یه گزارش صدای حوزه رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام خود به پنجاه و پنجمین نشست اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا دگربار بر نقش جوانان در پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی تاکید کردند. این امید به جوانان در نگاه رهبری برخاسته از همان نگاهی است که بنیانگذار انقلاب اسلامی برای نسل نو انقلاب داشتند. همچون همان روزی که فرمودند: “سربازان من اکنون در گهواره‌ها خوابیده‌اند.”
در عرصه فرهنگ نیز این تاکید بر جوانان در کلام رهبر انقلاب دیده می‌شود و ایشان این عرصه را پیشرانِ حرکت در خط مقدم انقلاب اسلامی می‌دانند. رهبری در دیدار با عوامل جشنواره عمار در سال ۹۲ فرمودند: “در این عرصه (سینما) جوان‌های مؤمن، باطراوت و شاداب و دارای نگاه نو و همت بلند، موتور محرک برای حرکت رو به جلو هستند و پیشکسوتان نیز باید با بیان تجربیات خود و تربیت نیرو‌های جدید و کارآمد، به این حرکت شتاب بیشتری ببخشند.”
این توجه به جوانان در حوزه فرهنگ ملازم با رویکرد «امید» است که ایشان بار‌ها در سخنرانی‌های خود بر آن تاکید کرده‌اند: “حرکت انقلاب اسلامی که با پیروزی آن در سال ۱۳۵۷ آغاز شد و شکسته‌شدن هیمنه‌ی آمریکا و حوادث مختلفی که در این ۳۴ سال روی داده است، همه مقدمات رسیدن به اهداف اصلی نظام اسلامی است؛ بنابراین باید با همت و تلاش مضاعف و نهراسیدن از دشمن و توطئه‌های او، پرهیز از سیاه‌بینی و یأس، با سرعت بیشتر به سمت قله حرکت کرد. ” (دیدار با عوامل جشنواره عمار، سال ۹۲)
این نگاه امیدوارانه همان است که در نهایت عزت مردم ایران را بازتاب خواهد داد. رهبرانقلاب در دیداری دیگر با جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون در سال ۸۵ فرمودند: «شما میتوانید سازنده‌ی اخلاق باشید؛ عکسش هم ممکن است. شما میتوانید در نسل جوان این کشور صبر، امید، شوق، انگیزش، سلامت، نجابت و همه‌ی چیز‌هایی که یک جامعه‌ی پیشرفته نیاز دارد، القاء کنید. می‌شود هم به جای امید، نومیدی القاء کرد؛ می‌شود به جای شوق، رکود القاء کرد.»
امسال دوره ۳۹ جشنواره فیلم فجر برگزار شد. جشنواره‌ای که از نامش بر می‌آید طلیعه‌ی حرکتی رو به جلو را داشته باشد، اما بررسی آثار شرکت داده شده در آن و موضوعات فیلم‌ها خلاف این را نشان می‌دهد. گویی شعار جشنواره فجر این است که هنرمند فقط در صورتی هنرمندی بزرگ است که به مخالفت با جامعه خود برخیزد!
سینما در همه‌ی ادوار نقش یاریگر در جامعه را دارد و می‌تواند باعث حرکت و پیشرفت جامعه باشد، اما در شرایط خاصی که در حال حاضر بر کشور حاکم است و کشور بیش از هر زمان دیگری به این یاریگری نیاز دارد فیلم‌های سینمایی در جشنوارهی به ظاهر فجر صدای ناامیدی و یاس شده‌اند. درست خلاف نقشی که هالیوود در اغلب موارد برای جامعه‌ی آمریکا بازی می‌کند. در واقع هنر در این جشنواره به خلاف هنر تبدیل شده است. چراکه هنری را می‌توان هنر دانست که انسان را به زندگی و حرکت وادارد و رو به کمال و فضیلت ببرد: «عیب مبین تا هنر آری به دست»
سید مرتضی آوینی فیلم را بازتابی از واقعیت نمی‌دانست. بلکه معتقد بود فیلم آینه‌ای از درون فیلمساز است. با توجه به این نگاه لزوم ورود جوان امیدوار به عرصه‌ی فیلمسازی بیش از پیش احساس می‌شود. جوانی که ارتباط با ساحتی از حقیقت برقرار کرده باشد و به نسبت معرفتی که از آن کسب کرده است دست به آفرینشی متناسب با تفکر و اندیشه‌ی حصارشکن انقلاب اسلامی بزند.
