به گزارش صدای حوزه، فاطمه ترزفان در یادداشتی برای صدای حوزه نوشت: آثار مدرنیته همه زوایای زندگی را تحت الشعاع قرارداده است به گونه ای که تعاریف ما از محبت درون خانوادگی، تفریح، تربیت و همسرداری متفاوت شده است در این چرخه تحول و دگرگونی دختران و زنان بیشتر از دیگر اقشار جامعه تن به این عوض شدن ها در گفتار وعمل و ظواهر داده اند و گاه این کشش های افراطی نسبت به مدرن شدن سبب چالش هائی از جنس هویت و بحران می‌شود.
توجه افراطی به مقوله تفریح سبب دور شدن اعضای خانواده و به ویژه زن و مرد در زندگی مشترک است تا جائی که مردان شبیه عابر بانک برای زنان تعریف شدند و زبان مشترک آنان در زندگی زناشوئی رنگ و اندازه خواسته های مالی می شود و این همان زنگ خطر مرگ عاطفی در خانواده است که از جمله آثار آن می توان به روابط مثلثی در شرایط فعلی در جامعه اشاره کرد.
اگر چه فضای مجازی بستر بسیاری از روابط صحیح و منطقی و علمی را برای مخاطب حداکثری گشوده است اما از طرفی جذابیت های غیر حساب شده آن باعث ولنگاری عاطفی در خانواده شده و گاه عبور از خط قرمزهائی را به دنبال دارد و منجر به سست شدن پیکره و ستون خانواده می شود.
از طرفی بهترین ساحل آرامش برای هر مرد و زنی در فضای خانواده آغوش همسران است اما امروز لذت‌های دیگری جای این فضای واقعی را گرفته است.
بازخوانی از جنس عرف و شرع
چنانچه در فرصت مناسب نسبت به این باتلاق و گرداب روابطی چاره‌ای اندیشیده نشود پس از مدت زمان کوتاهی دیگرخبری از محبت های دلی و قلبی نخواهد بود در حالی که اگر زنان فرمانروای قلب های اعضای خانواده خود شوند این کشتی به سلامت به ساحل امنیت و پیشرفت خواهید رسید.
معلوم نیست معادله تفریح و لذت پاسخش درفضای خانواده به کدام سمت خواهد رفت اما آنچه قابل پیش بینی است روشن سازی تلنگرهای حقیقی است به این دلیل که پازل زندگی یک مجموعه و پک کاملی از بایدها و نبایدهایی است که تفریح و لذت فقط بخش اندکی از این پازل را تکمیل می کند.
نیاز به عشق و محبت به عنوان نیازی فطری در بستر ظواهر تعریف نمی‌شود و جنس مادرانه‌ها و همسرانه‌ها در قالب مادیات قرار نمی‌گیرد و فقط قلب ها است که سبب عشق‌ورزی عاقلانه خواهد شد و تظاهر به شاد زیستن همه معنای عشق و محبت نیست.
برای زندگی مدرن مشترک امروز نمی توان ساحل آرامشی متصور شد آنچه بیشتر محسوس است طوفان است که دست و پاگیر خانواده می شود تربیت نادرست فرزندان از نوع خوشگذرانی به توان بی نهایت و همسرداری بدون جذر رادیکالی و افسار گسیخته نشانه‌ای از فروپاشی خانواده واقعی در قاب و پیکره جامعه است.
امروز واژه‌های مانند تفریح، تربیت، همسرداری، لذت‌جوئی و شاد زیستن نیاز به تعریف مجدد امروزی و بازخوانی از جنس عرف و شرع دارد که بتوان کفه ترازوی زندگی را همسان و متعادل نگه داشت و به بیماری افراط و تفریط مبتلا نشد./1022/ب/302/
