سفر اخیر احمدی نژاد به امارات از زاویه های مختلفی قابل بررسی است اما شایسته است فعالیت های او در یک سال اخیر و پیشتر از آن را در یک نگاه فراتر بررسی کرد که عمار جوکار، خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی صدای حوزه در این نوشتار بدان پرداخته شده است.
قبل از انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، پیش بینی می شد که آمار مشارکت در انتخابات این دوره نسبت به دوره پیش از آن کاهش محسوسی را تجربه کند. نظرسنجی های میدانی مختلف نیز این پیش بینی را تایید می کرد.
برای این کاهش مشارکت دلایل متعددی می توان برشمرد اما دو دلیلی عمده، یکی نارضایتی و ناامیدی عمومی ناشی از «عملکرد فاجعه بار دوران ۸ ساله دولت حسن روحانی» و دلیل دیگر «کرونا و ترس از شیوع آن در مراکز اخذ رای» بود که البته در رسانه های معاند و مخالف به این موارد ضریبی بیش تر از واقع نیز تعلق گرفت و به افکارعمومی پمپاژ شد.
در این میان، برای محمود احمدی نژاد امکانی فراهم شد تا از این فرصت استفاده کند. بنا به تحلیلی، فعالیت های حضوری احمدی نژاد بین مردم در ایام پیش از انتخابات بیش تر شد تا به پشتوانه تجمعات مردمی در برنامه هایش، این گونه القاء کند که نظام نباید هزینه ردصلاحیتش را دست کم بگیرد.
احمدی نژاد که خوب می دانست احراز صلاحیتش در انتخابات منتفی است، در روز ثبت نام به صورت ویژه به این موضوع می پردازد و به صورت صریح اعلام می کند در صورت عدم تایید صلاحیت، در انتخابات شرکت نمی کند و از هیچ کسی حمایت نخواهد کرد. به نظر می رسد او سعی داشت با این اظهارات و به پشتوانه تجمعات مردمی احتمالی در اعتراض به رد صلاحیتش، یا با این اهرم فشار، نظام را متقاعد به تایید صلاحیت خود کند یا در غیر این صورت، کاهش مشارکت در انتخابات را مصادره به مطلوب کند و محبوبیت خود را از دل کاهش مشارکت اثبات نماید و از این طریق وزن خود را در مناسبات سیاسی آینده بیشتر کند.
اما با وجود همه این اظهارات و جوسازی های برخی رسانه ها، تجمع آن چنانی در اعتراض به ردصلاحیت احمدی نژاد صورت نگرفت تا بخشی از امیدهای احمدی نژاد نقش بر آب شود. پس از انتخابات نیز با توجه به میزان مشارکت تقریبا ۵۰ درصدی -که از نرخ ۲۰ تا ۳۰ درصدی مورد انتظار مخالفین فاصله قابل توجهی داشت-، امکان مانور بر «میزان بسیار کم مشارکت» نیز از وی سلب شد.
مجموع این موارد باعث شد که احمدی نژاد باز هم از صدر اخبار و رسانه های پایین بیاید. احمدی‌نژاد یک خلأ جدی دارد و آن اینکه او دیگر برای افکار عمومی مهم نیست. او پس از دوران ریاست جمهوری تلاش کرد تا دوباره در صدر فضای سیاسی کشور قرار گیرد، اما نشد. در انتخابات ریاست جمهوری با وجود نهی رهبرانقلاب ثبت نام کرد و رد صلاحیت شد. گزینه‌های مورد حمایتش هم رد صلاحیت شدند. برخلاف انتظارش آب از آب تکان نخورد!
اما احمدی نژاد که نمی خواهد فراموش شود، دست از تلاش بر نمی دارد و از فرصت های بازگشت خود به صدر رسانه ها چشم پوشی نمی کند. نامه نگاری های او به سیاست مداران کشور های مختلف و مصاحبه با شبکه های خارجی و اظهارات خارج از عرف او در روزهای پیش و پس از انتخابات، همگی را می توان در این پازل تعریف کرد.
این بار در روزهای اخیر یکباره احمدی نژاد سر از نمایشگاه اکسپو۲۰۲۰ امارات در می آورد و حضور او در این نمایشگاه و عکس های حاشیه ساز بازدیدکنندگان از نمایشگاه با او، دوباره خبرساز می شود.
لزوم پرهیز از مشارکت ناخواسته در احیاء یک میت سیاسی
نگاهی به حجم بالای مطالب و پوشش های رسانه ای در رابطه با سفر احمدی نژاد به امارات، نشان دهنده این است که وی در هدف احتمالی خود موفق بوده و رسانه های مختلف به خوبی در زمین او بازی کرده اند، که شایسته است رسانه های انقلابی و ارزشی بیش از پیش مراقب باشند تا ناخواسته در احیاء یک میّت سیاسی مشارکت نکنند.
البته در انتها فارغ از اینکه بخواهیم در مورد کیفیت و حاشیه های حضور وی در این رویداد اقتصادی قضاوت کنیم، جا دارد که به چند سوال پاسخ داده شود:
سوال اول اینکه چه می شود شخصی که روزی در نقطه صفر مرزی لبنان و اسرائیل برای رژیم کودک کش خط و نشان می کشید، امروز این گونه با شوق و ذوق در کشوری که به عادی سازی روابطش با رژیم صهیونیستی پرداخته است حضور می یابد؟ آن هم نه برای یک ماموریت سیاسی یا دیپلماتیک؛ بلکه برای بازدید از یک نمایشگاه ذاتاً اقتصادی؛ حال آنکه احمدی نژاد نه «بیزنس من» است و نه صاحب یک فناوری یا واحد تولیدی!
سوال دوم؛ فارغ از اینکه هزینه های سفر وی و همراهانش به چه میزان بوده است؛ آیا او این هزینه ها را از جیب شخصی خودش پرداخت کرده یا پای یک اسپانسر خارجی –چنان که گفته می شود- در میان بوده است؟
اگر اسپانسر خارجی هزینه های سفر را پرداخته، در مقابل، چه چیزی از احمدی نژاد طلب کرده است؟
اگر هم هزینه این سفر از جیب شخصی آقای احمدی نژاد پرداخت شده است، آیا بهتر نبود همین مبلغ را صرف کارهای خیریه مردمی می کرد تا به جای عکس انداختن با چند خانم سانتی مانتال و اتوکشیده در نمایشگاه اکسپو۲۰۲۰ دوبی، دل چند مستضعف نیازمند را شاد می کرد؟!
مطالب مرتبط:
