رهبر معظم انقلاب در سخنرانی 29 بهمن بار دیگر به این حقیقت تلخ اشاره کردند که دچار عقب ماندگی در عدالت هستیم. پدیده‌ای که معیشت طبقات پایین جامعه را مشکل و شکاف طبقاتی ایجاد کرده است.
ایشان سه سال پیش هم در تاریخ 29/11/96 در سخنرانی عمومی خویش با مردم تبریز نیز در این مورد هشدار داده بودند، ایشان «حرکت به سمت اشرافی‌گری»، «دل سپردن به طبقات مرفه به جای توجه به مستضعفان و قشرهای ضعیف» و «تکیه و اعتماد به خارجی‌ها به جای تکیه بر مردم» را نمونه‌های حرکت ارتجاعی خواندند و تأکید کردند:
«نخبگان جامعه حواس‌شان جمع باشد، مدیران کشور به‌شدت مراقب باشند و مردم هم با حساسیت، رفتار ما مسئولان و مدیران را تحت نظر داشته باشند تا اینگونه حرکات ارتجاعی در کشور اتفاق نیفتد.
حضرت آیت الله خامنه‌ای روی کار بودن «آدم‌های سابقاً انقلابی» اما عوض‌شدن خط و راه انقلاب را به معنای ارتجاع دانستند و خاطرنشان کردند:
«انقلاب نشده است که عده‌ای بروند و ما بیاییم، بلکه انقلاب یعنی دگرگونی، تغییر مسیر و حرکت به سمت اهداف والا که اگر این اهداف فراموش شود، انقلاب معنایی ندارد.»
عدالتخواهی در معرض انحراف
این شکاف و ارتجاع در بحث اقتصادی باید از بین برود و عدالت اقتصادی به معنای واقعی کلمه در کشور محقق شود. اما شیوه عدالتخواهی و تحقق عدالت در این چند سال با افزایش گروه‌ها و جناح‌های مدعی در تحقق عدالت، بیشتر به مسیر انحرافی کشیده شده است و در چالش با نظام بوده است.
بزرگترین چالش امروز در بحث عدالت بین برخی گروه‌ها گرفتاری در یک دوگانه بین امام و رهبری می‌باشد و برخی از این گروه‌ها تصور می‌کند رهبری مثل امام انقلابی و عدالت‌خواه نیست. در یک تقسیم ساده این گروه‌ها به شرح ذیل می‌باشد:
1- جنبش‌های دانشجویی و حوزوی
گروهی که به دنبال گفتمان انقلاب و دیدگاههای امام و رهبری هستند و با قدرت و صراحت بیان پیگیر عملی تحقق عدالت در کشور می‌باشد. هر چند می‌توان نقدهایی به این طیف کرد اما این طیف مورد بحث ما فعلا نیست.
2- عدالتخواهی رابین هودی (طرفداران احمدی‌نژاد)
در ظاهر دغدغه عدالت دارند و با سیاست ماکیاولی فریاد عدالتخواهی سر می‌دهند اما در واقعیت این گروه عدالت را قربانی یک پروژه سیاسی برای دست‌یابی مجدد به قدرت کرده‌اند.
3- عدالتخواهی پارتیزانی
عدالتخواهی که بیشتر در بستر فضای مجازی شکل گرفته است و از نظم قانونی برخوردار نیست. این نوع عدالتخواهی که به شکل پارتیزانی از سوی برخی افراد حوزوی و دانشگاهی شکل گرفته، بدون سازماندهی منظم خیلی از اوقات صورت فردی هم پیدا می‌کند یعنی فرد مدعی عدالتخواهی دنبال انتقام است تا اصل عدالت.
فعالیت‌های عدالت‌طلبانه‌ای که بیشتر بر افشاگری از سبک زندگی اشرافی برخی مسئولان و آقازاده‌های‌شان متمرکز شده و با برخی از آنها نیز به مناظره در فضای مجازی پرداخته ختم می‌شود. از افراد شاخص این طیف می‌توان به صدرالساداتی و وحید اشتری اشاره کرد.
4- عدالتخواهان مارکسیستی
هر چند چنین جریانی، یعنی جریان عدالتخواهی مارکسیستی بعید است در جامعه ما وجود داشته باشد؛ اما چه بسا اندیشه مارکسیستی تا حدودی در فضای روشنفکری و آکادمیک در حال فعال شدن است. ادبیات این گروه دینی نیست و به هرکس که مال حلالی هم دارد شروع به حمله می کنند…
بزرگترین ایراد وارد به برخی از این گروه‌ها در فسادستیزی و عدالتخواهی، این است که، با وجود مسیر بسیار حساس، پیچیده و سنگلاخ، اینها معیار، مبنا و به اصطلاح دینی، «دلیل راه» ندارند، چرا که افشای مفاسد، مستلزم رعایت قواعد و قوانین و اصول قانونی، شرعی و اخلاقی است و آن‌چه که به شدت بیم آن می‌رود، تخریب «آبروی مومن» بدون سند و مدرک است.
«عدالتخواهی»، «انقلابی‌گری» و «خشم انقلابی» به معنای زیر پا گذاشتن همه اصول و قواعد کار نیست به تعبیر رهبر معظم انقلاب:
ویرانگری به نام انقلابی گری
انقلابی‌گری به معنای «مشی صحیح، عاقلانه، شجاعانه و پرانگیزه»، فقط در بستر نظام اسلامی معنادار و امکان پذیر است، بنابراین کسانی که نظام و بنیان‌ها و ارزش‌های آن را زیر سؤال می‌برند و تخریب و ساختارشکنی میکنند، در واقع در حال ویرانگری هستند، نه انقلابی گری».
در حقیقت تحقق عدالت و عدالتخواهی یک تکیه‌گاه لازم دارد. که منجر به ویرانگری نگردد در تاریخ اسلام داشتیم افرادی را که آیه قرآن می‌خواندند و مدعی بودند حکم فقط از آنِ خداست، اما در فهم دچار اختلاف که شدند به انحراف رفتند و به اسم عدالتخواهی در تقابل با ولی‌خدا قرار گرفتند و بر علیه‌اش شمشیر کشیدند.
بنابراین تکیه بر عدالتخواهی و تحقق عدالت در بستر نظام اسلامی با ولایت است که با انذار و تبشیر و تذکر و تنبیه بستری برای تقوای اجتماعی و ایجاد عدالت می‌سازد.
شکل‌گیری عدالت را باید در ساختار مردم‌سالاری دینی فهم کرد. به دین جهت که عدالت باید به دست مردم محقق شود. مردم باید قیام کنند برای تحقق عدالت و نقش ولی و امام امت در همین قیام لله است. چیزی که رهبر معظم انقلاب در سخنانش در 29 بهمن به آن اشاره کردند:
«فرصتی که انقلاب ما در این مرحله دارد این است که مردم بیش از همیشه نسبت به فساد و بی‌عدالتی حساس هستند و این سرمایه‌ای است که از آرمان‌های انقلاب برخاسته است و البته باید تقویت شود».
