به گزارش صدای حوزه، جوانی بهترین و پویاترین مرحله از زندگی است که انسان به انجام هر کاری قادر و تواناست البته به شرطی که این برهه از زندگی را قدر دانسته و به نیکی بهره برد.
طلبه‌ای که بهترین روزهای عمر و سرمایه جوانی را وقف رفع مشکلات مناطق کم برخوردار و اقشار آسیب پذیر نیشابور کرده و دغدغه‌ای جز خدمت به خلق ندارد.
خانه‌ای کوچک و باصفا که طلبه جوان به همراه همسر باردارش با روی باز از من پذیرایی می‌کند. عدم تجمل و در عین حال فضای روحانی منزل نشان‌دهنده این است که امورات خانواده با همان اندک حقوق طلبگی می‌گذرد.
طلبه ۲۶ ساله به جای کسب مال برای رفاه همسر جوان و طفلی که چند ماه دیگر به دنیا می‌آید و ساختن آینده روشن مالی برای روزهای پیری و شرکت در ماراتن ارز، طلا، بورس و ملک بی هیچ چشمداشتی تنها با توکل به خدا و اتکا به سرمایه عظیم جوانی گره از مشکلات این قشر مستضعف جامعه برداشته و بذر امید را در دلهای‌شان می‌کارد.
این طلبه جوان با تاکید بر اینکه در شرایط کنونی دغدغه‌ای جز کمک به مردم ندارد، می‌گوید: از بدو شیوع ویروس کرونا تاکنون همواره تلاش کردم در قالب طرح کمک مومنانه گام کوچکی در خدمت به ساکنین مناطق محروم بردارم.
ابوالفضل حسینی با بیان اینکه خودش در حاشیه شهر نیشابور زندگی می‌کند و از نزدیک مشکلات ساکنان مناطق کم برخوردار و حاشیه شهر را لمس کرده است، ادامه می‌دهد: شناخت نسبتا خوبی از وضعیت ساکنین و اقشار آسیب پذیر در این مناطق دارم و همواره تلاش می‌کنم قدمی کوچک برای خدمت به آنان بردارم.
وی با بیان اینکه تاکنون با همراهی و مشارکت خیرین در اعیاد و مناسبت‌های مذهبی اقدام به طبخ و توزیع غذای گرم در بین ساکنین مناطق شهر کرده‌ایم، ابراز می‌کند: همچنین در سایه حمایت‌های خیرین، پس از شناسایی افراد نیازمند حساب‌های دفتری شان را در مغازه‌های محل، تسویه و تعدادی از اجاره خانه‌های معوقه را هم پرداخت کردیم.
طلبه جوان نیشابوری با بیان اینکه از طریق فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی توانسته کمک‌های زیادی از خیرین و مردم در اقصی نقاط کشور جمع‌آوری کند، بیان می‌کند: علاوه بر این کمک‌ها با مشارکت خیرین و موسسه‌های نیکوکاری در نیشابور پس از همه‌گیری ویروس کرونا اقدام به توزیع مرغ، گوشت گرم، ماسک، بسته‌های بهداشتی و غذایی، تهیه دارو و هزینه درمان بیماران و خرید بخاری برای خانوارهای کم برخوردار و لوازم التحریر و تبلت برای دانش آموزان این مناطق کرده‌ایم.
حسینی در خصوص جمع‌آوری کمک‌ها و توزیع آن یادآور می‌شود: همه چیز از آن جا شروع شد که خانمی برای پرداخت قبض گاز منزلش درخواست کمک کرد، من هم همان قبض گاز را در صفحه مجازی‌ام گذاشتم به طور باور نکردنی در کمتر از یک ساعت مبلغ مورد نیاز فراهم شد؛ همین اتفاق انگیزه‌ای شد تا از این ظرفیت برای کمک به اقشار آسیب پذیر در نیشابور استفاده کنم.
وی می‌گوید: اوایل اسفند ماه تصمیم گرفتم به بچه‌های مناطق حاشیه شهر کفش عیدی بدهم بنابراین با کمک خیرین و همینطور دنبال کنندگانم در صفحه مجازی ۱۲۰ جفت کفش برای عیدی بچه‌های حاشیه شهر خریداری شد.
این طلبه ۲۶ ساله ادامه می‌دهد: هنگام توزیع شادی و شعف دختر بچه‌ای که ۳ سال کفش نو نداشت به حدی خوشحالم کرد که به او ۲ جفت کفش هدیه دادم و این شد بهترین و شیرین ترین خاطره زندگیم که در شب عید امسال رقم خورد.
حسینی همچنین به تلخترین خاطره‌اش هم که در شب شهادت یکی از ائمه برایش اتفاق افتاده بود اشاره و عنوان می‌کند: وقتی برای توزیع غذای گرم به یکی از مناطق کم برخوردار شهر رفتم در آن جا خانواده‌ای بودند که به علت بیماری و بیکاری پدر ۳ ماه برنج، گوشت و مرغ نخورده بودند، که این موضوع واقعا برایم دردناک بود.
وی که دارای مدرک کارشناسی ارشد حوزه است و اوقات بیکاری را به مطالعه و در برخی موارد فوتبال بازی می‌کند، ادامه می‌دهد: بزرگترین آرزوی من تاسیس و راه اندازی یک خیریه برای کمک به تحصیل و رفاه بچه‌های بی سرپرست و بدسرپرست در نیشابور است تا بچه‌های محروم از نعمت پدر و مادر، آینده درخشانی داشته باشند.
این طلبه جوان با اندوه فراوان بیان می‌کند: در دنیا هیچ چیز به اندازه دیدن کارتن خواب‌ها در کنار خیابان، حاشیه شهر و زیر پل ها دلم را به درد نمی آورد.
