به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، سید صابر رضایی، عضو تحریریه مدادالفضلاء در کانال ایتای نویسندگان حوزوی نوشت:
در کافی شریف روایت شده، روزی معلی بن خنیس نزد امام صادق علیه السلام به انتقاد از حکومت بنی العباس می پرداخت و در این میان آرزو کرد که کاش حکومت در دست شما بود و ما آسوده زندگی می کردیم.
حضرت با اشاره به سبک مدیریتی ایده آل اسلامی فرمودند: در حکومت ما برای زمامدارن و مسئولان آن جایی برای راحتی و خوشگذرانی نیست فَقَالَ هَیْهَاتَ یَا مُعَلَّى أَمَا وَ اَللَّهِ أَنْ لَوْ کَانَ ذَاکَ مَا کَانَ إِلاَّ سِیَاسَهَ اَللَّیْلِ وَ سِیَاحَهَ اَلنَّهَارِ وَ لُبْسَ اَلْخَشِنِ وَ أَکْلَ اَلْجَشِبِ.
این عبارت کوتاه دنیایی حرف دارد برای کسانی که در حساس ترین مسئولیت های اجرایی بودند و تنها ساعات اداری را مشغول سیاست و برنامه ریزی بودند وخبری از آنها در میدان نبود.
امام صادق ع فرمودند اگر حکومت در دستان ما بود، باید شب تا صبح را به برنامه ریزی پرداخته و روز را در میدان به حل مشکلات می پرداختم، جز حداقل های اقتصادی اجازه بهرمندی از هیچ امکانات دیگری را نداشتیم.
آری! الگوی حکمرانی اهل بیت اینگونه است.
خدا را شاکریم، چراغ هدایت اهل بیت ع شاخص هایی را مشخص کرده اند که سبک مدیریتی اسلامی را از سبک های بیگانه از آن به روشنی تمییز دهیم، هرچند صدای افتادن ناکارآمدی سبک مدیریتی یکجا نشین و اشرافی بلندتر از آن است که نیاز به استدلال دیگری باشد.
اهمیت و ارج بی پایه این روایات، زمانی روشن تر می شود که آنها را به عنوان نظریه یا مدلی برای مدیریت اسلامی در نظر گرفت و تفاوت های روشن رویکرد منفعت گرای لیبرال را با مدیریت جهادی صورتبندی کرد و مدیریت های خود ساخته یا تقلیدی مدیران را به پای نظام اسلامی ننگاشت.
*لازم به ذکر می‌باشد انعکاس محتواهای شبکه های اجتماعی لزوما به معنای تایید آنها نمی‌باشد و جهت اطلاع مخاطبان پایگاه خبری تحلیلی صدای حوزه، منتشر می‌شود.
