به گزارش صدای حوزه هرازچند گاهی نام یک شبکه اجتماعی بر سر زبان‌ها می‌افتد. یک روز فیسبوک، یک روز اینستاگرام، یک روز تیک‌تاک و حالا نوبتی هم که باشد نوبت یک شبکه اجتماعی به نام کلاب هاوس است که بدون اتکا به عکس و ویدئو و نوشته، توانسته به محبوبترین شبکه اجتماعی در دنیا و البته ایران تبدیل شود.
کلاب هاوس چگونه کار می‌کند؟
در واقع چیزی که کلاب هاوس را از دیگر شبکه‌های اجتماعی متفاوت می‌کند، این است که بدون متن، عکس و ویدئو توانسته تنها از طریق صوت، میلیون‌ها کاربر را شیفته خود کند. در این شبکه اتاق‌ها یا Roomهای مختلفی با موضوعات گوناگونی وجود دارد که همه اتفاق‌ها در آن زنده و همزمان از طریق گفت‌وگو بین افراد رخ می‌دهد.
شما می‌توانید خودتان یک اتاق مجازی ایجاد کنید یا به اتاق مجازی‌ای که دیگران ساخته‌اند بپیوندید. البته همه افراد در یک اتاق با هم نمی‌توانند شروع به صحبت کنند و هر اتاق یک یا چند مدیر برای مدیریت بحث‌ها دارد. هنگام عضویت در این شبکه اجتماعی می‌توانید موضوعات مورد علاقه خود را انتخاب کنید تا این اپلیکیشن وقتی گروه‌هایی در مورد این موضوع صحبت می‌کنند به شما خبر دهد.
کلاب هاوس، تربیون محدود شده
این اپلیکیشن مبتنی بر متن و نوشتار نیست. میزان تاثیرگذاری روابط نوشتاری بیش از ارتباط شفاهی یا تصویری نیازمند استدلال و قدرت اقناع است.
در کلاب هاوس شما می‌توانید حرافی کنید و از سیاست، حقوق بشر و مناسبات درهم تنیده‌ی اجتماعی و اقتصادی ساعت ها حرف بزنید، بدون اینکه امکان قابل توجهی برای به چالش کشیده شدن به دیگران داده شود.
در کلاب هاوس امکان گفتگو و ایجاد روابط دو سویه‌ی غیرسلسه‌مراتبی ممکن نیست. شما می‌توانید به دیگران گوش دهید و تنها در صورت داشتن مجوز حرف بزنید.
این ایراد آنجا بیشتر مشکل ساز می‌شود که روابط محفلی به سرعت به منطق اصلی کاربران تبدیل شود.
کلاب هاوس دشمن حافظه عمومی است. شما در آنجا دیگر نمی توانید مخاطب را به گذشته ارجاع دهید و مسئولیت پذیری راوی و سخنران را به او گوشزد کنید.
کلاب هاوس، نگاه از بالا به پایین
این اپلیکیشن بر خلاف توییتر و فیسبوک، نگاه از بالا به پایین به مخاطب دارد. یعنی اظهارنظر مخاطب و حضور غیرمنفعلانه‌ی او مستلزم اراده‌ی دیگری است. وضعیتی که در تقابل اشکار با منطق رسانه‌های جدید و شبکه‌های اجتماعی قرار دارد. در تقابلی شدید با آنچه «قیام مخاطبان» مینامند.
فردیت در کلاب هاوس بی معنی است. شما یا به مدد «سرمایه‌ی اجتماعی و فرهنگی» و امتیازات مبهمی که دارید و یا به دلیل تعلق به محافلی از این دست، می‌توانید متکلم و در کانون «گفتگوها» باشید، یا باید به انبوهی از مخاطبانی بپیوندید که قرار است به اعدادی برای افزایش مخاطبان گروه اول تبدیل شوند. منتقدان، نویسندگان منزوی و مخاطبان پیگیر اوضاع اجتماعی و سیاسی باید «دستشان را بالا بگیرند» تا دیگران به آنها اجازه حرف زدن بدهند.
کلاب هاوس به مسئولان این امکان را می‌دهد که از یک طرف بدون مواجه با منتقدان جدی با «مخاطبان خاص» خود گفتگو کنند و از طرف دیگر ژست تعامل و حضور در میان «مردم» را بگیرند.
