به گزارش خبرنگار فضای مجازی صدای حوزه، محمد ایمانی در کانال ایتای خود نوشت:
از دوازده عضو شورای نگهبان، آقای آملی لاریجانی تنها عضو شوراست که اعتبارنامه آقای رئیسی را امضا نکرده است. او البته در مراسم تنفیذ به عنوان “رئیس مجمع” حضور داشت. کسانی می گویند عدم امضای اعتبار نامه به عنوان عضو شورای نگهبان، در دفاع از علی لاریجانی است که صلاحیتش احراز نشد.
اما دیگرانی احتمال می دهند آقای آملی، از عملکرد آقای رئیسی در قوه قضائیه ناراضی است. این قوه در دوره ریاست رئیسی، برخی خط قرمز های غیر قانونی و غیر شرعی مبارزه با فساد را شکست و در کنار بازخواست امثال حسین فریدون و مهدی جهانگیری و برخی نمایندگان مجلس، اکبر طبری “معاون اجرایی سابق حوزه ریاست قوه قضائیه” را پای میز محاکمه و محاسبه کشاند.
در جریان این محاکمات، از ارتباطات همراه با زد و بند دانیال زاده (مفسد بزرگ اقتصادی با ۴هزار میلیاردتومان بدهی بانکی) و حسین فریدون از یکسو، و همچنین دانیال زاده و اکبر طبری از سوی دیگر رونمایی شد.
فریدون به خاطر دریافت چند ده میلیارد تومان رشوه، به پنج سال حبس قطعی و رد مال به مبلغ ٣١ میلیارد تومان محکوم شد. طبق گفته های نماینده دادستان، یکی از دریافتی های طبری از خانواده متهم نجفی، ملکی در خیابان کریمخان بوده و طبری، ملک را صرفاً برای گم کردن ردّ رشوه دریافتی، با واحدی از برج «روما رزیدنس» متعلق به دانیال زاده معاوضه می کند.
نگارنده احتمال می دهد آقای آملی در جریان مفاسد طبری نبوده است. اما به نظر می رسد برخورد با تخلفات طبری، برای او سنگین آمده، به ویژه این که برخی رسانه ها و محافل سیاسی، ماجرای طبری را اسباب انتقام جویی از مواضع انقلابی آقای آملی کردند.
عدم امضای اعتبارنامه آقای رئیسی نمی توانسته اقدام درستی یاشد؛ چه این که رئیسی منتخب ملت با بیش از ۱۸ میلیون رای و در جریان انتخاباتی است که اتفاقا برخی موتلفان سیاسی علی لاریجانی، بیشترین جفا را در حق منتخب بعدی ملت مرتکب شدند.
وانگهی، اگر آقای آملی گلایه ای هم در دفاع از برادرش داشته باشد، گلایه و نقد او به شورای نگهبان بر می گردد و دخلی به رای منتخب ملت نمی توانسته داشته باشد.
اجمالا از آقای آملی انتظار می رود جانب انصاف و تقوا را بیش از گذشته مراعات کند و اجازه ندهد اغیار، از برخی مواضع ایشان سوء استفاده کنند.
این انتظار به حق از ایشان وجود دارد که بیش از پیش مراقب شیطنت خناسان و دشمنان باشد؛ آنها نه به ایران و نه به نظام و اسلام هیچ اعتقادی ندارند، اما موج سواری روی اختلاف یا دلخوری های مسئولان، کار همیشگی شان بوده است.
