به گزارش صدای حوزه، حجت‌الاسلام موسوی مطلق در یک برنامه تلویزیونی با موضوعِ بررسی آیات مطروحه از سوی امام حسین علیه‌السلام در طول حرکت کاروان تا کربلا گفت: امام حسین موقع خروج از مدینه آیاتی را خواندند که موسای نبی هنگام خروج از مصر بیان داشت. موسی علیه‌السلام دو خروج داشت، یک خروج انفرادی که شبانه صورت گرفت و فرمود «رَبِّ نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ.» (۲۱ قصص) یک خروج هم از مصر داشت که به دنبال ناسپاسی فرعونیان صورت گرفت.
طی آن، خداوند به موسی فرمان داد شبانه با بنی‌اسرائیل از مصر خارج شوند. ایشان حدود ۷۰۰ هزار نفر را به صورت معجزه‌آسا با خود از مصر خارج کرد و نتیجه آن، غرق شدن فرعونیان بود. در خروج اول، موسی تقریباً هشت روز در راه بود تا از قلمروی فرعونیان خارج شد و به مَدین رسید. نتیجه ورود ایشان به این شهر، آشنایی با جناب شعیب بود. این آشنایی برکاتی را به دنبال داشت. در حین بازگشت، در کوه طور آیات خدا را دریافت کرد. با همان‌ها سراغ فرعونیان رفت.
وی افزود: امام حسین علیه‌السلام در شب جمعه سوم شعبان سال ۶۰ هجری وارد مکه شد و تقریبا ۴ ماه در این شهر اقامت داشت. امام غریبانه از مدینه خارج شد، اما با تشریفات وارد مکه شد. آنجا جایگاهی بود که امام می‌ایستادند و عمره‌گزاران می‌آمدند و حضرت برایشان سخنرانی می‌کرد. وقت ورود آیه‌ای را خواندند که موسی علیه‌السلام هنگام ورود به مَدین داشت «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنی سَواءَ السَّبیل؛ و چون به سوى [شهر] مَدْیَن رو نهاد [با خود] گفت: «امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند.»
از این آیه برداشت می‌کنیم که ما همیشه نیاز به هدایت داریم. اگر نیاز به هدایت نبود، بر ما واجب نبود که روزی ۵ مرتبه در نماز بایستیم و از خداوند درخواست هدایت کنیم. اهمیت سوره حمد به قدری است که نمی‌توان از نماز برداشت. امام وقتی سخن از هدایت می‌کند، یعنی امروز تاریخ را هم دیده و امید داشته همه امت هدایت شوند.امام وقتی این آیه مشابه ماجرای موسی را تلاوت می‌کند، یعنی بشارت پیروزی می‌دهد؛ یعنی ما بر می‌گردیم، اما پیروز خواهیم بود؛ به این معنا که این راه، راهِ بی‌پایان و بن‌بستی نیست.
موسوی مطلق با اشاره بر اینکه نگاه‌ها به پیروزی خیلی متفاوت است، گفت: برخی پیروزی را در غلبه نهایی می‌دانند، اما برخی پیروزی را در نتیجه حاصله‌ای می‌بینند که چه بسا در اثر کشته شدن حاصل می‌شود. ایادی ابلیس از جن و انس با تمام قوا و قوت آمدند تا نگذارند این خیمه‌ها به‌پا شوند، اما ما می‌بینیم هر ساله عزاداری‌ها پر شورتر از سال قبل برگزار می‌شود؛
همچنان که عزای سیدالشهداء تاریخ پر فراز و نشیبی داشته است، از ممنوعیت‌ها و سخت‌گیری‌ها گرفته تا بلاها و سختی‌ها. در زمان سلجوقیان سرکوب‌های شدیدی نسبت به عزاداری محرم داشتیم، اما هیچ‌گاه موفق نشدند آن را تعطیل کنند و مردم هم نخواستند کنار بکشند. این یعنی پیروزی. جبهه حق در زیر خیمه سیدالشهداء هر ساله خودنمایی می‌کند و این خیمه و این نور سبب هدایت مردم شده است.
