خبر کوتاه بود و موجز و شیرین:
“حضرت آیت الله جعفر سبحانی با حضور در بیت حضرت آیت الله ناصر مکارم شیرازی با این مرجع تقلید دیدار کرد.
حضرت آیت الله سبحانی در این دیدار که در فضایی صمیمی برگزار شد ضمن ابراز خشنودی از بهبود وضعیت جسمانی حضرت آیت الله مکارم شیرازی برای سلامتی و طول عمر ایشان دعا کرد.
این دیدار پس از ترخیص حضرت آیت الله مکارم شیرازی از بیمارستان و گذراندن دوران نقاهت در تاریخ جمعه ۳۱ اردیبهشت ماه صورت گرفت.”
جنبه شیرین ماجرا اینست که از آنجا که کمتر با چنین صحنه هایی مواجه شده ایم که دو یا چند مرجع تقلید دور هم جمع شوند و به گفتگو بنشینند یا چایی میل کنند دور هم و … لذا دیدن این قبیل عکس و فیلم ها برای همه طلاب و مومنین ، شیرین و دلچسب می باشد.
حقیقت اینست که به جز برخی مراسمات ختم و ارتحال و یا همین عیادت های انگشت شمار و یا یکی دوباری هم در اجلاسیه خاص، یادمان نمی آید مراجع عظام برای هم و فقط برای دور هم بودن دقایقی با هم باشند.درباره چرایی این نبودن ها می توان دلایلی روی هم چید اما حتی با متد دلیل انباشتی هم قانع کننده نیستند!
البته این سبک با هم بودن ها در بین فضلای جوان هم رونق چندانی ندارد و غالبا تنها در بین طلاب جوان و رو به رشد شاهد گعده های طلبگی علمی و دوستانه و معنوی هستیم.
در همین زمینه احتمالا جملات رهبری معظم انقلاب در دیدار با خبرگان رهبری در سال ۹۵ را شنیده اید که می فرمایند:
“ما فراموش نمیکنیم اوایل نهضت -سالهای ۴۱ و ۴۲- امام راحل عظیم‌الشّأن (رضوان‌الله علیه) سفارش میکردند، پیغام میفرستادند به علمای شهرستان‌ها که شما هر چند وقت یک بار دُور هم بنشینید، ولو یک چایی بخورید؛ همین‌قدر دُور هم باشید و همدیگر را ببینید، ولو یک بحث جدّیِ مهمّی هم در بین نباشد؛ یعنی اجتماع جمع علما و خبرگان دینی و علمی در کشور این‌قدر اهمّیّت دارد.”
