به گزارش خبرنگار صدای حوزه، طی یادداشتی به بهانه برخی انتصابات مجمل و کم توضیح و محل اشکال در دولت جدید و همچنین حکم مشاوری که شهردار جدید تهران صادر کرد و البته با نجابت و سرعت بعد از حاشیه های ایجاد شده ملغی نمود به موضوع عدالت سیاسی پرداخته ایم که در ادامه مطالعه می کنید:
این روزها دغدغه جدی داریم که مدیران و معاونان شایسته ای را تجربه کنیم. افرادی که صبح جمعه متفاوتی داشته باشند. اهل فامیل بازی نباشند و دولت و مدیریت را خانواده خود فرض نکرده و برادر و خواهر یا فرزندان خود را در نزدیک ترین پست ها، نصب نکنند.
به عبارتی برخوردهای فانتزی با مناصب که امانت مردم به آنهاست نداشته باشند و پاسکاری موقعیتی انجام ندهند و بهترین گزینه ها را با بیشترین تحقیقات انتخاب کنند. مدت هاست که از درد ناشایسته سالاری و رانت در برخی مناصب می نالیم و دغدغه تقسیم و توزیع درست قدرت را داریم. اینکه فردی در ساختار قرار بگیرد که معقویلت و مشروعیت و مقبولیت را باهم داشته باشد. اخلاق و دانش و تجربه را در کنار هم بطور نسبی دارا بوده و توجیه نخبگانی و ارزشی برای قرار گرفتن در ساختار خاص را داشته باشد.
تشنه عدالت سیاسی
عدالت سیاسی را همانند عدالت اقتصادی تشنه ایم. خیلی عطش آن را داریم که داغ علی بر دست عقیل را در سیستم مدیریتی کشور بشنویم و شاهد باشیم که حتی ابوذرها هم با همه تقوای فردی، در قامت مدیریت، جا را برای شایسته ترها وا بگذارند. اما هرسیستمی در دوران گذار، خطاهایی را تجربه می‌کند و هر مدیری حاشیه های خاص خود را دارد.
به هرحال عادت کرده ایم که دوران مدیریت اشخاص و شاخص ها را بدون حاشیه و چالش هایش تجربه نکرده و تاریخ نکنیم.
انگار فرقی هم نمی‌کند که اصولگرا باشی یا اصلاح‌طلب. پاک دست باشی یا… تحت هرشرایطی بایستی حاشیه هایش را داشته باشی تا عنوان مدیریت برایت صادق باشد.
- بالاخره یا ساختار معیوب است و ذاتا حاشیه دارد و هرچقدر بی آلایش و آنتی فساد و تربیت یافته هم باشی، بالاخره درگیر می‌شوی
- یا اشخاص دارای حاشیه هستند و وارد متن که می‌شوند از این خصلت خود رونمایی میکنند
- یا اینکه آدم بی‌حاشیه ای هستیم ولی برای ساختار باحاشیه تربیت نشده ایم و در نسبت عامل و ساختار، خودمان را گم می‌کنیم و نشان از این دارد که آدم این کار نیستیم.
الغرض که اندک آشنایی با مختصات هر ساختاری میطلبد که نتایج رسانه ای و فرهنگی رفتارهای خود را بسنجیم و هر انتخاب خود را راه رفتن در میدان مین بدانیم که اشتباه اول ممکن است اشتباه آخر باشد.
این نوع نگاه افراد به حضور در ساختارها باعث می‌شود که حاشیه ها کمتر شده و رسانه ها در خدمت متن فعالیت های شما قرار گیرد نه در شانتاژ علیه انتصاب ها و انتخاب های شما.
الغرض که تلقی چون به منصب می‌رسند آن کار دیگر میکنند، نتیجه عدم دقت و ناشی‌گری در کنشگری های مسئولان ما در ساحت مدیریتی است.
فرد ناشی و ناآشنا با مختصات هر ساختاری، هر قدمی که بر‌می دارد انتحاری را رقم خواهد زد که امیدوارم چنین اتفاقی را در مدیران و معاونان جدیدالورود، کمتر شاهد باشیم.
به هرحال سیستم کارآمد، باعث افزایش امید و اعتماد خواهد شد ولی یک فرد ناآشنا و کم دانش و کم تجربه در نسبت با ساختار، فقط باعث افزایش هزینه خواهد شد. مطالبه سه فوریتی امت انقلابی، عدالت سیاسی است که رانت و فساد در جامعه، نه فقط نتیجه بی تقوایی در ساحت فردی که کم بهره بودن از دانش و تجربه در ساحت تخصصی و اکتفا به آشناها در انتصابات نیز به همان اندازه، امید زدا و فسادآفرین خواهد بود.
سلام خدا قوت بنظر حقیر اگر در تیم خبرگذاری جا یک اهل قلم و ویراستار خالی است متن پیام هایتان اصلا شیوا و روان نیست و استخدام الفاظ اصلا مناسب نیست مخاطب خیلی زور می برد تا متوجه منظور نویسنده شود .
دوم اینکه تحلیل باید زوایای پنهان یک واقعه را که آحاد مخاطبین شاید توجه نداشته باشند موشکافی و بازگو بکند جسارتا در تبلیغات محتوایی چنین ابعادی را نادیده گرفتید التماس دعا