به گزارش صدای حوزه، حجت الاسلام ابراهیم عزیزی طی یادداشتی به بررسی اتفاقات کشور سودان پرداخته است که در ادامه مطالعه می نمایید:
دو ژنرال که در سال ۲۰۱۹ برای سودان سوادی دموکراسی داشتند و در سرنگونی عمر البشیر (دیکتاتور سابق) و سپس در کودتای مشترک علیه دولت غیرنظامی در سال ۲۰۲۱ متحد بودند، اکنون برای به دست گرفتن کنترل کامل کشور به دشمنان قسم‌خورده یکدیگر تبدیل شده‌اند.
جنگ این دو در۲۰۲۳ آغاز شد. ریشه آن به اختلاف بر سر چگونگی ادغام یکی از نیروهای شبه‌نظامی قدرتمند در ارتش ملی بازمی‌گردد. این ادغام قرار بود بخشی از یک توافق سیاسی برای بازگرداندن حکومت به غیرنظامیان پس از کودتای سال ۲۰۲۱ باشد. دو طرف اصلی این نبرد عبارتند از:
۱. ارتش سودان به رهبری ژنرال عبدالفتاح البرهان: او فرمانده کل نیروهای مسلح سودان است و عملاً رهبر کشور پس از کودتای ۲۰۲۱ محسوب می‌شود و ارتش رسمی و سنتی کشور که از نیروی هوایی و تسلیحات سنگین برخوردار است.
۲. نیروهای پشتیبانی سریع (معروف به RSF) به رهبری ژنرال محمد حمدان دقلو که معاون البرهان بود: اینها یک نیروی شبه‌نظامی بسیار قدرتمند و ثروتمند هستند که ریشه در شبه‌نظامیان “جنجوید” دارند. RSF در جنگ شهری و نبردهای زمینی مهارت دارد و کنترل بسیاری از منابع اقتصادی کشور، از جمله معادن طلا، را در دست دارد.
پس آنچه در سودان در حال وقوع است، یک جنگ داخلی تمام‌عیار برای کسب قدرت است که ابتدا در پایتخت «خارطوم» متمرکز بود اما به سرعت به سراسر کشور گسترش یافت. خارطوم، که زمانی یک پایتخت پرجنب‌وجوش بود، اکنون به یک ویرانه تبدیل شده است.
در چنین جنگ ویرانگری، مردم عادی بزرگترین بازنده هستند. با این حال، بازیگران مختلف داخلی و خارجی منافع متضادی در این درگیری دارند. از نظر تئوری، برنده نهایی جنگ (چه البرهان و چه حمیدتی) کنترل کامل دولت، اقتصاد و منابع طبیعی سودان را به دست خواهد آورد. اما این یک بازی قدرت با حاصل جمع صفر بین این دو نفر است. چون در حال حاضر هیچ یک از طرفین سود نبرده‌اند و جنگ به بن‌بست رسیده و کشور را نابود کرده است.
بازیگران خارجی نیز اگر چه به طور کامل از این هرج‌ومرج سود نمی‌برند، اما هر کدام سعی در مدیریت اوضاع به نفع خود دارند:
مصر: به طور سنتی از ارتش سودان (البرهان) حمایت می‌کند و خواهان یک دولت مرکزی قوی و باثبات در همسایگی جنوبی خود است و ارتش را یک نهاد قابل اعتمادتر می‌داند.
امارات متحده عربی: روابط پیچیده‌ای با هر دو طرف دارد اما تحلیلگران معتقدند که حمایت‌های لجستیکی و مالی بیشتری به RSF ارائه داده است. امارات به دنبال نفوذ در شاخ آفریقاست و RSF را یک بازیگر کلیدی در این راستا می بیند.
روسیه: از طریق گروه واگنر، با RSF در زمینه استخراج و قاچاق طلا همکاری داشته است. بی‌ثباتی در سودان می‌تواند به روسیه اجازه دهد نفوذ خود را در آفریقا افزایش دهد و دسترسی به منابع و یک پایگاه بالقوه در دریای سرخ پیدا کند.
کشورهای دیگر هم که تلاش کرده‌اند برای جلوگیری از یک جنگ تمام‌عیار، نقش میانجی را ایفا کنند، تاکنون شکست خورده اند.
نتایج این جنگ تاکنون فاجعه‌بار بوده و چشم‌انداز آینده نیز بسیار تیره است: بحران انسانی فاجعه‌بار با ده‌ها هزار نفر کشته و بیش از ۱۰ میلیون نفر آواره، قحطی و فروپاشی نظام سلامت، نابودی یا غارت کامل زیرساخت‌ها، مرگ رویای دموکراسی ، خطر تجزیه کشور، بی‌ثباتی منطقه‌ای به خاطر سرازیر شدن میلیون‌ها پناهجو به کشورهای همسایه و… از فجایع این جنگ است.
