به گزارش صدای حوزه، اخیرا فیلمی از فائزه هاشمی؛ دختر مرحوم آیت الله هاشمی منتشر شده است که او در این گفتگو می گوید: «بابا بعد از انقلاب عیدها همیشه کیش بود» و «ما مرفه بودیم اما نه آنقدر پولدار؛ مرفه معمولی»!
بازخوانی خاطرات خودنوشت آیت الله هاشمی پیرامون تفریحات خانوادگی ایشان در ایام تاسوعا و عاشورای حسینی در کنار سد لتیان هم با توجه به اظهارات فائزه خالی از لطف نیست:
یک‌شنبه ۳۰ تیر ۱۳۷۰ (تاسوعای حسینی):
«با هلی‌کوپتر به سد لتیان آمدیم. بچه‌ها هم تا ظهر کم‌کم رسیدند. مهدی و فاطی نیامدند. هوای خوبی دارد. عصر همراه بچه‌ها، خواستم اسکی روی آب یاد بگیرم. کمی دنبال قایق کشیده شدم. بدنم آمادگی برای چنین ورزشی ندارد. گرچه آسان است.
آب لتیان پایین‌تر از سطح آن در سال گذشته است. یک نفر چینی پیش‌بینی کرده است که ساعت ۸ امروز زلزله‌ای به قدرت ۸/۶ ریشتر در تهران روی خواهد داد. به همین خاطر بسیاری از مردم از تهران سفر کرده یا از خانه بیرون رفته‌اند… آمدن ما به لتیان هم بی‌ارتباط با این نیست. گرچه خودم اصلاً قبول ندارم فقط به خاطر بچه‌ها آمدم.»
دوشنبه ۳۱ تیر ۱۳۷۰ (عاشورای حسینی):
امروز عاشورا است. تا ساعت هشت و نیم صبح خوابیدم. روز را به «استراحت» و انجام کارهایی که با خودم به «لتیان» برده بودم، گذراندم. نزدیک غروب به خانه برگشتم.
مطابق خاطرات سال ۱۳۷۲ هاشمی رفسنجانی و خانواده‌اش سفر تفریحی خانوادگی را با جمعی از بستگان از سوم محرم (برابر با سوم تیر ۱۳۷۲ آغاز میکنند و تا ششم محرم که به تهران برمی‌گردند در سواحل خزر به تفریح می‌پردازند؛ و دوباره روز یازدهم محرم (برابر با ۱۱ تیر) برای تفریح به دریاچه سد لتیان می‌روند.
سوم تیر ۱۳۷۲: (سوم محرم)
«…زیر نور مهتاب مقداری شنا کردم، با حال و آرامش‌بخش بود؛ شام را دیر وقت خوردیم و کمی پیاده‌روی و خواب…»
پنجم تیر ۱۳۷۲: (پنجم محرم)
«بعد از نماز در ساحل دریا قدم زدم و منظره جالب بالا آمدن خورشید را تماشا کردم…با اتوبوس به‌سوی فرودگاه رشت حرکت کردیم. در خیابان‌های شهر دسته‌های عزاداری محرم مشغول عزاداری بودند.»
یازدهم تیر ۱۳۷۲: (یازدهم محرم، فردای عاشورا)
«امروز به سد لتیان رفتیم. بچه‌ها و بستگان هم آمدند. عفت و یاسر نبودند. پیش از ظهر همراه عماد و علیرضا و جلال مدتی قایق پدالی در دریاچه سد راندیم. بعدازظهر نیم ساعتی شنا کردم و بقیه روز را استراحت و قدم زدن و مقداری مطالعه و استماع گزارش‌ها داشتم…»
