بازگشت ژوله به تلویزیون و انتظارها از رسانه ملی

به گزارش صدای حوزه در کشور ما معمولا خاستگاه سلبریتی‌ها، “تلویزیون” است و بازیگران برای شناخته شدن باید ابتدا شانس بیاورند و در چند سریال پرمخاطب بازی کنند تا حسابی سر زبان‌ها بیافتند، خبرنگارها سراغشان را بگیرند و مردم آنها را هرجا که هستند با انگشت نشان بدهند و تقاضای عکس یادگاری کنند.

نگاهی به لیست بازیگران شناخته شده و استارهای فعلی داشته باشید، این موضوع کاملا عیان است. از مهران مدیری، امیر جعفری، هانیه توسلی، محسن تنابنده، احمد مهران فر، حمید فرخ‌نژاد، صابر ابر بگیر، تا امیر مهدی ژوله، پیمان و مهراب قاسم‌خانی، سام درخشانی، پژمان جمشیدی و …

هنرپیشه‌هایی که با تلویزیون شناخته شدند و حالا دیگر برو و بیایی برای خود به هم زده اند، ترجیح می‌دهند کاری به تلویزیون نداشته باشند و با پز روشنفکری از کنار آن عبور کنند و در جایی مانند سینما و یا شبکه نمایش خانگی حضور پیدا کنند.

شرایط حضور در سینما

البته این حضور در سینما خود شرایط خاصی را دارد. یعنی اگر هنرپیشه ای توانست به یکی از باندهای مافیایی رسوخ پیدا کند، حضور تضمین شده ای در سینما خواهد داشت و اگر موفق نشود، باید منتظر بماند تا خالتورسازها به سراغش بیایند و در کارهای دم دستی و گیشه ای حضور پیدا کند که فقط با شوخی های نخ نمای جنسی پر شده است. در حالی که همان هنرپیشه می تواند در آثار سطح بالا و موفق تلویزیون با کارگردان های چهره کار کند. در یک اثر ماندگار حضور پیدا کند و هم مردم او را بیشتر ببینند و هم محبوبیت بیشتری داشته باشد.

ژوله و انتقادات از صدا و سیما

یکی از این چهره ها که کار خود را با نویسندگی آغاز کرد و بعد بازیگری را تجربه کرد، امیرمهدی ژوله است. البته او طی سالهای اخیر به صف منتقدان تلویزیون پیوست و به بهانه های مختلف به نقد عملکرد تلویزیون پرداخت و از طرف دیگر هر از گاهی اعلام شده که ژوله در تلویزیون ممنوع التصویر است. البته طبق گفته محمدحسین رنجبران مدیر کل روابط عمومی سازمان صداوسیما، در این سازمان هیچکس ممنوع التصویر نیست.

حالا امیرمهدی ژوله بعد از مدتی دوری دوباره به تلویزیون برگشته و بناست سریال «چوب خط» با بازی او روی آنتن شبکه سه سیما برود و او در صفحه شخصی خود نوشت: تلویزیون خونه من بوده. خونه بهترین خاطرات من. چه اون روزی که برره و مرد هزارچهره و در حاشیه و… براش می‌نوشتیم، چه اون روزایی که دورهمی و دیوار به دیوار بازی می‌کردم و چه خندوانه و استنداپ و اون مهر تکرار نشدنی که از شما گرفتم.

رابطه ما و تلویزیون در دوره ای پر از دلخوری و گلایه و ناراحتی شد که قطعا بخشی از اون به خاطر بعضی بی توجهی‌ها یا قصور من بوده. حالا قراره به جای تکرار اون روزها و اتفاقات تلخ باز هم با هم کار کنیم. برای شاید لبخندی که گوشه صورتی خسته از این دوران بنشونیم.

تلویزیون جای ژوله هست، نیست؟!

این اظهار نظر ژوله البته از سوی دو طیف منتقدان تلویزیون و طرفداران آن مورد نقد قرار گرفت. منتقدان رسانه ملی دوست نداشتند که ژوله به تلویزیون بازگردد و از آن طرف طرفداران تلویزیون هم معتقد بودند که تلویزیون جای افرادی نظیر ژوله که علیه صداوسیما سخن گفته، نیست و او به خاطر پول به تلویزیون برگشته و پس از پایان سریال دوباره رویه قبلی خود را ادامه خواهد داد.

