روایت مدیر حوزه های علمیه از اهم و احب امور نزد رهبر معظم انقلاب! فرهنگ کلان گفتارها: نهادهای گفتار جمعی ساز! تصویرسازی منفی و مستمر اینترنشنال از حوزه و روحانیت جزئیات برنامههای آموزشی حوزه علمیه قم طلبه های بااستعداد نباید در قرض و بدهی بمانند / شیخ طوسی ۱۲ برابر سایر طلاب شهریه می گرفت! +خاطرات پیادهروی اربعین با شهید سیدمصطفی خمینی وسط این سیستم اداری فشل، چطور برترین حوزه را انتخاب می کنید؟! اندر لزوم تبیین حداکثری اقدامات شورای نگهبان گاهی هم نزد من میآمد و مقداری شکایت میکرد… آداب طرح نظر جدید در حوزه های علمیه! تجاری سازی، بسته بندی و قسط بندی امر دینی! امام جمعهای که با دخترش پشت تریبون نماز جمعه رفت اما و اگرهای بودجه دولتی حوزه علمیه مَدرسهای بیاستاد؛ مدرسه یا خوابگاه؟ شهیدانه خوی؛ نمونه ای از گروه های کوچک مردمی در عرصه جهاد فرهنگی
امروزه جامعه حوزوی بهعنوان یک نهاد دغدغهمند و مسئول نسبت به نیازهای انقلاب، پیرامون خود فعالیتهای برزمینمانده متنوعی میبیند که به خاطر بحران نیروی انسانی با همان سبک و الگوی غلط گذشته انجام میشود.
مردم به عمل ما نگاه میکنند و حرف زدن ما هرگز به اندازه عمل ما اثر ندارد؛ اخلاق و زی طلبگی بهترین پیشنهاد من برای تأثیرگذاری هرچه بیشتر روحانیون در مناطق مختلف است.
اولش با یک فضای بستهای از سمت مردم مواجه بودیم که به تصورشان از زندگی طلبگی برمیگشت. اینکه روحانیون زندگی سرد و خشکی دارند. این تصور بخاطر فیلمهایی که از زندگی طلبگی ساخته شدهاند، ایجاد شده بود. ما هم میخواستیم این تصورات غلط را تغییر دهیم.
اما باید دانست که مهمترین تعهدی که ما آن را پذیرفته ایم سربازی حضرت ولی عصر (عج) بوده است و کسی که ما را برای تلاش روزانه بازخواست خواهد کرد، وجدان بیعار ما و چشمان بیدار فرمانده است.
باید مسجد تبدیل شود به مسجد محله و امام جماعت تبدیل شود به امام محل، نه فقط امام جماعت. اگر مشکلات مردم از طریق روحانیت حل شود، نسبت به مسجد اقبال بیشتری نشان میدهند و آن مقداری که طلبه نیاز دارد، زندگی اش تامین می شود.
مرحوم آقای محققی نماینده آیت الله بروجردی در هامبورگ بودند، منبع درآمد ایشان درست کردن “کُره جغرافیایی” بود، کرههای دستساز را به دانشگاهها و مدارس میفروختند و امرار معاش میکردند.
اگر می خواهید، سوار بر امواج جناج چپ یا راست، بتازید؛ طلبه نشوید ما اگر می خواهید، خودسازی کنید؛ طلبه بشوید.
آنچه سالهای سال به عنوان زیّ معیشتی ـ اخلاقی ـ رفتاری طلاب مطرح بوده است و حالا دیگر از چرخ دوران و بیمیلی ما، رنگی به رخساره ندارند. اصلشان ثابت است، فروعشان را ولی باید نو کرد تا گرههای امروز را از پایمان بگشاید.