به گزارش خبرنگار صدای حوزه، یادداشت رسیده از طرف آقای مجتبی نادری، پیرامون معیشت طلاب مباحثی را طرح کرده و آسیب شناسی کوتاهی را صورت داده است. شما مخاطب گرامی صدای حوزه در نقد این محتوا یا در رابطه با این موضوع اگر یادداشت یا نقد و نظری دارید، صدای حوزه در قالب نظرات انتهای هر پست یا آیدی @adminvoh در ایتا آماده شنیدن صدای شماست. در ادامه توجه شما را به متن یادداشت ارسالی جلب می کنیم:
امروزه یکی از دغدغه های اصلی حوزه از بدنه طلاب تا دفاتر علما و مراکز مدیریتی حوزه مسئله اقتصاد و معیشت طلاب است. این موضوع در حال حاضر درصد قابل توجهی از مشغله ذهنی طلاب را به خود اختصاص داده و در گفتمان هایی بین طلاب نیز به خوبی مشاهده می شود.
نکته مهم آن است که اگر حوزه علمیه نخواهد از آن تفکر رویاگونه ، با استناد به روایت (الفقر فخری) که منسوب به نبی مکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است و البته در سند آن ایراداتی وارد است که دوست دارد طلاب شبیه علمای سده های پیشین زندگی کنند دست نکشد و خود را با وضعیت جدید کنونی مطابقت ندهد ، بالطبع منزوی خواهد شد.
۱. در حال حاضر مسئله اقتصاد و معیشت ، مشکل همه ی جامعه اعم از حوزوی و عوام است است. اما در حوزه دو مشکل داریم ؛ اول همان بیماری اقتصاد است و دوم آن است که حوزه انگار توجهی ندارد که به این بیماری مبتلاست، حال این که اصلاً برای فقر، قداست قائل است و این معضل را اسلامیزه می‌کند.
۲. به جِد معتقدیم که مراکز پژوهشی حوزه باید در این امر کار کنند تا وزن مسئله اقتصاد را در در زندگی و معیشت طلاب مشخص کنند. باید پرسید که درصد اهمیت و وزن مسئله اقتصاد در زندگی یک طلبه چقدر است تا از رسوخ طرز تفکر های افراطی و تفریطی جلوگیری شود.
۳. باید دانست که فقر در بهترین حالت ابتلاء الهی است و در مقابل نه تنها توصیه ای به فقر در بیان آیات و روایات نداریم بلکه این امر به شدت نهی شده و مذموم است.حال باید پرسید که آیا در سنت الهی و آموزه‌های دین ابتلاء یک قشر خاص به یک امتحان و ابتلاء را داریم که بگوییم طلبگی یعنی فقیر بودن؟
۴. مسئله دیگر این است ؛ اینکه تبلیغ و دعوت مردم به دینداری که به عهده طلاب است و به تعبیر دیگر زنده نگه داشتن دین در جامعه را فقط به وجوهات شرعی وابسته کنیم امری به شدت پر ریسک است. باید پرسید که اگر نسلهای جدید جامعه به سمت دینداری نرفتند و در نتیجه آن حجم وجوهات کاهش یافت تکلیف چیست؟
آیا فرض این خطر کفایت نمی‌کند تا با مدیریت حوزه طلاب را به این سمت سوق دهیم تا مسئله اقتصاد و معیشتشان را فارغ از توجه به شهریه ، خود مدیریت کنند تا در نتیجه طلبه هایی بدون وابستگی اقتصادی داشته باشیم؟
باید به این موضوع هم توجه داشت اگر حوزه مدیریت این فضای اقتصادی امروز طلاب را ، امروز تحت مدیریت خود نگیرد ممکن است فردا افرادی خارج از حوزه ، مدیریت این امر را در دست بگیرند و این برای حوزه تبعات خطرناکی اعم از مطرود شدن توسط طلاب در امر اقتصاد و… را خواهد داشت.
۵. مسئله بعدی این است که عزت و شخصیت از بایسته‌های یک مبلغ است. اینکه طلاب به جهت ضعف در امر معیشت شان همیشه در جامعه قشر ضعیف شناخته شوند ، خود ضد تبلیغ است و شخصیتی که طلاب به خود می گیرند و آن همان شخصیت مظلوم و ضعیف است منافات دارد با کسی که از بُعد اجتماعی باید صاحب عزت ، اقتدار ، قدرت و توانمندی باشد تا بتواند عقاید خود را اظهار کرده و دیگران را نیز بدان عقاید دعوت کند.
در پایان لازم می‌دانم تا یک بشارت نیز بدهم که توجه طلاب به این خلا و ضعف در این سالها و به وجود آمدن گفتمان های اقتصادی برای حل این مسئله یک امر مبارک و مسرّت بخش است.
می‌توان به آینده امیدوار بود که این ارزش نهادینه شود و طلاب غیر از درس خواندن به مسئله اقتصاد خود نگاهی جداگانه و فارغ از طلبگی داشته باشند. امروزه درصد قابل توجهی از طلاب وارد مسائل اقتصادی شده‌اند، لازم است به جای انکار صورت مسئله آن را پذیرفت و برای چاه و چاله های این مسیر چاره اندیشید و مدیریت آن را به دست گرفت.
