جای خالی علمای بزرگ مسجدی در شهر مقدس قم!
تأملی در سیستم مدیریتی رسانه گریز، نظارت گریز و غیرشفاف حوزه!
نشست خبری همایش بین المللی علوم انسانی اسلامی و روز بزرگداشت علامه مصباح یزدی(ره) برگزار گردید
راه بازکن های خیرهسر و سازمانهای فرهنگی بیثمر!
پاسخ مرکز خدمات به برخی سوالات درباره بیمه تکمیلی بعد از پایان مهلت ثبت نام!
دو ویژگی اساسی روحانیت موفق / تمجید از برپایی درسهای اخلاق در مساجد قم
آیا روحانیت توانسته با تحولات جامعه همگام شود؟
آیا سرمایه اجتماعی روحانیت رو به افول است؟
لزوم اتخاذ رویکرد کیفی در گزارش های تبلیغی / کار خودجوش شما در صدای حوزه بسیار باارزش است!
پاسخگویی به روش مرکز خدمات!
شروع فعالیت های فرهنگی با دختران اغتشاشگر/ یک سال در مسجد ممنوعالمنبر شدم
موسیقی عرفانی یا عرفان موسیقی؛ مسأله اینست!
پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
نسل زد، ضد سلسله مراتب است. به همین دلیل سازمانهای رسمی با مدیرانی کتوشلوار پوش برای آنان غیرقابل تحمل هستند.
یکی از پررنگترین واژههایی که این روزها در ادبیات دولتمردان تکرار میشود، «وفاق» است. اما پرسش جدی این است که وفاق به چه معناست و در عمل چگونه اجرا میشود؟ آیا وفاق یعنی کنار گذاشتن اصول و ارزشهای مشترک جامعه، یا تقویت وحدت حول آنها؟
در عین لزوم برخورد قاطع با هنجارشکنان که هر روز قدمی به جلو هم برمیدارند باید یقه سازمان های عریض و طویل فرهنگی و حتی حوزه علمیه را هم گرفت که چطور در طی این همه سال نتوانسته اند در نهادینه سازی فرهنگ اسلامی نزد عموم مردم ایران بخصوص جوانان، اقدامات درخوری انجام دهند
این برنامه بدون تعارف هم در واقع سراپا تعارف بود و خبری از چالش و پاسخگویی در آن نبود و شاید از همین رو حجت الاسلام خاموشی قبول کرده در آن حضور یابد.
علی رغم اهداف پلید این رسانه، باید پذیرفت عدم شفافیت مالی در نهادهای حوزوی و سازمان های فرهنگی بسیار مشهود و مشکل ساز شده است و بجاست از هم اکنون مانع بروز مشکلات بزرگتر در آینده شد
تحلیل های مغایر این ممکن است ناشی از فریب شناختی از طرف دشمنان باشد تا ایران با تصور یک جنگ چند ماهه یا چند ساله، عکس العمل خود به حمله را کنترل و مدیریت شده پیش ببرد و با تمام توان پاسخ شدید ندهد و انرژی خود را ذخیره نگه دارد.
گویا مراکز رسمی حوزه علمیه همچنان در فضای رسانه ای دهه شصت جا مانده اند و دقت ندارند که هم اکنون در عصر شبکه های اجتماعی و قدرت گرفتن افکار عمومی زندگی می کنیم و بی خبر گذاشتن مخاطب منجر به رفع یا دفع شبهات و سوالات نخواهد شد
ما باید با الگوگیری از سیره نبوی در مسیر هدایت و ارشاد مردم گام برداریم. این همان رسالت بزرگی است که بر عهده روحانیت نهاده شده است.
بر خلاف تهران، پیونگیانگ از تأخیر در تسلیحاتیکردن برنامه خود اجتناب کرد؛ پیوسته به سمت دستیابی به بمب پیش رفت، با مشارکتهای مقطعی اراده آمریکا را در خصوص توافقهای احتمالی آزمود، مرتب به مانور و وقتکشی متوسل شد و فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی شدید را تاب آورد. وقتی دیپلماسی شکست خورد، کره شمالی با سرعت برنامهاش را پیش برد تا رژیم کیم بتواند هرگونه تعامل آتی را از موضعی قویتر دنبال کند.
بهراستی، در طول تاریخ چند هزار ساله ایران، امام خمینی رضوانالله تعالی علیه، این حق بزرگ را بر گردن نسل معاصر و نسلهای آینده دارد که با حرکت عظیم و فریاد بیدارگر خویش، انسانهایی را پرورش داد که امروز، با گذشت چند دهه از رحلت آن مرد الهی، هنوز پژواک فریادش در گوش جان ما طنینانداز است و در فضای جامعه زنده و جاری است.
گویا در حال تغییر مرجعیت دین در تعیین حلال و حرام ها به سمت مرجعیت افکار عمومی هم هستیم، اومانیسم با کمک لیبرالیسم و سکولاریسم در حال شتاب گیریست...
خانوادهها گاه در انتقال درست ارزشها کوتاهی کردهاند، نظام آموزشی نتوانسته خود را با نیازهای جدید تطبیق دهد و بخشی از روحانیت نیز از درک تحولات اجتماعی بازمانده است.
مردم بیش از آنکه در مواجهه و زیست با روحانیت، آنان را بشناسند، از طریق رسانه و نقلقولها میشناسند و این فاصله باعث شده است که دیگران بهتر بتوانند تصویر خود را از روحانیت که واقعی نیست، به ذهن بهویژه جوانان منتقل کنند و این به نحو تصاعدی باعث شود که اقبال و انگیزه برای مراجعه به روحانیت کمتر شود.