به گزارش صدای حوزه، پیام اقتدار را می‌توان عصاره ی حرکتی دانست که ناوگروه ۷۵ نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از حدود ۴ ماه قبل کلید زد و در نهایت در شهریورماه ۱۴۰۰ با پهلوگرفتن در آب‌های سرزمینی جمهوری اسلامی ایران در شمال تنگه هرمز، به ایستگاه پایانی خود رسید. این ناوگروه متشکل از ناوبندر مکران و ناوچه سهند قدم در مسیری گذاشت که قرار بود صفحه ی جدیدی بر توانمندی‌های فناورانه، رزمی و راهبردی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی اضافه کند. دریادلان نیروی دریایی ارتش با خروج از منطقه مأموریتی خود در آب‌های جنوب ایران و از طریق غرب اقیانوس هند، راهی منتهی‌الیه جنوب قاره آفریقا شدند.
این ناوگروه در ادامه، وارد پهنه اقیانوس اطلس شد و پس از طی‌کردن محور جنوبی- شمالی این اقیانوس، خود را به غرب قاره ی اروپا رساند و با عبور از کانال مانش و از میان کشورهای انگلیس، فرانسه، آلمان و هلند خود را به آب‌های سرزمینی روسیه در بندر سن‌پترزبورگ رساند تا با پرچم به اهتزاز درآمده ایران در یک آیین سیاسی و نظامی مشارکت کند. ناوگروه در ادامه مسیر برگشت را پی گرفت و با عبور مقتدرانه از تنگه ی جبل‌الطارق -جایی که نیروی دریایی انگلیسی در حرکتی دزدانه نفتکش ایرانی را توقیف کرده بود- راهی دریای مدیترانه و از آنجا هم با عبور از جلوی چشم صهیونیست‌ها روانــــه کــانـــال ســـوئـــز و دریای سرخ شد تا در ادامه با عبور از خلیج عدن به دریای عمان و خلیج همیشگی فارس و شمال تنگه هرمز برسد. اقدامی مقتدرانه و تاریخ‌ساز که از سوی فرمانده معظم کل قوا مورد تقدیر واقع شد: «بازگشت مقتدرانه و عزت‌آفرین ناوگروه ۷۵ نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از مأموریت خطیر دریانوردی پهنه‌ی اقیانوس اطلس را که برای اولین بار در تاریخ دریانوردی کشور انجام شده است، تبریک می‌گویم.» ۱۴۰۰/۶/۲۰
ناوگان نیروی دریایی ارتش با قریب ۴۰ هزار کیلومتر دریانوردی حالا قابلیت دفاع از منافع ملی ایران و حمایت از شناورهای نظامی و غیرنظامی در هر نقطه‌ای از دنیا بر پهنه آب‌های گرم اقیانوسی و غیراقیانوسی را دارد.
عبور عزتمندانه و البته موفقیت‌آمیز این ناوگروه با پرچم به اهتزاز درآمده ایران از چند تنگه و کانال مهم آبی، این پیام مهم را به بدخواهان بین‌المللی مخابره کرد که حالا دست جمهوری اسلامی برای دفاع از منافع خود در هر نقطه‌ای از دنیا بیش از هر زمان دیگری بلندتر شده است. این توانایی و پیام به‌حدی روشن بود که هم‌زمان با رسیدن ناوگروه به جنوب آفریقا بعضی رسانه‌های آمریکایی مدعی شده بودند که نظامیان ایرانی قصد عبور از عرض اقیانوس اطلس را داشته تا با رفتن به ونزوئلا در آمریکای مرکزی، حضور نظامی خود در دریای کارائیب و حیاط خلوت آمریکا را هم به برگه مأموریت‌های بُرد بلند نظامی خود اضافه کنند.
