به گزارش صدای حوزه، ماشاءالله عالی حسینی کارشناس تعلیم و تربیت و دبیر کانون تربیت اسلامی استان بوشهر در گفت‌وگویی اشاره به تعریف امور تربیتی، اظهار کرد: تعریف مفهوم امور تربیتی در تعریف و ماهیت اصطلاح «تربیت» قابل جستجو است؛ دانشمندان علم تربیت، تربیت را به معنای زمینه‌سازی رشد و شکوفایی استعدادهای مختلف نهفته فطری و درونی انسان تعریف کرده‌اند.
وی افزود: بنابراین «امور تربیتی» که موضوع آن رفتارهای مادی و معنوی متربیان است در همین راستا معنا می‌شود یعنی انجام کارها و یا برنامه‌ریزی و طراحی اموری که استعدادهای روحی ذوقی و هنری انسان‌ها و تربیت شوندگان به کمال مطلق سوق دهد و شکوفا سازد.
عالی حسینی افزود: این برنامه‌ریزی نیازمند به سازوکارها و یا اصول و ارزش‌هایی سازمانی و پایدار است تا امور مطروحه را عینیت ببخشد؛ بهترین عنوانی که بر این تشکیلات قابل اطلاق است، اصطلاح «امور تربیتی» است.
وی در پاسخ به این پرسش که «چرا شهید رجایی و باهنر نسبت به امور تربیتی تأکید داشتند؟»، گفت: دلیل و انگیزه‌ای که شهیدان رجایی و باهنر به تأسیس امور تربیتی داشتند این است که آنها با فهم عمیق از معارف قرآن و رسالت تعلیم و تربیت اسلامی دریافته بودند که تحول مدارس و به تبع آن، جامعه درپرتو ایستایی این فرهنگ مقابل فرهنگ و تربیت غربی و وجود چنین تشکیلات راهبردی بنیادی است.
وی افزود: ثمره اجرای اهداف این نهاد این است که علاوه بر قدرت یافتن فعالیت‌های علمی و ذهنی، سلامتی روحی و تعادل فکری، شکل‌گیری فرهنگ و تمدن اسلامی در زندگی فردی و اجتماعی امت اسلامی ایران است.
* تربیت نسبت به تعلیم و آموزش، پدیده‌ای فراگیر و عمومی‌تر است
این کارشناس تعلیم و تربیت درباره گلایه‌‌ها نسبت به خلأ مسائل پرورشی در مدارس، اظهار کرد: گلایه‌مندی می‌تواند از این لحاظ باشد که این واقعیت با شرحی که داده شد تا حدی از سوی متصدیان امر که در قالب دولت‌های مختلف بر سر کار آمدند به دلایلی مغفول مانده و با بی اعتنایی از آن گذر کرده و به دشمن با القا سند ۲۰۳۰ غرب، فرصت حضور و نفوذ داده‌اند.
وی در پاسخ به این پرسش که «وزن پرورش نسبت به آموزش چقدر است؟»، گفت: برپایه معارف قرآن، سنت نبوی و با توجه به آنچه که پیش‌تر ذکر شد، تربیت نسبت به تعلیم و آموزش، پدیده‌ای فراگیر و عمومی‌تر است که علاوه بر پوشش تحولات آموزشی، تحولات روحی و ذوقی و هنری منجر می‌شود.
عالی حسینی ادامه داد: آموزش، جزئی از پرورش و جهت یافته و هدایت‌پذیر از آن است؛ و وزن و جایگاهی اینچنین با تربیت دارد یعنی آموزش زیر مجموعه فعالیت‌های تربیتی است و اینگونه، لاینفک از هم هستند؛ آیه شریفه «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ»، بهترین شاهد ادعاست.
