به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، نویسنده‌ی کانال ایتای برپا نوشت:
انبیا و اولیا نور واحدند یک حقیقتند اما تفاوتهایی هم با هم دارند یکی از اموری که باعث تفاوت اولیای الهی با یکدیگر میشود، مخاطب آنها است. و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه لیبین لهم. مدل حرف زدنشان، سبک تبیین کردنشان متناسب با قومی است که مخاطب آنها است. برخی از مفسرین از اهل معرفت معتقدند تلک الرسل فضلنا بعضهم علی بعض به دلیل تفاوت امتهای مخاطب آنها بوده.
اشکالی که بسیاری از ما داریم این است که قدرت تنزیل حقایق را نداریم. قرآن از بالاترین حقیقت هستی حکایت دارد اما نازل شده. در تنزیل چیزی کم نمیشود ناقص نمیشود بلکه همانکه هست متناسب میشود با مخاطب که بتواند به او دست بدهد دل بدهد و بعد مرتبه مرتبه بالا بیاید. اقرا وارق بخوان و بالا بیا. آن حقیقت بالاتر را به اندازه رشد کردنت میابی لایمسه الا المطهرون به اندازه طهارتت و برای رشد از این ساحت پایین تر مدد میگیری. لذا در کافی شریف میفرماید قرآن در قامت انسانی در قیامت کنار هر طایفه ای میرود با او رابطه میگیرند ولی احساس میکنند او بالاتر است و برتر.
اشکال طبیعی و عادی ما این است که در هر مرتبه ای از رشد که هستیم احساس میکنیم دیگران باید خودشان بدوند و به ما برسند. مثل آدم بزرگهایی که بلد نیستند با کودکان سخن بگویند. برخیمان خیال میکنیم باید حقیقت را کنار بگذاریم تا همزبان با قوم شویم. خیلی از این طلبه ها و مذهبی ها که کم کم به حرفهای باطل و لاطائلات میافتند اول هدفشان خیر بوده اما به جای تنزیل ، تنقیص کرده اند حق را. برخی دیگر هم منتظریم همه بیایند آنجایی که ما هستیم. بیایند به هیات ما به مسجد ما به جمعیت ما. و این یعنی رها کردن دیگران. توهین کردن به دیگران. این نداشتن سعه صدر است که لازمه توسعه حق است.
امام صادق کسی را برای تبلیغ نزد قومی فرستاد، طرف برگشت گفت آقا اینها کی هستند ما را فرستاده ای نزدشان خیلی دور از وادی اند. آقا فرمود فاصله تو با آنها بیشتر است یا من با تو؟ طرف خجالت کشید و برگشت.
به تعبیر امام خمینی ما باید دو چشم داشته باشیم هم بتوانیم با نگاهی تنزیهی، حق را وارسته و پاک دریابیم و هم بتوانیم با نگاهی تشبیهی آن را تنزیل یافته در چهره کثرات ببینیم و محقق کنیم. هم علی مع الحق را ببینیم هم الحق مع علی را. هم امام جامعه را ببینیم هم امت را. هم خوبان و قله ها را ببینیم هم دامنه را. خدا رحمت کند سردار شهید ما را که این چنین بود حقیقتا. صاحب دو چشم.
نداشتن دو چشم، یکی از عوامل اختلافات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و هنری ما با یکدیگر است.
