به گزارش صدای حوزه، حجت الاسلام حمیدرضا فتحی طی یادداشتی به بررسی حد نوآوری در فناوری پرداخته است که در ادامه مطالعه مینمایید:
مقدمه
مقام معظم رهبری اخیراً در دیدار با دانشمندان و مسئولان صنعت دفاعی کشور چند نکته را مطرح کرده و ایده مرکزی خود در مسیر پیشرفت را اینگونه بیان می‌کنند:
«اگر می‌خواهید پیشرفت ادامه پیدا کند، باید نوآوری را هدف خودتان قرار بدهید؛ متمرکز بشوید روی نوآوری»
حال سوال اینجاست و
بعد از مقدمه؛ جای خالی امام زمان در جشن نیمه شعبان!
یک روز از نیمه شعبان می گذرد و به نقل از رسانه‌ها، پیاده‌روی حرم مطهر به جمکران در روز نیمه شعبان حدود یک دهه سابقه دارد؛ اقدامی که با حضور جمعیت فراوانی از اقصی نقاط کشور صورت می‌پذیرد و اگر نتوان تغییرات سال به سال آن را نشان داد اما در یک نگاه روندی و کلان یعنی مقایسه نحوه برگزاری این مراسم در سال‌های اولیه آن با سال‌های اخیر، خاصه امسال می‌توان به تفاوت‌های چشم گیر آن اشاره کرد.
فارغ از پرداختن به برخی موضوعات مانند دوگانه مردمی/حاکمیتی بودن این مراسم یا حتی مدیریت اجرایی مراسم و …. که در جای خود نیازمند بررسی است اما آنچه بیش از هر چیز در مقایسه این سال‌ها به چشم می‌آید، کاهش فضای معنوی و روحانی این مراسم در طول این مدت بوده است.
در توضیح باید گفت مراسم و اجتماعات دینی امری نیست که بتوان آنرا بصورت دفعی به زندگی مردم وارد یا از زندگی آنها خارج کرد بلکه این مراسم از آئین ها و مناسک دیگری که در گذشته وجود داشته تغدیه می‌کنند. مناسکی که فلسفه وجودی آن ها ذکر خدا بوده اما رفته رفته ظاهراً از معنای خود فاصله گرفته است.
این موضوع به این معنا نیست که مردم از معنویت رویگردان شده اند یا از دین فاصله گرفته اند بلکه حاکی از آن است که سازمان‌ها و نهادهای مرتبط نتوانسته اند فضایی فراهم کنند که دینداری و باورهای مذهبی عمیق مردم به طور موثر، بروز پیدا کند.
به عبارت دیگر، مشکل اصلی در عملکرد یا ساختار این سازمان‌ها است، نه در اعتقادات مردم! چرا که نهادهای فرهنگی نقش کلیدی در هدایت منابع و سرمایه‌های انسانی دارند و می بایست این سرمایه‌ها را به درستی شناسایی کنند و آنها را در مسیر مثبت و سازنده به کار بگیرند و از سرمایه‌ی ایمان مردم برای تولید عمل صالح بهره بگیرند و نهایتاً به رشد و پیشرفت فرد و جامعه کمک کنند.
حد یقف نوآوری در فناوری های اجتماعی
نکته آنکه همانطور که حد و مرز نوآوری در فناوری های نظامی و هسته ای و … با سنجه فقه تعیین می‌شود، حد یقف نوآوری در فناوری های اجتماعی را نیز باید با شاخص فقه سنجید. اینگونه نیست که مرز بدعت و سنت همواره روشن و شفاف باشد.
به عبارت دیگر نمی توان با ساده اندیشی و با هدف جذب مردم به انجام امور مثلاًدینی، هر امری را در سبد مصرف معنوی مردم قرار داد و منتظر جمع آن با یاد خدا هم بود! چرا که دستگاه هاضمه فرهنگی انسان محدود است و به فرموده حضرت امیرالمومنین مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَهٌ إِلَّا تُرِکَ بِهَا سُنَّهٌ(هیچ بدعتى در دین ایجاد نمى شود مگر آن که سنّتى ترک گردد).
لذا آنجا که قرار است با نوآوری، پدیده ای وارد زندگی انسان شود باید مراقب بود که در ازای آن پدیده نو و بالتبع تغییر ذائقه انسان، چه امری از زندگی او خارج خواهد شد و در طولانی مدت چه تاثیری بر زیست دینی او خواهد گذاشت؟!
