روایت مدیر حوزه های علمیه از اهم و احب امور نزد رهبر معظم انقلاب! فرهنگ کلان گفتارها: نهادهای گفتار جمعی ساز! تصویرسازی منفی و مستمر اینترنشنال از حوزه و روحانیت جزئیات برنامههای آموزشی حوزه علمیه قم طلبه های بااستعداد نباید در قرض و بدهی بمانند / شیخ طوسی ۱۲ برابر سایر طلاب شهریه می گرفت! +خاطرات پیادهروی اربعین با شهید سیدمصطفی خمینی وسط این سیستم اداری فشل، چطور برترین حوزه را انتخاب می کنید؟! اندر لزوم تبیین حداکثری اقدامات شورای نگهبان گاهی هم نزد من میآمد و مقداری شکایت میکرد… آداب طرح نظر جدید در حوزه های علمیه! تجاری سازی، بسته بندی و قسط بندی امر دینی! امام جمعهای که با دخترش پشت تریبون نماز جمعه رفت اما و اگرهای بودجه دولتی حوزه علمیه مَدرسهای بیاستاد؛ مدرسه یا خوابگاه؟ شهیدانه خوی؛ نمونه ای از گروه های کوچک مردمی در عرصه جهاد فرهنگی
اگر میخواهید از دوران کودکی روی ذهن کودکتان کار کنید و ببینید به چه شغلی علاقه دارد اما روش آن را نمیدانید راهکارهای مشاوران تربیت اقتصادی را مرور کنید.
طلاق بدترین راه حلی است که والدین برای خلاص شدن از مشکلات خانوادگی انتخاب می کنند. این اتفاق علاوه بر اینکه آثار مخربی برای والدین دارد بر روی نوجوانان نیز آثار روحی و روانی بسیار بدی خواهد داشت. اثرات مخرب طلاق بر نوجوانان آنقدر زیاد است که اگر والدین درباره تک تک آن ها بدانند باز هم کم است. در این مقاله قصد داریم به مهم ترین اثرات مخرب طلاق بر نوجوانان بپردازیم.
خانواده به مفهوم محدود آن عبارتست از یک واحد اجتماعی، ناشی از ازدواج یک زن و یک مرد که فرزندان پدید آمده از آنها آن را تکمیل می کنند. تعریف دیگری خانواده را شامل مجموعه ای از افراد می داند که با هدف و منافع مشترک زیر سقفی گرد هم می آیند.
بلوغ، بحرانیترین دوره زندگی هر فرد است و برخورد صحیح والدین به نوجوانان کمک میکند تا این دوره پرتلاطم را آرام پشت سر بگذارند.
ما در زندگی روزمره خود به طور مداوم در حال حل مسئله هستیم. برخی از این مسائل ساده هستند، ولی برخی دیگر به فعالیت های فکری پیچیده ای نیاز دارند. مسائل مهم زندگی چنانچه حل نشده باقی بمانند، استرس روانی ایجاد می کنند که در نهایت به فشار جسمانی منجر می شوند. توانایی حل مسئله ما را قادر می سازد تا به طور مؤثرتری مسائل زندگی را حل کنیم.
همدلی کردن یعنی درک احساسات و هیجانات دیگران و دیدن دنیا از دریچه چشمان آنان.
بچههایی که تفاوت سنی بالائی دارند (۶ و ۷ سال با هم تفاوت سنی دارند) نمیتوانند همبازی همدیگر شوند، به همین دلیل در سنین بالاتر نیز این پدر و مادرند که باید جور همبازی بودن با بچه دوم یا سوم را بکشند