پاسخ انجمن اساتید انقلابی سطوح عالی حوزه علمیه قم به بیانیه تسلیم جبهه اصلاحات
نقدی بر نقد بی پرده خانم اسماعیل زاده به صحبت های استاد پناهیان در باب امر به معروف و نهی از منکر
طلبه خبرنگاری که شیفته آموختن بود / روزت مبارک محمد جان!
عدالت آموزشی و چالشهای ساختاری در حوزه علمیه از منظر استاد وکیلی
آیا انبیای الهی مشاهده این همه رنج و مصیبت مردم مظلوم غزه را تحمل می کردند؟
کانونهای عظیم تبلیغی؛ مأموریتهای سهگانه و واقعیت امروز
خطر جایگزینی اجتماعی در کمین روحانیت
حوزه علمیه و تابلوی ایست پستمدرنیسم
جامعه از کارِ حوزه بیخبر است
تجلیل مدیران حوزههای علمیه کشور از حماسهآفرینی ملت ایران و تاکید بر حمایت تام از نظام و رهبری
گردهمایی خانوادگی برگزیدگان گروههای تبلیغی استان آذربایجان شرقی
تصمیم های خردی که به وقتش اتخاذ نشده اند!
روحانیت در خط مقدم خدمت/ روحانی و مداح رامشیری نماد خدمت شدند
روایت شیخ اسماعیل رمضانی از عصر هوش مصنوعی و لزوم تغییر سبک آخوندی!
لیالی: در دهه شصت گفتمان عدالت اجتماعی پر رنگ بود؛ اما در دهه هفتاد دولت سازندگی با گفتمان رفاه و تجمل و بر پایه ی توسعه غربی ساختار هایی را شکل داد که همچنان درگیر معضلات آن ساختار ها هستیم.
طبق آمارها، شرکتهای خانوادگی خریداران سهام فروشگاه رفاه، در مجموع بیش از ۱۰۰ میلیون دلار ارز ۴۲۰۰ تومانی گرفته اند که سرنوشت و نحوه هزینه کرد این ارزها، مشخص نیست.
یادش بخیر دوره ارزانی و فراوانی بود، پنج شاهی میدادی هفت تا تخممرغ میگرفتی! روغن سیری سه شاهی بود با صد دینار یك نان سنگك برشته خشخاشی میدادند به درازی آدم! توی «سرتخت بربریها» یك خانه بیرونی و اندرونی ماهی 15 زار و سه شاهی پول كرایه میگرفت!
در سال جاری ۲۶۰۶ استاد ، که حدود ۹۰ درصد آنها حق التدریس هستند ، مسئولیت تدریس بیش از ۲۳۰۰۰ طلبه را در سطوح مختلف عهده دارند ، و متوسط دریافتی آنها حدود ۶۱۳ هزار تومان در ماه است! رقمی که برای بسیاری قابل باور نیست.
استاد درس خارج حوزه علمیه قم پیاده نکردن نظام اقتصادی اسلامی را ریشه مشکلات کنونی خواند و گفت: وقتی نه مبانی را درست سامان دادیم و نه نهادها را درست شکل دادیم و برخی از نهادها را به شکل گزینشی آن هم با یک سری محدودیتهایی پذیرفتهایم، نتیجه این میشود که به جای رفاه عمومی، گرفتار فقر عمومی میشویم.
شبکههای معاند و ضدانقلاب این روزها مدام از وفور نعمت و ارزانی در دوران طاغون میگویند و سپس رفاه موجود در آن دوران را با شرایط اسفبار امروز مورد مقایسه قرار میدهند.