به گزارش صدای حوزه امیر عبدالرضا سپنجی با حضور برنامه «گفتگوی اجتماعی» با بیان این که پدیده‌های فناورانه در زندگی ما بروز و ظهور دارند، عنوان کرد: اگر زمانی را به فرزندانمان اختصاص ندهیم و جایگزین‌های جذاب برای آن‌ها فراهم نکنیم قطعا آن‌ها به سمت فضای سایبری کشیده خواهند شد.
وی تاکید کرد: ما نمی‌توانیم از فناوری چشم پوشی و با آن مقابله کنیم پس باید راهی برای درست استفاده کردن از آن را پیدا کنیم.
اعتیاد نوجوانان به اینترنت
این کارشناس رسانه در پاسخ به پرسشی مبنی بر این که نشانه‌های اعتیاد نوجوانان به اینترنت چیست، اظهار کرد: مهمترین علامت، زمان است. اگر فرزند شما مدت زمانی بیش از کلاس‌های آموزشی مدرسه را با گوشی و به طور کلی اینترنت سپری می‌کند هشدار به شمار می‌آید. در شرایط فعلی با در نظر گرفتن آموزش فضای مجازی، گذراندن بیش از ۵ تا ۶ ساعت با سیستم‌های هوشمند خطرناک است و مشکلات زیادی برای چشم، ستون فقرات و ذهن نوجوان ایجاد می‌کند.
سپنجی عنوان کرد: نشانه دوم برای اعتیاد اینترنت، افزایش درگیری ذهنی فرزندان با فضای مجازی است، به طوری که نوجوان و کودک شما بیش از آن که در گفتگوی خانوادگی و کنار اعضای دیگر باشند، حتی با وجود حضور جسمی، به مسائل مربوط به اینترنت و فضای مجازی می‌اندیشند و صحبت میکنند.
رایانه به جای گوشی و تبلت
وی به راهکار‌های مقابله با اعتیاد نوجوانان پرداخت و عنوان کرد: به جای آن که والدین یک گوشی هوشمند با قیمت بالا برای فرزند خود تهیه کنند، بهتر است یک سیستم کامل رایانه یا لپ تاپ حتی به صورت دست دوم فراهم کنند. این دستگاه‌ها هم مزیت‌های آموزشی بیشتر و هم امکانات بالاتری دارد. در این حالت توانمندی کودکان و نوجوانان هم افزایش می‌یابد و بسیاری از مشکلاتی که با گوشی هوشمند ایجاد می‌شود از بین خواهد رفت.
برای فرزندان وقت بگذارید
سپنجی ادامه داد: راهکار دیگر اختصاص زمان به فرزندان از سوی والدین است که بسیاری از والدین از آن غافل هستند.
سپنجی خاطر نشان کرد: همانگونه که رانندگی کردن به گواهی نامه نیاز دارد، استفاده از فضای مجازی هم نیازمند مجوز و چارچوب است. به عنوان مثال یک کاربر برای داشتن حساب کاربری در فیس بوک باید سن بالای ۱۷ سال داشته باشد و والدین هم در این باره هوشیار باشند.
وی در خاتمه تاکید کرد: باید به دنبال روش‌های اساسی برای فضای مجازی کشور باشیم و این مشکلات با اختصاص منابع میلیاردی به پیام رسان‌های داخلی، جذب مردم و بستن آن‌ها درست نمی‌شود.
