای پشیمانی و عوارض روحی بعد از عقیم‌سازی، اتخاذ سیاست عقیم‌سازی یعنی عدم ملاحظه بحران جمعیت و نادیده‌انگاری مشکلات آینده کشور و ارسال پیام ترویجی برای عدم بارداری است؛ از این رو، در طرح “جوانی جمعیت و حمایت از خانواده” عقیم‌سازی زنان و مردان به‌جز در موارد استثنایی و در جایی که بارداری برای مادر خطر جانی دارد، ممنوع است.