نکته مهم دیگر در این میان، رشد قدرت دفاعی جمهوری اسلامی ایران در منطقه به‌طور هم‌زمان در خشکی و دریاست. درحالی که قدرت منطقه‌ای ایران در سال‌های اخیر به برکت مجاهدت‌های مدافعان بدون مرز ایرانی، عراقی، سوری، لبنانی، پاکستانی، افغانستانی و یمنی و در صدر آن‌ها سیدالشهدای مدافعان حرم، شهید قاسم سلیمانی، جمهوری اسلامی را به قدرت بلامنازع منطقه روی زمین تبدیل کرده است و پیشرفت‌های چشمگیر در توان موشکی و فضایی، آوازه ایران را بر سر زبان تمامی مستضعفان جهان انداخته است، حالا دریادلان نیروی دریایی ارتش با یک قدم بلند موفقیت‌آمیز، پیام مهم اقتدار دفاعی ایران را نه‌فقط در پهنه‌ی آب‌های منطقه، بلکه آب‌های آزاد بین‌المللی هم به گوش بدخواهان ملت ایران رساندند.
نباید از یاد برد، که تمام این افتخارات و پیروزی‌ها به لطف الهی و برکت خلوص مجاهدان راه خدا و البته اتکا به توانایی‌ها و دانش بومی حاصل شده است. ناوچه سهند که در این مأموریت چند ده هزار کیلومتری ناوبندر مکران را همراهی میکرد، سال‌هاست که با توانایی‌ها و دانش فنی متخصصان ایرانی دل به دریا می‌زند و پرچم سه‌رنگ ایران را به اهتزاز درمی‌آورد. در سوی دیگر قضیه، ناوبندر مکران که حالا یک شناور عظیم‌الجثه نظامی محسوب می‌شود، با دانش فنی کاملاً ایرانی و بومی به قابلیت‌های پشتیبانی، آفندی و پدافندی فعلی دست یافته است.
مکران نمود کامل اعتماد به توانمندی بومی و شعار «ما می‌توانیم» است؛ شناوری عظیم که با هدایت و مدیریت و تخصص کاملاً بومی حالا به یک نقطه ایستایی مطمئن و مقتدر در پهنه‌ی آب‌های منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل شده است و می‌تواند ماه‌ها بدون احتیاج به هیچ نوع خدمات بندرگاهی، پشتیبان مطمئن شناورهای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی باشد که در هر منطقه از دنیا مشغول اجرای مأموریت‌های محوله خود هستند.
افسران، متخصصان و دانشمندان حوزه‌های مختلف نظامی و غیرنظامی کشور این تهور و جسارت را مدیون تذکر و یادآوری خمینی‌کبیر هستند که از بهمن ۵۷ به ایرانیان گوشزد کرد که اتکا به ایمان و قدرت خداوند برای غلبه بر مشکلات کافی است به‌شرط آنکه دست بر زانوی خود بزنیم و قدم در راه بگذاریم؛ روحیه‌ای که خم به جبهه بلند مقاومت ایران در جنگ تحمیلی نیاورد و هشت سال در برابر همه قدرت‌های استعماری دنیا ایستاد.
دستاوردهای امروز بدون شک حاصل سال‌ها توجه و برنامه‌ریزی در این حوزه‌ی راهبردی است. تأکیدات رهبر انقلاب بر “افزایش توان دریایی” ۱۳۶۹/۹/۲۴، “ضرورت نگرش به نیروی دریایی به مثابه یک نیروی راهبردی”۱۳۸۸/۷/۱۴، “تأمین امنیت دریایی”۱۳۹۴/۷/۱۵، شرکت در مانورها، حضور در پایگاه‌های دریایی شمال و جنوب کشور، رونمایی از دستاوردهایی چون ناوشکن جماران، نمونه‌هایی از این توجه ویژه است.
آنچه در سال‌های اخیر می‌بینیم و در حال تبدیل جمهوری اسلامی ایران به یک قدرت فرامنطقه‌ای است از نتایج سحرِ ایستادن روی شانه تجربه‌هایی گران‌بها از جمله دفاع مقدس، محسوب می‌شود. جنگ هرچند بر انقلاب اسلامی و مردم ایران تحمیل شد و ناخواسته بود، امّا -به تعبیر یکی از بزرگان حوزه ادبیات مقاومت- ایرانیان را یک شبه بزرگ کرد و یک‌روزه به مردان و زنانی تبدیل کرد تا شانه‌ها و ظرفیت وجودی‌شان برای مأموریتی تاریخی در پهنه تاریخ بشر، بزرگ و گسترده شود؛ مأموریتی تاریخی که قرار است در ادامه مأموریت تاریخی انبیاء الهی و موحدان تاریخ، بانگ توحید را در افق‌های دوردست بر سر ابلیس‌صفتان فریاد زند.
