الان چرخه باطل رو خدمتتون دقیق توضیح میدم: ببینید هر چی اعتماد بین دو نفر کمتر بشه، رفتارهای خودخواهانه بیشتر میشه، طبیعتا رابطه هم خراب‌تر و عدم اعتماد همینطور بیشتر و بیشتر میشه. با این اوصاف، هر چی افراد یک جامعه نسبت به هم بی‌اعتمادتر باشند، تصمیماتشون خودخواهانه‌تر، عملکرد نهادها ضعیف‌تر، فساد بیشتر و عدم اعتماد بیشتر میشه.
به علاوه، چنین روابطی تنها تا زمانی ادامه پیدا میکنند که حداقل یکی از طرفین، صاحب سود و منفعت شخصی بشه و به محض توقف این منفعت، رابطه هم میپوکه. بی برو برگرد، زندگی در یک حلقه باطل، برای همه ما عواقب داره و آخر این بازی، هیچ برنده‌ای وجود نخواهد داشت.
پیش فرض اعتماد برای افراد مهم
و اما موضوع اینجاست، که برای رسیدن به جامعه‌ای با اعتماد و امنیت بالا، میانبری وجود نداره. شما باید برای دست پیدا کردن به روابط امن، حاضر به پرداخت بهای اون باشید که چیزی نیست جز پذیرش اینکه ممکنه آسیب ببینید.
پس زمانی که شما هم مثل من، به این نتیجه رسیدید که مهم‌ترین رکن هر رابطه‌ای جاری شدن احساس اعتماده، خودتون هم تبدیل به شخصی بشید که سزاوار دریافت اعتماد دیگران هست. صادق باشید، از کسی سو استفاده نکنید و برای رسیدن به خواسته‌هاتون، کسی رو گول نزنید.
بدیهیه که حرف من به این معنا نیست که به هر کسی از راه میرسه اعتماد کنید، اما معتقدم که بهتره برای افراد مهم، پیش فرض ما اعتماد باشه، مگر اینکه خلافش ثابت بشه و این مبارزه بزرگ زمان ماست، مبارزه‌ای که هیچ چیزی بیشتر از یک بیماری همه‌گیر جهانی، اهمیتش رو نشون نداد.
جوامعی با اعتماد بالا، بحران کوید۱۹ coronavirus disease رو بهتر مدیریت کردند، متوجه وخامت اوضاع شدند و رفتارشون رو به سرعت بر اساس شرایط جدید تنظیم کردند. جوامع بی‌اعتماد و منفعت طلب، حتی ساده‌ترین مطالب علمی رو هم زیر سوال بردند، جبهه گرفتند و با خودخواهی‌هاشون اوضاع رو وخیم تر کردن.
پس با چشمانی باز اعتماد کنید! به خودتون و به دیگران. به دیگران اعتماد کنید، درحالیکه کاملا متوجهین و این احتمال را می دهید، که ممکن است بالاخره یک روز، بهتون صدمه بزنند
