راه بازکن های خیرهسر و سازمانهای فرهنگی بیثمر!
پاسخ مرکز خدمات به برخی سوالات درباره بیمه تکمیلی بعد از پایان مهلت ثبت نام!
دو ویژگی اساسی روحانیت موفق / تمجید از برپایی درسهای اخلاق در مساجد قم
آیا روحانیت توانسته با تحولات جامعه همگام شود؟
آیا سرمایه اجتماعی روحانیت رو به افول است؟
لزوم اتخاذ رویکرد کیفی در گزارش های تبلیغی / کار خودجوش شما در صدای حوزه بسیار باارزش است!
پاسخگویی به روش مرکز خدمات!
شروع فعالیت های فرهنگی با دختران اغتشاشگر/ یک سال در مسجد ممنوعالمنبر شدم
موسیقی عرفانی یا عرفان موسیقی؛ مسأله اینست!
پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
یکی از پررنگترین واژههایی که این روزها در ادبیات دولتمردان تکرار میشود، «وفاق» است. اما پرسش جدی این است که وفاق به چه معناست و در عمل چگونه اجرا میشود؟ آیا وفاق یعنی کنار گذاشتن اصول و ارزشهای مشترک جامعه، یا تقویت وحدت حول آنها؟
پس از هر فرمایش و ارشاد مقام معظم رهبری درباره حوزه، مطالب بسیاری منعکس می¬شود که همه به دنبال تحقق منویات ایشان هستند و جلسات و تشکیلات و مصوبات متعددی شکل می¬گیرد.
در چنین بزنگاه اندیشهساز و تاریخساز، سکوت مجمع محققین و مدرسین نهتنها پرسشبرانگیز، بلکه رسواگر نیز هست. این سکوت، سکوتی از سر تعقل یا درنگ نیست؛ بلکه سکوتی ناشی از فقدان افق و ناتوانی گفتمانی است. مجمعی که روزگاری داعیهدار عقلانیت انتقادی در حوزه بود، اکنون حتی توان موضعگیری دربارهی افقهای بلند و تمدنی آیندهی جمهوری اسلامی را ندارد. این نشانهی چیست؟
حوزههای علمیه، بهویژه در سنت تشیع، نهادهایی تاریخمند هستند که اغلب به مثابه نهادهای «معنا ساز» در برابر نظمهای قدرت و علم سکولار ایستادهاند.
بیشترین حوزه تأثیر حوزه های علمیه در دینداری مردم، تأثیر بر سبک زندگی و اخلاق فردی و اجتماعی بوده است
بازخوانی تجربه این صد سال، از زمان تأسیس تا امروز، میتواند ما را در بازتعریف مسیر آینده حوزه و نسبت آن با تمدنسازی اسلامی در گام دوم انقلاب یاری دهد.
الگوی حوزه چند ویژگی کلیدی دارد که میتواند الهامبخش مردمیسازی سایر نهادها باشد.
مرور یک قرن حیات حوزه علمیه قم نشان میدهد که این نهاد، نهتنها پاسدار شریعت و معارف دینی بوده، بلکه به فاعل تاریخی در تحولات سیاسی و تمدنی نیز تبدیل شده است. قرن دوم حیات حوزه، قرن ایفای نقش تمدنی در مقیاس جهانی است و تحقق این رسالت، نیازمند بازنگری در نظام آموزشی، ارتباطات بینالمللی، و توانمندسازی نخبگان حوزوی است.
واکاوی آینده روحانیت و بایدها و نبایدهای آن مسأله ای است که باید بدان پرداخته شود. اما در این بین، برخی به اسم بررسی آینده روحانیت، جایگاه امروز روحانیت و اعتبار اجتماعی آن را زیر سؤال برده و بر اساس چنین تصور و ذهنیتی از بازسازی روحانیت سخن به میان می آورند.
بازنشستگی سقائیان نژاد برای من خبر خوبی نبود، چون مدیر موفق و موثری بود و مثل او تعداد زیادی را نمیشناسم. اما آرزو میکنم سبک مدیریت توسعه محور روزی در این کشور بازنشسته شود و کنار برود.
اینکه بلاگرهای شبه مذهبی دنبال بازارگرمی و جمع کردن فالوور با استفاده از "کالایی کردن معارف دینی" هستند هیچ شکی نیست
همه حرف سازندگان این مستند کوتاه این است که دینداری در ایران رو به زوال است. پیامی که قطعا روحانی جوان حاضر در مستند سالها برای اثبات خلاف آن تلاش کرده اما در این مستند با کسانی همکاری میکند که دنبال اثبات «تضعیف دینداری در ایران» و بالتبع عدم کارایی حکومت دینی و مبلغین دینی هستند.
باید با عبور از کلیگویی و گفتاردرمانی، علاوه بر نماز جمعه، نیروهای اجتماعی را بهشکل میدانی امامت کرد. بهعنوان یک پیشنهاد مشخص، امامجمعه میتواند ـ بلکه باید ـ «پیشران مطالبهگریهای مردمی» و «میزبان آزاداندیشیهای نخبگانی» باشد و با الگوسازی در این دو عرصۀ مهم، جلوی افراطها و تفریطهایی که به بلای جان جبهۀ فکری و فرهنگی انقلاب تبدیل شده را بگیرد.