اما هرچند که این رویه قهر و آشتی سلبریتی ها با رسانه ملی طی این سالها شدت بیشتری یافته اما، بازگشت و آشتی آنها با تلویزیون نقطه قوت به حساب می آید.

تلویزیون، کماکان مورد اقبال مردم

اول اینکه همه این چهره ها می دانند که تلویزیون در هر شرایطی جای بهتری برای دیده شدن است و علی رغم سمپاشی هایی که شبکه های غربی علیه رسانه ملی دارند، انتخاب اول مردم همواره تلویزیون بوده و شاید گریزی به برنامه های ماهواره هم داشته باشند، اما رسانه ملی پایگاه اصلی کسب اطلاعات بوده است.

نکته دوم این است که رسانه ملی در هر صورت نیاز خود را با بازیگران جدید پر می‌کند و بستری برای کشف استعدادهای گوناگون به شمار می‌رود. پس اگر سلبریتی که شهرت او به واسطه دیده شدن است، روزی دلش نخواست که در تلویزیون حضور داشته باشد، حتما به این نکته هم فکر کرده که خیلی زود جای او را چهره‌های جدیدتر خواهند گرفت و خیلی زودتر طعم فراموشی را خواهد چشید.

موضوع سوم به میزان دیده شدن برمی گردد. اینکه یک هنرپیشه در شبکه نمایش خانگی یا سینما حضور داشته باشد، قطعا با حضور در یک سریال پربیننده برابر نیست. جعبه جادو گاهی اوقات با هنرپیشه ها کاری می کند که یک شبه ره صدساله را بپیمایند.

اما از آن طرف، هر فردی که وارد تلویزیون شود، لزوما تبدیل به چهره نخواهد شد، قطعا فاکتورهایی نظیر استعداد و حرفه ای بودن هم در کنار کارگردانی، فیلمنامه و … نقس بسزایی دارند. پس هنرپیشه ای که از این مسیر سخت عبور کرده، با ماندن در تلویزیون مسیر ماندگاری خود را طولانی تر کرده است.

ژوله هم از این قاعده مستثنی نیست. او با تلویزیون به چهره ای مشهور تبدیل شد، بعد از اینکه تصمیم گرفت دیگر در تلویزیون نباشد، همین مسیر را سپری کرد. فهمید که حتی اگر در بفرمایید شام و سامورایی در برلین هم حضور پیدا کند، خیلی دوام نخواهد داشت و اصلا شاید بسیاری از هوادارنش او را به واسطه حضور در چنین آثاری سرزنش کنند.

بازی دو سر برد

در نهایت بازگشت افرادی نظیر ژوله هم به نفع خودشان است هم به نفع تلویزیون. ژوله با بازگشت به تلویزیون قطعا مسیر محبوبیت را همچنان ادامه خواهد داد و تلویزیون هم همچنان از چهره‌ای که پرورشگاه او بوده، بیشتر بهره برداری خواهد کرد و البته این تلاش شبکه سه سیما برای بازگشت دوباره ژوله و اصلاح رویه با تلویزیون قابل تقدیر است.

شاید اگر برنامه ریزی ها به سمت رفع کدورت ها پیش نمی رفت، حالا نه ژوله به جای قبلی خود برگشته بود و نه تلویزیون امکان استفاده از یکی از هنرپیشه های خود را داشت و حالا که مسیر با کمک شبکه سه هموار شده، فضای تازه ای ایجاد خواهد شد که مخاطب برنده اصلی آن است.

بازگشت ژوله به تلویزیون می تواند مسیری تازه باز کند تا رابطه صداوسیما و هنرپیشه ها ترمیم شود و آنهایی که روزی تلویزیون خانه شان بود، پزهای روشنفکری را کنار بگذارند و اول از همه به خاطر خودشان، دوباره به خانه خود برگردند.

صدای حوزه معتقد است صدا و سیما همانگونه که برای آشتی هنرپیشگان با تلویزیون اینگونه مشتاق عمل می‌کند، باید به همان میزان فضا را برای حضور نیروهای جوان حزب اللهی نیز فراهم سازد.

نه مثل جریان شکایت از مجری انقلابی و توانمند برنامه جهان‌آرا (یامین پور) که همزمان با ورود ژوله به سازمان، احضاریه دادگاه شکایت رئیس صدا و سیما از وی را دریافت کرده است!