* دوره کرونا فرصتی ایجاد کرد تا اولیای دانش‌آموزان باور کنند نقش اصلی در پرورش فرزندان خود دارند
عالی حسینی در خصوص ارزیابی‌اش از وضعیت پرورشی مدارس، گفت: بستگی به زاویه نگرش به مدارس دارد؛ اگر مدارس در فعلیت کنونی به جهت مدیریتی و فکر تصدی‌گری آن بنگریم، وضعیت رضایت بخشی ندارند. اما از نگاه قابلیت بالقوه استعدادها توجه کنیم، مرتبه بسیار والایی مشاهده می‌شود که امیدواریم با اصلاح مدیریت و برنامه‌ها به ظهور مطلوب این قوه‌ها برسیم.
وی در پاسخ به این پرسش که «در این دوره کرونا، وضعیت پرورشی در مدارس را چگونه ارزیابی می‌کنید؟»، افزود: دوره کرونا، فرصتی ایجاد کرد که اولیای دانش‌آموزان عملا باور کنند وظیفه خانواده و محیط خانه همچون مدرسه است و نقش اصلی در پرورش فرزندان خود دارند و این دو از هم جدا نیستند بلکه این دو محیط و فضایی مکمل و مستمر برای تربیت و شکوفایی استعدادهای فرزندان خویش هستند و اینکه باید مدارس و خانواده‌ها همواره و در راستای هم پیوندی ناگسستنی در سازندگی متربیان داشته باشند. بنابراین، هماهنگی و همفکری بین مدرسه و خانواده، ضرورتی اجتناب ناپذیر در تربیت است.
وی تصریح کرد: همچنین این وضعیت نشان داد که برای پیوند و مشارکت خانه و مدرسه، امکانات پیشرفته علمی تاثیر گذار مختلفی وجود دارد که غفلت از آن موجب ضعف و عقب ماندگی می شود.
*پیشگیری از اصطکاک الگوها در محیط مدارس
این کارشناس تعلیم و تربیت در پاسخ به این پرسش که «به نظر شما چه فعالیت هایی باید در امور پرورشی مدارس انجام شود که هنوز انجام نشده است؟»، اظهار کرد: راهکارها و فعالیت‌های زیادی است که در مدارس نیم بند و بی توجه مانده است از جمله توجه عملیاتی مستمر به الگوهای محسوس علمی، هنری و اخلاقی با تکیه به اصل «کُونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ » در سطوح مختلف سنی در مدرسه است.
وی ادامه داد: پیشگیری از اصطکاک الگوها در محیط مدارس با عملکرد یکسان رفتاری و متناسب تربیتی مربیان و معلمان بر مبانی ارزش‌های اسلام و از بین بردن عواملی که باعث ایجاد اصطکاک الگویی بین خانه، مدرسه و مسجد در جامعه می‌شود، نمونه راهبردهای زیر بنایی و سرنوشت ساز هستند که در بستر تربیت، معنا و مفهوم می‌گیرد و منشا رفتارهای گوناگون آموزشی، علمی و اخلاقی می‌گردند؛ این موضوع در قرآن، تبیینی گسترده دارد و از جمله آنجایی است که خداوند می‌فرماید «لَّقَد کَانَ لَکُم فِی رَسُولِ ٱللَّهِ أُسوَهٌ حَسَنَه».
عالی حسینی به پیشنهادهایی برای بهبود شرایط مدارس در بخش امور تربیتی اشاره کرد و گفت: اساسی ترین کار، بازگشت به خویشتن است، یعنی بازگشت به هویت پویا، پایدار و مستقل فرهنگ و تمدن اسلامی با بهره‌گیری از یافته‌های سایر تمدن‌ها و پیشرفت‌های علمی و عالمانه جهان معاصر است؛ در عین حال چشم پوشی بر تجددگرایی و خودباختگی به غرب و فرهنگ استعمار کننده آن هست.
وی اضافه کرد: در این راستا، «اجرای سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش» با مدیریت جهادی و مدیران تحولگرا که با بومی‌ساز همراه باشد، بهترین بستر است که امور تربیتی را به مدارس برمی گرداند و روح شهید رجایی و شهید باهنر و همه شهیدان و امام شهیدان را شاد می‌کند.
