به گزارش صدای حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمصطفی امامی‌زاده، استاد حوزه علمیه امام حسین(ع) صبح امروز، ۱ بهمن‌ماه در مراسم قرائت دعای ندبه که در این حوزه برگزار شد، در ادامه سلسله جلسات تفسیری آیات برگزیده قرآن به بیان محتوای کلی سوره لقمان پرداخته و گفت: شخصیت لقمان که این سوره به نام وی نامگذاری شده است به تعبیر پیامبر(ص) بنده‌ای بود که زیاد فکر می‌کرد و در اثر همین مداومت صاحب حکمت شد، اینکه ۱۰ موعظه از مواعظ جناب لقمان به فرزندش در این سوره ذکر شده از دلایل نامگذاری این سوره به نام وی دانسته شده است.
وی ادامه داد: ۴ پدر که بعضی از آنها در جایگاه پیامبری قرار داشتند یعنی حضرت ابراهیم(ع)، حضرت یعقوب(ع)، حضرت نوح(ع) و لقمان حکیم فرزندان خود را موعظه کرده‌اند و در ضمن آن مواعظ درس زندگی به آنها دادند، به عنوان نمونه می‌توان به موعظه حضرت یعقوب(ع) به فرزندش یوسف اشاره کرد چراکه قصد داشت خوابش یعنی دیده بود که سجده‌کنندگانی به وی سجده می‌کنند به برادرانش بگوید اما پدرش او را نهی کرد و از اینکار بازداشت، لذا می‌توان برداشت کرد وقتی خواب خود را نمی‌توان به بدخواهان خود گفت قطعا موفقیت روزمره زندگی را نیز نباید با انسان های حسود و بدبین ارائه داد.
اقتدار والدین و محبت مادرانه
امامی‌زاده افزود: اینکه در قرآن نمونه هایی از گفتگوی مادر با فرزند بیان شده اما از آن به موعظه یاد نشده است اشاره به این مطلب دارد که موعظه پدرانه هم کارسازتر و در عین حال اثرگذاری بسیار زیادی را در پی خواهد داشت، اقتدار والدین و محبت مادرانه به تعبیر کارشناسان تربیت فرزند، عامل پذیرش صحبت های دلسوزانه توسط فرزندان خواهد شد اما اینکه متاسفانه امروزه عده زیادی از والدین گله‌مند سرپیچی فرزندانشان هستند دلیلش نبود دو عامل مذکور است.
استاد حوزه علمیه امام حسین(ع) چند ویژگی را در پذیرش موعظه اساسی دانسته و گفت: نیت سازنده(نداشتن قصد تحقیر)، جلب اعتماد، لحنی به دور از خشونت و خطاب غیرمستقیم از عواملی است که سبب می‌شود مواعظ انسان در شنونده اثر بسیار مطلوبی داشته باشد، اینکه در قرآن از صحبت های دلسوزانه لقمان به فرزندش با لفظ موعظه یاد می‌کند نشانگر این است که موعظه معنای بازدارندگی دارد لذا ممکن است بسیاری از افراد در مقابل ماهیت و مفهوم موعظه حالت پذیرش به خود نگیرند و در مقابل دستورات الهی سرپیچی کنند.
حجت‌الاسلام امامی‌زاده در پایان گفت: خلوت نکردن با نفس چرا که به سقوط خواهد کشاند، سرزنش نکردن گناهکار و خشم و غضب نداشتن از مواعظی است که انسان گناهکاری که در آستانه حد اعدام بود به حضرت یحیی(ع) بیان کردند و به همین جهت باید توجه داشت همه ما در هر جایگاهی که قرار داریم نیازمند موعظه و اندرز هستیم، نمونه های بسیاری را می‌توان در زندگی انبیا مشاهده کرد که افراد عادی و گاهی از انسانی که به خاطر گناهش در معرض هلاکت است درخواست موعظه داشتند.
