نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
کانونهای عظیم تبلیغی؛ مأموریتهای سهگانه و واقعیت امروز
خطر جایگزینی اجتماعی در کمین روحانیت
حوزه علمیه و تابلوی ایست پستمدرنیسم
جامعه از کارِ حوزه بیخبر است
تجلیل مدیران حوزههای علمیه کشور از حماسهآفرینی ملت ایران و تاکید بر حمایت تام از نظام و رهبری
گردهمایی خانوادگی برگزیدگان گروههای تبلیغی استان آذربایجان شرقی
تصمیم های خردی که به وقتش اتخاذ نشده اند!
روحانیت در خط مقدم خدمت/ روحانی و مداح رامشیری نماد خدمت شدند
روایت شیخ اسماعیل رمضانی از عصر هوش مصنوعی و لزوم تغییر سبک آخوندی!
نقش علما در دفاع از امت اسلامی بیهمتاست/ غزه هرگز شکست نخواهد خورد
سناریو این فیلم اگرچه به لحاظ دراماتیک بودن و خط تعلیق، دارای کشش بالا و جذابیت ویژهای است اما سوال اینجاست که چه انگارهای را در متن و فرامتن خود به ذهن مخاطب متبادر میکند؟ گره زایی و گره زدایی جذاب و پرکشش، هنر فیلمنامه و کارگردان است اما به چه قیمتی؟ آیا جز این است که تقابل دین و زندگی را به تصویر کشیده است و شریعت را مانع یا دست کم مقابل حیات مطرح کرده است؟
بهترین و مهمترین فیلم تاریخ سینمای جهان را درباره موضوع فلسطین و قدس، سینمای ایران ساخته است. تقریباً هیچ فیلمسازی نتوانسته در تاریخ سینمای جهان به خوبی مرحوم سیفالله داد به شکلی دقیق و موشکافانه اصل ماجرا را که تجاوزگری صهیونیستها به فلسطین در نیمه اول قرن بیستم است روایت کند.
احمد میر احسان: شما کارگردانان پاک سینما را بایکوت کردید، در فیلم دهنمکی بازی نکردید و تمام بدنتان را در اختیار همانها قرار دادید که امروز متهم به باجگیری جنسیشان میکنید آنهم گویی اعتراضتان بیشتر صیغه است و نوع آزادش که هیچ اعتراضتان را برنمیانگیزد.
میراحسان با لحنی تند و در نقدی بسیار صریح، به مسیر متفاوت این بازیگران در همه سالهای انقلاب اشاره کرد و از آنها پرسید: «آیا با این پیشینه (همان مسیر و نگاه مقابل نظام و انقلاب) عاقلانه نیست از خانمهای بازیگر بپرسیم شما در این جهاد کجا بودید؟
شهید سیدمرتضی آوینی معتقد بود: سینما و تلویزیون ظروفی نیستند که ما هر چه بخواهیم در آنها بریزیم. برخلاف آن چه عموماً نقل میشود، فیلم بازآفرینی یا بازتاب واقعیت نیست؛ بازتابی است از درون فیلمساز.
فیلمهای سینمای ایران که در دهههای 30، 40 و 50 به اسم سرگرم کردن مردم ساخته میشدند، سینماداران را به نسل جدید ثروتمندان تبدیل کردند.
جریان «فیلمفارسی» در دهه ۵۰ سینمای ایران را به اسارت خود در آورده و آن را تا مرز ورشکستگی، پایین کشید.
هنر تجاری و محصولات صنعت فرهنگ، کارکرد ذهن مخاطب را «نیم خودکار» میکنند. آنها ذهن را در اختیار خود میگیرند و عنصر رهاییبخش هنر، یعنی خیالپردازی را به شدت محدود میکنند.
تحریم اسرائیل بعد از ورزش اینبار به فیلمهایی با بازیگران اسرائیلی رسیده است. لبنان، کویت و تونس فیلمهای گل گدوت بازیگر اسرائیلی را که سابقه حضور در ارتش دارد اکران نکردند.
حجتالاسلام خسروپناه، استاد فلسفه حوزه و دانشگاه: سینما را نمیتوان از ایدئولوژی جدا کرد. فیلمنامهنویس دارای یک جهانبینی است و جهان را آنگونه که میبیند و میشناسد روایت میکند.
یکی از نقاط قوت چهلمین جشنواره فیلم فجر، آثار دفاع مقدسی این رویداد است؛ ازجمله فیلم «موقعیت مهدی» با محوریت شهید مهدی باکری که با استقبال گستردهای مواجه شده است.
فیلم دینامیت سهسال اسیر شد و امروز درآمدزایی میکند. اما من از این افراد نمیگذرم، باید یک روز حلالیت بطلبند، چون بیخود توقیف شد. فیلمی که الان بهراحتی پخش شد آن زمان چرا پخش نشد؟ یک آقایی پافشاری کرد که من اجازه نمیدهم و در نهایت امضا نکرد تا حکم آقای رئیسی (رئیس وقت قوه قضائیه) آمد.