به گزارش صدای حوزه، با آغاز شیوع بیماری کرونا و تعطیل شدن سینما‌ها در کشور، گرایش به شبکه‌های نمایش خانگی در بین فیلمسازان بیشتر شد و تولیدات در حوزه نمایش خانگی، با استقبال بیشتری از سوی مخاطبان روبرو شد، اما با این وجود، باز هم شاهد ضعف کمی عملکرد حوزه کودک در فیلم های تولید شده بودیم.
فیلمسازی در حوزه کودک که یکی از نیاز‌های زیربنایی تربیت کودکان در کشور محسوب می‌شود، این روز‌ها با مشکلاتی مواجه است که در نتیجه این مشکلات، ضعف امروز آن‌ها اتفاق افتاده است.
از طرف دیگر دسترسی مخاطبان فیلم‌های حوزه کودک به تولیدات خارجی و کیفیت بیشتر آن ها، توقع مخاطبان نسبت به تولیدات داخل را افزایش داده است که این موضوع هم در کاهش استقبال آن‌ها از سینمای کودک و کاهش تولیدات بی تاثیر نیست.
اگر بخواهیم به سینما به چشم صنعت نگاه کنیم، گردش مالی و بازگشت سرمایه در این صنعت یکی از مهمترین نکته‌هایی است که باید در نگاه خود به آن توجه کنیم.
رضا مجلسی، فیلمساز حوزه کودک با اشاره به چالش‌های فیلمسازی در حوزه کودک گفت: موضوع بازگشت سرمایه از مهمترین مسائلی است که مورد توجه سرمایه گذاران و تهیه کنندگان سینما است و به جهت اینکه ما در فیلم حوزه کودک کمتر شاهد بازگشت سرمایه هستیم، کمتر تهیه کننده و سرمایه گذاری به این کار اقدام می‌کند؛ وقتی ذهنیت بازگشت سرمایه در سازندگان باشد، کمتر شاهد ساخت و اکران فیلم در حوزه کودک هستیم.
مجلسی یکی دیگر از اتفاقات امروز سینمای کودک را دسترسی آن‌ها به سینمای جهان عنوان کرد و گفت: دسترسی کودکان امروز به محتوای روز دنیا در کنار سرمایه گذاری ضعیف در حوزه کودک یکی از اتفاقاتی است که گرایش مخاطب را به فیلم‌های تولید داخل کم کرده است و توقع مخاطبان را افزایش داده است.
سید مهدی میرفخرایی، تهیه کننده حوزه کودک هم با اشاره به ضعف سرمایه گذاری در حوزه کودک گفت: در ژانر کودک نسبت به سایر ژانر‌ها سرمایه گذاری کمتری انجام می‌شود و باید مسئولین نگاه جدی تری نسبت به حوزه کودک در سینما داشته باشند.
این تهیه کننده فیلم سینمایی در ژانر کودک در ادامه افزود: کار کودک یک کار تربیتی و ارزشی است و نباید نگاه تجاری به آن داشت، به همین خاطر سرمایه گذاران کمتر به این حوزه وارد می‌شوند.
میرفخرایی به مشکل دیگری هم در این حیطه اشاره کرد که آن ورود افراد نا آشنا به حوزه کودک بود؛ موضوعی که این حیطه را با چالش‌ها و مشکلاتی رو به رو کرده است؛ او در این باره گفت: مشکل دیگر سینمای کودک این است که افراد نابلد به آن وارد می‌شوند و از جنس کار کودک و روحیه کودکانه آشنایی ندارند؛ نمی‌توان با ادبیات بزرگسال با کودکان صحبت کرد.
موضوع دیگری که این تهیه کننده سینما به آن اشاره کرد، تولیدات مقطعی و موقت سینمای کودک بود؛ او در این باره گفت: کار کودک باید به صورت مداوم انجام شود و اگر دائم این خوراک تزریق و نیاز تامین نشود، کودک برای تامین نیاز خود به سمت مراجع و منابع دیگر حرکت میکنند.
در کنار مزایایی که به آن اشاره شد، ژانر کودک در سینمای ایران مزایایی هم دارد که مهدی میرفخرایی با اشاره به آن‌ها می‌گوید: در زمینه داستان و فیلمنامه نویسنده‌های خوبی داریم که با تحقیقات و شناخت بالا نسبت به این حوزه، نویسندگی را انجام می‌دهند؛ این موضوع هم در فیلم‌های سینمایی و هم در بین سریال‌ها وجود دارد.
در نهایت به نظر می‌رسد با توجه به اهمیت تولیدات ژانر کودک در سینمای کشور، مهمترین مشکل آن، عدم حمایت از سوی مسئولین و بی توجهی سرمایه گذاران نسبت به این حوزه است که نیازمند اقدام مناسب از سوی مسئولین است و باید تدابیری برای بهبود وضعیت سینمای کودک انجام شود.
