به گزارش صدای حوزه، “پنجره جمعیتی” فرصتی است که در آن نسبت جمعیتی کشور، فرصت جبران و رشد جمعیت را می‌دهد، این اصطلاح به زمانی اشاره دارد که دوسوم جمعیت یک کشور بین ۱۵ تا ۶۴ سال هستند و جمعیت هنوز پیر نشده است اما اگر این نسبت کمتر شود، پنجره جمعیتی بسته می‌شود.
با ورود جمعیت متولد دهه ۶۰ به سنین ازدواج، کشور از ابتدای دهه ۱۳۸۰ وارد پنجره جمعیتی شده است؛ پنجره جمعیتی به‌‌معنای دوره‌ای است که در آن یک کشور بیشترین جمعیت جوان و پویا را داراست که قادرند علاوه بر فرزندآوری به رشد و توسعه کشور کمک کنند.
اما از سال ۱۴۰۰ در نیمه پایانی پنجره جمعیت قرار گرفته‌ایم ضمن اینکه میانگین سنی جمعیت واقع در سنین کار و فعالیت (۱۵ تا ۶۴) در حال افزایش است، این یعنی کیفیت جمعیت فعال در حال کاهش است و آخرین فرصت‌های رشد و پیشرفت اقتصادی به‌زودی به پایان خواهد رسید، آخرین فرصتی که در اختیار دولت سیزدهم و رئیس جمهور منتخب خواهد بود.
به‌عبارت دیگر، پیک جمعیتی در حال گذار از گروه سنی ۱۵ تا ۲۹ سال به‌سوی گروه سنی ۳۰ تا ۶۴ سال است. از جمله تکالیف دولت در این دوره، توجه به فرزندآوری از طریق تسهیل ازدواج، اشتغال و نیز مسکن جوانان است. اگر این زمان را هم از دست بدهیم به یک کشور سالمند تبدیل می‌شویم که باید همه توان و ظرفیت کشور را صرف نگهداری و مراقبت از سالمندان کنیم و از روند توسعه و پیشرفت عقب می‌مانیم.
