به گزارش خبرنگار صدای حوزه، حجت الاسلام علیرضا محمدلو، طی یادداشتی به بررسی واکنش های رسانه های ضدانقلاب و جنگ رسانه ای آنها نسبت به اثر فاخر سلام فرمانده پرداخته است که در ادامه مطالعه می نمایید:
سرودی که فارغ از قیل و قال های روزمره و حاشیه‌های سیاسی و در یک بستر کاملا مردمی، راه خودش را در میان تشتت ذائقه ها و سلیقه‌های هنری و موسیقیایی امروزی پیدا کرد و به خط مقدم جهاد فرهنگی تبدیل شد که باید پایش ایستاد و هزینه داد و مراقبت کرد تا از جانب نااهلان و بیگانگان ترور نشود.
صف موافقین سلام فرمانده بسیار پررونق بود
اما صف موافقین اثر بسیار پررونق بود و قلب‌ها و ذهن های آزاده، فارغ از جناح بندی‌های سیاسی و لایف استایل‌های متکثر، پیام اثر را دریافت کرده و علاوه بر همسویی و درونی‌سازی، تکثیر و بازارسال کردند.
انتقاداتی که به کام اپوزیسیون و ضدانقلاب شد
اما مخالفین و منتقدین انقلابی اثر سلام فرمانده هم کما بیش وجود داشتند که البته در ادامه و بدلیل سونامی مثبت به راه افتاده از جانب این محصول، گوی انتقاد از آنها به کام اپوزیسیون و ضدانقلاب ربوده شد و جریان بیگانه، موج منفی پرشتابی را با تکنیک برچسب زنی استارت زد که در ادامه به چند نمونه اشاره می‌کنیم.
۱- شست و شوی مغزی کودکان و استفاده ابزاری از آنها: بی‌بی فارسی آن را تبلیغاتی خوانده و کارزاری برای سوءاستفاده از کودکان معرفی میکند و با برجسته کردن بخش‌های خاصی از سرود، آن را محصولی حکومتی و تبلیغاتی با بهره برداری ابزاری از بچه ها و شست‌وشوی مغزی آنها گزارش میکند.
۲- میلیتاریسیتی و غیردمکراتیک خواندن اثر: ایران اینترنشنال سعودی که همیشه رادیکال و افراطی گزارش میکند این سرود را میلیتاریستی(شبه‌نظامی و امنیتی) و غیردمکراتیک ترجمه میکند و شبیه‌سازی هیتلری از محتوا و فرم اثر به گزارش در می‌آورد. در ادامه نیز با شانتاژ و پروپاگاندای معروفش، این سرود فاخر را تلاش حکومت برای جبران ریزش محبوبیت خود مخابره میکند.
۳- ترور کلیدواژه ها و ضدهشتگ‌سازی: من و توی ملکه، آن را تمسخر میکند و واژه‌های بدیلی را جهت از رونق و اعتبار انداختن کلیدواژه های کاشته شده در سرود، بازتولید میکند و به موازاتش با ساخت و پرداخت واکنش‌های مردمی موهوم از طرف گزارشگر من و تو، صف مردم علیه مردم را به زعم خود برای خنثی سازی و تولید شکاف اجتماعی، دست و پا میکند.
۴- مبنازدایی و تولید تردید و تنش در جهت و مبانی اثر: رسانه ای به نام جماران و منتسب به بیت امام(ره) در اقدامی تاسف بار و نقدهایی سخیف که تولید تردید و شبهه میکند، می نویسد: چرا اسمی از امام برده نشده و نام آیت الله بهجت که اتفافا با موسیقی هم مخالف بود! در متن سرود استفاده شده است. چرا از شجریان و موسیقی پاپ در صداوسیما خبری نیست و این سرود بارها و بارها پخش می‌شود و اینکه این سرود ماهیتی نظامی امنیتی دارد در حالیکه حضرت امام با تز گل در برابر گلوله انقلاب کرد؟!
جای تاسف است که برخی فقط از امام، نام و نسبتش را یدک می‌کشند و درک درستی از آرمان و اندیشه امام نداشته و سرودی که مملو از افق انقلابی امام است را خبط و خروج از تفکر امام تلقی میکند.
۵- اعتبارزدایی و خلق شبهه حقوقی و قضایی: در برخی از کانال های خبری گیلان، علیه حاج ابوذر روحی(خواننده سرود)، پرونده موهوم قضایی ساخته می‌شود تا با اعتبارزدایی از این شخصیت، به سطح جریان‌سازی این اثر خدشه وارد نمایند.
۶- نقدهای فاقد برج مراقبت و توجه به فرامتن: عده ای هم چه بسا دلسوزانه و فارغ از فرامتن ماجرا و دقت در تاثیرات جریانی این سرود، انتقادات نه چندان جدی و جانداری مطرح می‌کنند. بعنوان مثال به وجه ادبیاتی ماجرا گیر می‌دهند که مثلا ساختار فلان فعل و فاعل با متن نمی‌سازد یا مثلا سطح معنایی این شعر از فهم کودکان بالاتر است و یا فلان شخصیت مذکور در شعر، برای کودکان ناآشناست.
پاسخ این انتقادات البته چندان سخت نیست و درک درست از تربیت کودک که آشنایی با الفاظ و مفاهیم و فضا را جهت ارتباط معنایی ضروری و کافی می‌داند، چالش را مرتفع میکند. این جنس واکنش به لحاظ ماهوی البته از سایرین جدا بوده و صرفا جهت و ضریب نقدهایش بایستی مدیریت شود تا نقض غرض صورت نگیرد.
یک سرود در ابتدای امر، یک اثر فرهنگی و رسانه ای است؛ ولی وقتی بحق و شایسته به میدان عملیاتی و جریان‌سازی وارد شده و پیشانی کار فرهنگی و جریان رسانه‌ای ما قرار می‌گیرد، بایستی از تمام ابعادش مراقبت نمود و با اقدامات سخیف ارگانی و نهادی، شبیه‌سازی ها و طنزپردازی‌های مضحک و عوامانه و همچنین فیگورهای روشنفکرمآبانه، سطح تاثیرش را در داخل خنثی نکرد.
