به گزارش صدای حوزه، اولین نشست تحلیل و تبیین مسئله تولید، داشت، انباشت و استفاده از سلاح کشتار جمعی در مدرسه علمیه مروی تهران برگزار شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید سجاد ایزدهی، مدیر گروه سیاسی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در این نشست در ابتدا به ارائه تعریفی از سلاح کشتار جمعی پرداخته و بیان کرد که سلاح کشتار جمعی به سلاحی گفته می‌شود که سه ویژگی دارد: اولاً از حیث کشتار جمعیت محدوده نامتعارفی دارد و شامل عده‌ی خاصی نمی‌شود؛ ثانیاً از حیث شمولی، شامل عده مخصوص خودش نمی‌شود و غیر از انسان، حیوانات و محیط زیست را هم نابود می‌کند؛ ثالثاً کشتار و تبعات این سلاح‌ها محدود به زمان خاصی نیست و زمان‌ها ونسل‌ها ی بعد را هم شامل می‌شود.
بررسی این بحث از منظر موضوع شناسی
وی در ادامه افزود: در این مبحث ابتدا لازم است این مسئله را از حیث موضوع شناسی مورد بررسی قرار دهیم، وقتی این موضوع به طور کامل تبیین شود، عقل بیّن و بدیهی حکم استفاده از این سلاح را قطعا حرام، ممنوع و قبیح می‌داند، زیرا این سلاح هم مردم را می‌کشد هم نسل را نابود می‌کند و هم زیست محیط را از بین می‌برد. این یعنی نمی‌شود انسانی باشد و بعد از دیدن آثار مخرب این سلاح (در آن ۲ باری که استفاده شده) حکم به جایز بودن استفاده از سلاح اتمی را بدهد. کما اینکه آنانی که از این سلاح استفاده کرده‌اند هنوز نتوانسته‌اند بعد از گذشت این همه سال از ذیل حقوق و ظلمی که در استفاده از این سلاح مرتکب شده‌اند، شانه خالی کنند.
این استاد حوزه با اشاره به آیه ۱۴۹ سوره بقره «فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ» این سوال را مطرح کرد که آیا این مقابله به مثل شامل استفاده از سلاح کشتار جمعی هم می‌شود؟ و در پاسخ بیان کرد: قطعا در این آیه اطلاق وجود ندارد و این مقابله به مثل عمومیت ندارد. از طرف دیگر سلاح کشتار جمعی بازدارندگی هم ندارد و حفظ نظام هم معطوف به داشتن سلاح کشتار جمعی نیست زیرا که اگر باعث حفظ نظام می‌شد، کشور شوروی به این سرنوشت دچار نمی‌شد، یا اسرائیل دیگر برای بازدارندگی و حفظ خودش دچار این مشکلات و جنگ‌ها و شکست‌های پیاپی دچار نمی‌شد. به بیان دقیق تر بازدارندگی معطوف به قدرت است، آن قدرتی که مانع از تعرض دشمن شود.
راهبرد امنیتی ایران
وی افزود: در این قسمت لازم به اشاره این نکته است که کشور ایران قدرت را به هر قیمتی قبول ندارد و راهبرد ایران در حوزه امنیتی این است که اگر زمانی دشمنی به ایران حمله کرد، همان دشمن را نابود کنیم، یعنی ما دنبال سلاحی هستیم که این ویژگی‌ها را داشته باشد: ۱. کم هزینه باشد، ۲. نقطه زن باشد، ۳. متعارف است، ۴. فقط دشمن را در یک منطقه جغرافیایی مخصوص از بین می‌برد، ۵. به محیط زیست ضرر وارد نمی‌کند.
حجت‌الاسلام والمسلمین ایزدهی تأکید کرد: هیچ کشوری به واسطه سلاح اتمی فتح نشده و هیچ نظامی به واسطه سلاح هسته‌ای از بین نرفته است، تنها چیزی که در تاریخ داریم این است که این سلاح در یک مقطع محدودی در دو شهر استفاده شده و تعداد زیادی را از بین برده است، در واقع کارگزاران آن کشور بودند که بخاطر تصمیمی که گرفتند تسلیم شدند اما امروزه دیگر این سلاح امکان استفاده را ندارد و آنهایی هم که این سلاح را دارند هم نمی‌توانند در جایی از آن استفاده کنند.
داشتن سلاح هسته‌ای برای حفظ نظام لازم نیست
وی ادامه داد: در باب احکام ثانویه هم ذکر این نکته لازم است که داشتن سلاح هسته‌ای برای حفظ نظام لازم نیست، از طرفی مقدمه واجب هم نیست، چون مقدمه وقتی واجب باید مقدمه منحصره باشد، به بیان دیگر حفظ نظام از راه‌های غیر حرام ممکن است و لازم به ارتکاب حرمت در بکار گیری سلاح کشتار جمعی نیستیم.
مدیر گروه سیاسی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی یادآور شد: اما در بررسی فتوای حرمت استفاده از سلاح اتمی که از سور رهبر معظم انقلاب اسلامی(مدظله) صادر شده است هم باید عرض شود که این مطلب حکم حکومتی نیست بلکه یک فتوا است زیرا که حکم حکومتی یک حکم زمان دار است، در مقام نزاع بوده، برای حل بحران و برای یک مسئله جزئی است، اما این بیان رهبری، حکم شرعی بوده و معطوف به زمان نیست و بصورت مطلق است.
وی در پایان هم به این شبهه اشاره کرد که در حال حاضر با کمتر نمودن غنی‌سازی سلاح اتمی، آثار کشتار آن را محدود کرده‌اند و شاید برخی توهم استفاده از این سلاح هسته‌ای را جایز بدانند، این جواز صحیح نمی‌باشد زیرا که تنها تعداد کشتار محدود می‌شود اما از حیث زمانی و نقصان در نسل هیچ گونه محدودیتی ندارد و باز هم در نسل حاضر و نسل بعدی موجب تبعاتی خواهد شد؛ لذا استفاده از این نوع سلاح هم حرام و ممنوع است.
